Na drie jaar eindelijk weer kerst in eigen huis na verwoestende woningbrand Zwaag
Aan de lamp boven tafel hangen kerstslingers, op het dressoir ernaast staat een mini-kerststal omringd met guirlandes en kerstbeeldjes. Alleen de met rook geblakerde boeken in de kast, verklappen nog iets van de verwoestende brand die buren Marcel en Maureen hebben meegemaakt. Voor het eerst vieren ze weer kerst in hun nieuwe, herbouwde huizen in Zwaag.
Waar je ook kijkt in het huis bij Marcel, overal is kerstversiering. Op tafel, bovenop kasten. Na de brand stond er alleen nog een geraamte van het huis. “Je keek er zo doorheen. Mijn kinderen grapten al: ‘Nou pa, als je was gaan hemelen hadden we niet veel op te ruimen gehad’. Maar ik heb het snel weer gezellig volgebouwd.”
Waardevolle spullen zijn dierbare herinneringen geworden. “Ik had niets meer. Mijn platencollectie, het fotoboek van mijn moeder van de Tweede Wereldoorlog, de sjoelbak die ik sinds kind had. Alles verbrand. Het voelt wel weer vertrouwd in huis, maar eigenlijk zijn we natuurlijk drie jaar weggeweest.”
In juni 2021 sloeg het noodlot toe aan het Hoefblad in Zwaag. Een autobrand, die vermoedelijk werd aangestoken, sloeg over naar een huizenblok. Vier woningen werden verwoest, waaronder die van buren Maureen en Marcel.
Tekst gaat verder onder de foto’s.
Grote vraagtekens zijn er nog steeds. “De dader staat op beeld, maar is nooit gevonden. Reden voor de brand? Dat blijft een raadsel.” Marcel kon in januari weer naar zijn woning, maar toen moest er nog flink wat gebeuren. “Er stond een dixie (mobiele toilet, red.) in de tuin, want de rioleringen waren verstopt. Ik had een bed, maar voor de rest had ik nog niks.”
Vooral bij Maureen bleef de pech haar achtervolgen. Door de vondst van asbest en planningen die spaak liepen voor de inrichting van haar huis, kon ze pas als laatste terug naar haar woning. In februari was het dan eindelijk zover. Geëmotioneerd zit ze aan tafel. “Zeker als we het erover hebben, overvalt het mij nog steeds. Ik denk er vaak aan”, vertelt ze.
Logisch, op een plek waar al tientallen jaren dierbare herinneringen liggen. “Mijn kinderen zijn hier opgegroeid. Wij waren de eerste hier toen het begin jaren ’80 werd gebouwd”, vertelt Maureen. Marcel heeft het een plek kunnen geven. “Het heeft veel impact gehad, maar ik heb geen wroeging meer. Het leven gaat door”, zegt hij.
Eerste Kerstdag vieren ze beiden met hun familie. Maar Tweede Kerstdag vieren ze samen. Met beide honden. Een kerst als vanouds. “We zijn al tientallen jaren buren, drinken bijna dagelijks koffie met elkaar en met kerst gaan we heerlijk kaasfonduen.”
