Met Museum ontvangt zeldzame Poussin-schilderij van topverzamelaars Door de eeuwen heen doorgegeven, gekocht en verkocht, is een blits verzamelobject uit de 17e eeuw eindelijk in de museumcollectie terechtgekomen. Het Metropolitan Museum of Art in New York heeft Nicolas Poussin 's Agony in the Garden (1626-1627) ontvangen, met dank aan de New Yorkse verzamelaars Barbara en Jon Landau , die sinds 1995 elk jaar op de Top 200 Collectors-lijst van ARTnews staan. The Met bezit al zes Poussin-schilderijen, waaronder Midas Washing at the Source of the Pactolus (ca. 1627), dat deel uitmaakte van de oorspronkelijke aankoop van zaden waarmee het museum in 1871 werd opgericht. Nu heeft het zeven schilderijen van de kunstenaar met de toevoeging van Agony in the Garden, dat vandaag te zien is. De Landaus hebben de afgelopen 22 jaar Agony in the Garden in bezit gehad en het heeft sindsdien een prominente plaats ingenomen in de 'galerij in de middelste hal met vier van onze grootste meesterwerken', zei Jon in een e-mail. Ze hebben het werk recentelijk uitgeleend aan de tentoonstelling 'Poussin and God' van het Louvre in 2015. Hij vervolgde: "The Met had al de grootste groep Poussins in Noord-Amerika, en onze foto voegt echt iets toe aan de verzameling van de artiest en verbetert deze." "Poussin is deze titaan van de Europese kunst, ook al is hij voor sommige mensen niet per se een begrip", zegt David Pullins, associate curator bij de afdeling Europese schilderkunst van de Met. "Een van de redenen dat hij zo belangrijk is, is dat hij cruciaal is in het kleur-versus-lijndebat dat de Europese kunstproductie en kunsttheorie eeuwenlang zal domineren." Dit werk is bijzonder ongebruikelijk binnen het oeuvre van Poussin, aangezien het een van de slechts twee geaccepteerde werken van de kunstenaar is met olie op koper (in tegenstelling tot olie op doek). Agony in the Garden, met afmetingen van iets meer dan 24 inch bij 19 inch en slechts één millimeter dik, werd gemaakt kort nadat de Franse schilder in 1624 in Rome aankwam. Daar studeerde hij Italiaanse renaissanceschilderkunst en nieuwe archeologische ontdekkingen van Grieks-Romeinse oudheden. Destijds was Poussin grotendeels onbekend, aangezien hij nog maar net was begonnen met het leggen van de connecties die nodig waren om een grote aanhang te verzekeren. Hij had iets nodig om de aandacht op te vestigen, dus kocht hij een grote plaat koper, wat in die tijd een duur materiaal zou zijn geweest voor een jonge kunstenaar. Gewoonlijk zou koper zijn gebruikt om een ets te maken, en omdat men afdrukken kon maken met het koper als plaat, zou dat een kunstenaar helpen de kosten terug te verdienen die voor een vel ervan waren betaald. "Dit medium van olie op koper werd in het 17e-eeuwse Europa altijd gezien als een echt collectorsitem, een luxeobject – het verhoogde de lat", zei Pullins. “Het is vanaf het begin een blits object dat de aandacht op zichzelf vestigt. Het zou zoiets zijn geweest dat een verzamelaar zou hebben gehouden als een kleinere kastruimte die echt bedoeld was om van dichtbij te kijken, en dus natuurlijk beloont het dat soort van dichtbij kijken. Nicolas Poussin, Doodsangst in de tuin (verso), ca. 1626-1627. Op de keerzijde van het schilderij staat een Latijns opschrift, "SALVATORIS IN HORTO GETSEMA / NI A NICOLAO POVSSIN COLORIBVS / EXPRESSA", dat overeenkomt met hoe het werk zou zijn geïnventariseerd bij het betreden van de collectie Carlo Antonio dal Pozzo, de broer van Cassiano dal Pozzo, die uiteindelijk Poussins grootste beschermheer in Rome zou worden. Doodsangst in de hof beeldt de nieuwtestamentische scène af waarin Jezus, na het laatste avondmaal, met de heiligen Petrus, Jacobus en Johannes naar de hof van Getsemane gaat. Zijn apostelen vallen prompt in slaap, zoals op de voorgrond te zien is, terwijl Jezus tot God de Vader bidt en vraagt of hij gespaard mag worden van zijn komende dood en later om kracht in wat komen gaat. Als reactie daarop daalt een vloed van engelen naar de aarde en brengen het kruis voort dat Jezus zal dragen en vervolgens tot de volgende dag zal worden gekruisigd. Aan deze compositie voegt Poussin een blokvormige stenen architecturale structuur toe die nog moet worden geïdentificeerd, maar die mogelijk zou kunnen verwijzen naar de oprichting van de kerk na Jezus' dood. De scène wordt meestal gedaan in een roodachtig oker palet dat wordt geaccentueerd met kleuraccenten in de kleding van de figuren. "Wat geweldig is aan dit werk, is dat je Poussin nog steeds zijn eigen gedachten ziet uitwerken over het kleur-versus-lijndebat," zei Pullin. “Er is nog steeds een echte erfenis van de Venetiaanse schilderkunst in het licht en de bediening in bepaalde delen, maar dan zijn er deze zware sculpturale, klassieke referenties met de figuren op de voorgrond en de architectuur en de achtergrond. Hij is het nog aan het uitzoeken." Landau noemde Poussin een 'goddelijke kunstenaar' en voegde eraan toe: 'De emotionele en artistieke onderbouwing van religieuze schilderijen is wat telt. Als ze met glans worden gedaan, kunnen religieuze schilderijen ons allemaal raken." De Landaus begonnen in de jaren zeventig met verzamelen, te beginnen met Amerikaanse modernisten, waaronder Arthur Dove, Milton Avery, Stuart Davis en Marsden Hartley. In de jaren '80 breidden ze hun interesse uit naar pre-impressionistische Franse kunstenaars zoals Courbet, Corot, Delacroix en Millet, en in de jaren '90 kwamen ze eindelijk tot schilderijen van oude meesters en beeldhouwkunst uit de Renaissance. Rond deze tijd raakten de Landaus bevriend met George Goldner, een curator bij de Met. In de loop der jaren "vroeg Goldner me op een dag of ik geïnteresseerd was in het zien van het mooiste schilderij dat in New York City te koop was", herinnert Jon zich. Samen gingen ze naar de beroemde galerie Wildenstein & Co. in New York, waar ze Poussins The Agony in the Garden zagen. "We vonden het een van de mooiste schilderijen die we ooit hadden gezien en maakten al snel afspraken om het te verwerven," voegde Jon eraan toe. Hoewel de Landaus op een gegeven moment twee werken van Poussin bezaten, scheidden ze uiteindelijk van het andere werk en hebben ze sindsdien hun toewijding verdubbeld om renaissance-sculptuur te kopen. Poussins doodsangst in de tuin, een werk van barokke kunst, 'werd een uitschieter in de collectie', zei Jon. Zoals met de meeste topverzamelaars, hebben de Landaus al tientallen jaren een voortdurende relatie met de Met. Ze hebben in de loop der jaren stukken uit hun collectie aan het museum uitgeleend, in commissies gezeten en een ander werk beloofd, Théodore Rousseau's Hamlet in de Auvergne (1830) , in 2020. "The Metropolitan is onze belangrijkste leraar van allemaal geweest", zei Jon. "Ontelbare medewerkers hebben op alle mogelijke manieren contact met ons opgenomen om onze kennis en ervaring van grote kunst te vergroten." Onder hen is Keith Christiansen, de voormalige voorzitters van de afdeling Europese schilderkunst van de Met, ter ere van wie de Landaus het werk schonk. "Keith Christiansen, heeft ons meer dan wie dan ook over kunst geleerd", zei Jon. "We beschouwen de Met als ons tweede thuis en de grootste artistieke instelling van het land." Pullins voegde toe: "Als curator verwacht je niet echt dat je op de deur wordt geklopt met het toevoegen van een Poussin – het is nogal een groot probleem."
