Nabestaanden van militairen uit neergestorte Britse WOII-bommenwerper geraakt door expositie
Ontroering bij nabestaanden van militairen die omkwamen bij een vliegtuigcrash boven het IJsselmeer tijdens de Tweede Wereldoorlog. Ze bezochten vandaag een expositie over het vliegtuig en de crash in Fort Veldhuis. Op 12 juni 1943 stort het toestel neer nadat het terugkeert van een aanval in Duitsland. Zes Britten en een Canadees komen daarbij om. Stoffelijke resten van de laatste drie vermisten zijn mogelijk onlangs bij de berging van de Lancaster ED603 gevonden.
Assendelver Johan Graas van stichting Airport Recovery Group 1940-1945 doet al tientallen jaren onderzoek naar de honderden vliegtuigen die in het IJsselmeer tijdens de Tweede Wereldoorlog zijn neergestort. Zijn primaire doel is de slachtoffers te achterhalen zodat ze kunnen worden begraven.
“Voor nabestaanden is dat ongelofelijk belangrijk”, zegt hij terwijl hij in afwachting is van nabestaanden van de Lancaster ED603. “In 1996 vonden vissers uit Volendam een vliegtuigmotor die wij konden traceren. En daarna zijn we nog talrijke keren gaan duiken. Alles wat er gevonden is, is uitgestald in het Fort.”
Na 27 jaar wordt het toestel nu eindelijk geborgen en is defensie al weken bezig in het IJsselmeer bij de Afsluitdijk. Afgelopen week zijn er stoffelijke resten gevonden, mogelijk van de laatste drie vermiste bemanningsleden. De andere vier liggen begraven in Friesland.
Eric Tilbury
Hazel en haar broer Peter Hill zijn de nicht en neef van Eric Tilbury. De 25-jarige piloot van het vliegtuig probeerde volgens Graas tevergeefs een noodlanding te maken nadat hij was beschoten door de Duitsers. Hazel en Peter hebben afgelopen week het graf van hun oom bezocht in Stavoren en zijn ook bij de berging geweest.
“Dat was heel indrukwekkend”, vertelt Peter, “Al het water was weggepompt zodat je rechtstreeks keek op de restanten van het neergestorte vliegtuig. Je realiseerde je nog meer wat er gebeurd was. Onze oom kwam nog meer tot leven.”
Bij de expositie is een film over Eric en is ook zijn vliegtuigstoel te zien. “Dat raakt je in je hart”, zegt Hazel, “dat je weet dat dit de laatste plek is geweest waar mijn oom gezeten heeft.”
Verloofde
Hazel en Peter zijn Johan heel erg dankbaar dat hij zoveel informatie en voorwerpen boven water heeft weten te halen. Heel lang wisten ze helemaal niets over hun oom. Daar kwamen ze pas achter door een dochter van de verloofde van Eric: Diana Marsh. Zij vond thuis op een gegeven moment een foto van een jongeman in uniform en vroeg zich af wie hij was.
Toen haar moeder vertelde toen dat het haar omgekomen verloofde was, ging ze op onderzoek uit. Zo kwam ze uiteindelijk bij Johan terecht. Als haar gevraagd wordt of ze Eric in haar hart draagt, valt ze stil en moet haar tranen wegslikken: “Absoluut, geen enkele twijfel”.
Peter beseft heel goed dat zij als familie geluk hebben gehad dat hun oom een graf heeft gekregen waar ze naartoe kunnen. “Daarom hoop ik ook zo dat de andere drie bemanningsleden geïdentificeerd worden. Het is zo belangrijk voor de familie om het waardig te kunnen afsluiten.”
