De briljante bloemen van EJ Hill's geschilderde bloemen
LOS ANGELES — Bloemen hebben door de eeuwen heen een betekenis gekregen. De Victoriaanse taal van de floriografie wijst op uitingen van emoties bij bepaalde bloemen (gele anjers stonden voor "minachting"). Sakura, of kersenbloesems, markeren een nieuw seizoen in Japan en herinneren eraan dat veel facetten van het leven tijdelijk zijn. En het idioom om iemand bloemen te geven – met andere woorden, de levenden erkennen en prijzen terwijl ze nog leven – wordt nog krachtiger in verwijzing naar de bijdragen van zwarte en bruine mensen die gewoonlijk worden weggelaten in de reguliere geschiedenisgesprekken.
Als onderdeel van de een jaar durende Wanlass Artist in Residence bij Oxy Arts, besloot EJ Hill zich te concentreren op het maken van grootschalige schilderijen van bloemen – een afwijking van zijn gebruikelijke werk. Wherever We Will to Root is een schaarse show, met in totaal acht stukken. De werken kwamen grotendeels tot leven door acryl, met enkele grafiet- en neonelementen erin (plus twee installatiestukken). Voor de show koos Hill ervoor om zich te concentreren op vreugde.
Toch loopt er een bitterzoete stroming door de tentoonstelling. Titels als "stuur alstublieft regen" en "zelfs de wolken verliezen slaap" voelen gebonden aan een gevoel van melancholie. Zelfs 'witte rozengezangboek', met zijn levendige roze achtergrond en weelderige bloemen, voelt in sommige opzichten als een somber beeld. Het arrangement zit bovenop een subtiel omlijnd vat dat naar glas verwijst, alsof het breekbaar is, zelfs als het het gewicht van de bloemen draagt. Er is een hectische, dringende energie in de penseelstreken, die rond het arrangement wervelen. Dit verwijst duidelijk naar Hill's uitvoeringspraktijk, met de bewegingen van zijn lichaam vastgelegd op het doek. Maar hier vormen beweging en expansie een weerspiegeling van de manieren waarop Hill's eerdere werken uithoudingsvermogen en stilte vereisten.
EJ Hill, "white rose hymnal" (2022), acryl en grafiet op houten paneel, 61 x 50 ¾ inch
Hill's kunst heeft voortdurend gevraagd wat het betekent om tegenwoordig in een zwart, homoseksueel lichaam te leven. Tijdens zijn Made in LA-optreden van 2018 in het Hammer Museum stond Hill voor een neonbord met de tekst: "Waar op aarde, in welke bodems en onder welke omstandigheden zullen we briljant en gewelddadig bloeien?" De tentoonstelling Oxy Arts antwoordt: hier. Het is een punt gemaakt in de tentoonstellingstekst zelf. Maar een ander antwoord zou kunnen zijn: waar mogelijk.
"Ik was verdrietig en moe, dus besloot ik bloemen voor mezelf te kopen", deelt Hill in het persbericht voor de show. De kunstenaar is zeker niet de enige, met veel mensen die op zoek zijn naar kleine geneugten als een manier om een anders desoriënterende tijd door te komen. Het samenstellen van een bloemstuk wordt een handeling van controle. U kiest de kleuren, de knoppen, de verschillende hoogtes. Je knipt weg en schudt bloemblaadjes eruit en verwijdert extra bladeren, wetende dat er uiteindelijk iets moois zal bestaan dat niet eerder in je ruimte was.
EJ Hill, "Zelfs de wolken verliezen slaap" (2022), acryl en neon op houten paneel, 61 x 50 ¾ inch
Wat de tentoonstelling zo goed in evenwicht houdt, is een erkenning van een soort zwaarte op de achtergrond, altijd. Een leeshoek met titels samengesteld door Hill – waarvan hij er onlangs enkele leerde aan studenten in een klas genaamd "Outside the Bounds: Neutral and Authoritative Knowledge" – bevat een exemplaar van Flower Color Theory door Taylor Putnam en Michael Putnam, naast teksten zoals We willen meer doen dan overleven: abolitionistisch onderwijs en het streven naar educatieve vrijheid door Bettina L. Liefde en ras, rellen en achtbanen: de strijd om gescheiden recreatie in Amerika door Victoria W. Wolcott.
Hoewel de schilderijen de ideeën van 'rusten, resetten en het vinden van balans en schoonheid' omarmen, zoals vermeld in de muurtekst van de tentoonstelling, is hun esthetiek niet het hele verhaal. Maar als een kijker binnen zou lopen en gewoon van de prachtige bloemen zou genieten, wat zou daar dan zo verschrikkelijk aan zijn – vooral voor mensen in gemeenschappen die moeten vechten voor hun bestaansrecht? Hier is ruimte om te bloeien.
Wherever We Will to Root gaat door bij Oxy Arts (4757 York Boulevard, Highland Park, Los Angeles) tot 22 april. De tentoonstelling werd georganiseerd door Meldia Yesayan.
