Key's "Bad Love" is theatraal prachtig
Hoewel het leuk kan zijn om een artiest te zien groeien en zijn geluid te verfijnen naarmate zijn carrière vordert, is er ook iets heerlijks aan een artiest die precies weet waar zijn sterke punten liggen. Dat is het geval bij Key 's nieuwste solo-onderneming, "Bad Love".
Hoewel hij andere muziek buiten Shinee heeft gemaakt , waaronder een solodebuut en de eenheid Toheart met Infinite's Woohyun , is het meeste van zijn werk als individu als acteur geweest, waaronder nogal wat toneelwerk. Het resultaat is dat zijn natuurlijke flamboyantie op het podium al is verfijnd tot een krachtige theatrale vaardigheid die hij met gemak kan hanteren.
Theater is het belangrijkste element voor zowel de MV als het nummer "Bad Love". De video lijkt de meta-kant van de dingen te spelen door Key te framen als het maken van een film, door talkshows te gaan, scripts te lezen en in het algemeen te leven als een entertainer. Deze presentatie van Key als acteur dient echter als een metafoor voor hoe hij zichzelf ziet in zijn relatie: iemand die een rol speelt.
"Bad Love" gaat over een giftige relatie waar hij wanhopig uit wil breken. Elk grammetje goed brengt evenveel kwaad met zich mee, en Key erkent dat dit niet gezond is en dat hij deze helse achtbaan niet nodig heeft of verdient. En toch houdt de impliciete codependency hem op zijn plaats. Zelfs wanneer hij probeert een einde te maken aan de dingen, domineert ze nog steeds elke gedachte, wat ertoe leidt dat ze herenigd worden en een nieuwe wending in de rit aan de gang is. Hij zit vast in de rol die hem door deze slechte liefde is gegeven.
In de MV probeert Key herhaaldelijk zijn status-quo te veranderen. Hij verscheurt cue-kaarten, verbrandt scripts, rent weg, blaast ruimteschepen op; alles om de macht over zijn eigen leven terug te vorderen. Toch belandt hij op precies dezelfde plaats als waar hij begon. Dus zelfs zijn pogingen om van deze giftigheid los te komen, worden geïmpliceerd als gewoon een andere gebeurtenis in het script van zijn leven. Hij verwijst naar een déja vu, een ander teken dat deze angst gewoon deel uitmaakt van het proces van zijn relatie.
Het visuele palet van "Bad Love" is zwart en wit en rood. De hele video lijkt een rode tint te hebben – en niet een warme, rustgevende. In plaats daarvan komt de kleur over als kwaadaardig en verdorven, het rode bloed van moord-zelfmoord over de rode harten van romantiek. Het is benauwend en alomtegenwoordig in zijn onderdrukkendheid, en weerspiegelt Key's gevoelens van gevangen zitten in deze giftige relatie vanuit alle hoeken.
Zwart en wit nemen de rol van rationaliteit op zich. Doorgaans wordt "zwart-wit" meestal gebruikt om een te vereenvoudigde waarneming aan te duiden, maar hier vertegenwoordigt het de afwezigheid van kleur. Het hartstochtelijke, kromtrekkende rood wordt weggestreept, waardoor Key logisch kan denken. Wanneer Key probeert te ontsnappen aan zijn rode nachtmerrie, is hij gekleed in zwart-wit. Maar als Key toegeeft aan de chaos van zijn emoties, is hij in het rood uitgedost.
Eerlijk gezegd zal de MV niet in de hoofden van veel mensen blijven hangen, en dat is niet omdat het middelmatig is. De symboliek is interessant en bevordert de betekenis van het nummer, het is erg visueel aantrekkelijk, maar in de kern is "Bad Love" de MV competent goed. "Bad Love" het nummer is ronduit schitterend.
Zoals eerder vermeld, laat "Bad Love" zien dat Key zijn theatrale ervaring op de beste manier gebruikt. "Bad Love" is een enorm nummer, het soort dat is ontworpen voor duizenden mensen en dwingt de luisteraar om uit volle borst mee te zingen. Het zou ongelooflijk gemakkelijk zijn voor zijn prestaties om te verdwalen in zoiets groots. Toch weet hij de baan te domineren.
Van de lagere, agressievere coupletten tot de langzamere, meer uitgesponnen prechours tot de verbluffende vocale runs van het refrein zelf. De manier waarop het nummer is geconstrueerd, de band vereist zowel de techniek om de noten te raken als de uitvoeringsvaardigheden om voldoende bombast en grootsheid te bieden om tegen de instrumentatie in te gaan, en Key's vermogen om hard te leunen in pure muzikale theatraliteit zorgt ervoor dat hij dat kan.
De instrumentatie en productie is ook niet traag. "Bad Love" is een nummer uit de jaren 80, geïnspireerd op arenarock, maar de details zijn gebaseerd op New Wave en zo. De openingssynths doen denken aan Thomas Dolby , de prechours van INXS en de drums op de brug zijn pure Stock Aiken Waterman .
En toch, door uit zoveel plaatsen te trekken, is "Bad Love" duidelijk retro, maar voelt het niet als een kopie van een bepaald type. Het is een moderne heruitvinding van vintage geluiden, in staat om de invloeden te traceren, maar toch stevig zijn eigen ding. Voeg daar een verbluffend vleiende productie aan toe – schoon zonder steriel te zijn, genoeg galm om de energie van het nummer echt te versterken zonder het te overweldigen, en een goed gespreide, goed genivelleerde mix die veel dynamiek in de instrumentals mogelijk maakt – en "slechte Liefde' is ongelooflijk.
Key's nieuwste solo-onderneming is magnifiek. Pijnlijke wederzijdse afhankelijkheid van opzichtige muziek, "Bad Love" is het soort nummer dat je in je tracks stopt en je volledige aandacht opeist. Bovendien is het moeilijk voor te stellen dat iemand anders dan Key, met zijn meer dan tien jaar ervaring als zanger en acteur, het zal uitvoeren. En als hij zo boeiend klinkt, waarom wil je dan dat iemand anders dat doet?
(Afbeeldingen via SM Entertianment , YouTube )
