Oude Griekse en West-Afrikaanse mythologieën vermengen om nieuwe verhalen te vertellen
Santa Barbara, CA — In januari opende in het Art, Design & Architecture Museum van de University of California in Santa Barbara een nieuwe tentoonstelling over het werk van de Afro-Cubaans-Amerikaanse kunstenaar Harmonia Rosales. Harmonia Rosales: Entwined vermengt oude Griekse en West-Afrikaanse mythologieën met een focus op zwarte vrouwelijkheid. Hoewel ik de show niet persoonlijk bijwoonde, kwam ik door een virtuele tour en een interview met de curator tot het inzicht dat de kunstenaar en de tentoonstelling nieuwe mogelijkheden creëren voor hoe mythe kan vertegenwoordigen en versterken.
In commentaar op Hyperallergic besprak curator Helen Morales, de Argyropoulos Professor of Hellenic Studies aan UC Santa Barbara, het oorsprongsverhaal achter de tentoonstelling. Ze merkt op dat tijdens de pandemie het bekijken van Rosales' werk online haar van een pandemische malaise schudde en haar ertoe aanzette om in contact te komen met de kunstenaar.
De tentoonstelling is de eerste die ik heb samengesteld, en ik had het geluk te kunnen werken met de kunstenaar en met Sophia Quach McCabe in het Art, Design & Architecture Museum, die een expert is in renaissancekunst. Ik werd bijgestaan door een afgestudeerde student, Polyxeni Trikoulis, die Rosales interviewde voor de video die deel uitmaakt van de tentoonstelling. Polyxeni is zowel Grieks als Afro-Amerikaans en ontdekte dat de kunst van Rosales haar sprak over identiteit en interculturele interacties.
De tentoonstelling van het werk van Rosales heeft meerdere afdelingen en middelen op de campus samengebracht om de mondiale kracht van mythologie te accentueren – hoe het op zowel positieve als negatieve manieren is gebruikt – en om zwarte vrouwen te centreren.
Harmonia Rosales, “Oba and Her Ear” (2021), olieverf op houten paneel (© Harmonia Rosales, foto door Jeff McLane, met dank aan de kunstenaar en UTA Artist Space)
De tentoonstelling is ook een forum voor de presentatie van nieuw werk van Rosales. Alleen "The Birth of Oshun" (2017) is eerder vertoond. In eerdere opmerkingen over dit schilderij, dat verwijst naar Botticelli's 'The Birth of Venus' (1485-1486), merkte Rosales op hoe belangrijk de focus op zwarte vrouwelijke schoonheid in haar kunst is: 'Als ik mijn werk maak, maak ik het voor [mijn dochter], dus ze ziet de mooie Venus als een zwarte vrouw met natuurlijk haar.” In 'The Birth of Oshun' en andere werken zoals 'Creation of God' (2017) maakt Rosales gebruik van renaissancestijlen en -technieken die lange tijd de bevoegdheid zijn geweest van overwegend blanke Europese mannen die blanke vrouwen afschilderen om de traditionele verhalen van de canons van de Griekse mythe of het christendom. Morales merkt op: "Renaissancekunst plaatst witte lichamen centraal, maar Rosales viert zwarte lichamen. Ze creëert een nieuwe renaissance-visualiteit en smeedt een nieuw classicisme.” Dit 'zwarte classicisme' maakt deel uit van een bredere literaire, academische en visuele beweging.
Andere recente artiesten, zoals Kara Walker, Kehinde Wiley en Sanford Biggers, hebben ook de Griekse mythe vermengd met de zwarte cultuur en geschiedenis. Zoals Morales opmerkt, stelde het boek van dichter en graficus Inua Ellams, The Half-God of Rainfall, zich voor wat er zou gebeuren als de godinnen van de Griekse en Yoruba-mythe zich zouden verenigen tegen de andere goden. En toch heeft het werk van Rosales het unieke vermogen om het huidige moment te bekritiseren, terwijl het de relaties tussen het en de mythologieën uit het verleden onderstreept. Morales en Rosales creëerden een verhaal met de tentoonstelling, waarbij ze de patakí's (verhalen) van de orisha's (West-Afrikaanse Yoruba-goden) volgden, onderdeel van de van Yoruba afgeleide religie, Lucumí. "Deze verhalen zijn 'verstrengeld' met die uit de oude Griekse mythologie, en creëren verbindingen door tijd en ruimte, en door duizenden jaren van mythevorming."
Harmonia Rosales, "The Birth of Oshun" (2017) binnen de installatieweergave van Harmonia Rosales: Entwined (foto door Tony Mastres, met dank aan het Art, Design & Architecture Museum, UC Santa Barbara, Santa Barbara, Californië)
Het werk van Rosales erkent en corrigeert de noodzaak van de publieke vertegenwoordiging van zwarte mensen, in het bijzonder zwarte vrouwen, in de kunst. Ze gebruikt haar schilderij ook om het geweld aan te pakken dat deze mensen met Amerikaanse geschiedenis wordt opgelegd.
Vergis je niet, sommige schilderijen in de tentoonstelling zijn boos en zouden je boos moeten maken; ze onthullen de verschrikkingen van de trans-Atlantische slavenhandel (de verhalen van de orisha's overleefden de handel van miljoenen Yoruba-mensen in de Atlantische slavenhandel, en hun dwang in de katholieke kerk toen ze in Cuba aankwamen), en zijn een correctie voor het eurocentrisme en blanke suprematie van westerse kunsthistorische tradities. Maar ze nodigen ons ook uit om na te denken over overeenkomsten tussen Griekse en Yoruba-verhalen, en wat ons verbindt en wat ons scheidt.
Een groot thema van de tentoonstelling is de aanhoudende kracht van de oude mythe van vandaag. Morales wijst op het feit dat mythe te maken heeft met grote gebeurtenissen en emoties – geboorte en dood, liefde, verraad, seksuele schending, migratie, veerkracht en hoop – die vandaag de dag nog steeds deel uitmaken van ons leven.
Harmonia Rosales, “Migration of the Gods” (2021), olie en bladgoud op canvas (© Harmonia Rosales, foto door Jeff McLane, met dank aan de kunstenaar en UTA Artist Space)
De pandemie heeft ons misschien de realiteit van onze eigen sterfelijkheid laten zien en heeft ons ook gedwongen om rouw en verlies direct onder ogen te zien. Maar zoals Morales opmerkt, onderstreept Rosales een actieve en levendige religie die verder gaat: "In tegenstelling tot oude Griekse mythen zijn Yoruba-verhalen zowel verhalen als de verhalen van een religie die nog steeds wordt beoefend." Voor de tentoonstelling werkte Morales samen met Elizabeth Pérez, een professor in religieuze studies aan de UCSB, die zowel Lucumí beoefent als een expert in de geschiedenis ervan.
Een idee dat aanwezig is in de Yoruba-religie is dat alles en iedereen ashé bevat, een dynamische energie, maar dat ashé vooral krachtig is in kunst en het maken van mythen. Zijn energie heeft de kracht om ons te transformeren. In het werk van Rosales gebeurt dit op intellectueel niveau, door ons ertoe aan te zetten na te denken over bijvoorbeeld hoe de goden misbruiken en zijn misbruikt, en op emotioneel niveau door de sterke gevoelens die haar schilderijen oproepen – het is een zeer krachtige en transformatief, combinatie.
Pérez geeft een van de openbare lezingen in een serie met de titel "Myth, Religion, and Race" die bij de tentoonstelling hoort, samen met de Princeton-klassieker Dan-el Padilla Peralta en de noordwestelijke socioloog Vilna Bashi.
Van Super Bowl-advertenties met in de hoofdrol Zeus en Hera tot nieuwe animatieprojecten en films rond het oude Griekenland, de mythe blijft krachtig omdat, zoals Morales het stelt: "Het maakt deel uit van onze culturele grammatica." En toch heeft deze grammatica geen vaste regels. Het wordt voortdurend opnieuw gemaakt en geremixt, aangepast voor de volgende generatie. "Mythen hebben de kracht om verschillende identiteiten en ervaringen te bevestigen", herinnert Morales ons. "Zowel de Griekse mythologie als de Yoruba-verhalen hebben vaak betrekking op de goden die de vorm aannemen van verschillende geslachten, of niet-binair zijn." De kunst van Rosales is verre van een overblijfsel uit het verleden, maar laat zien hoe mythe ons kan dwingen na te denken over de schade van slavernij, kolonialisme, racisme, imperialisme en uitsluiting, terwijl ze tegelijkertijd een nieuwe, meer globale mythologische grammatica insluit die anderen kunnen gaan schrijven. met.
Harmonia Rosales: Entwined is tot 1 mei te zien in het Art, Design & Architecture Museum, University of California, Santa Barbara (552 University Road, Santa Barbara, California) en werd samengesteld door Helen Morales.
