Stilgehouden.nl

Hermes wordt NASA's mini-weerstation voor het volgen van zonneactiviteit Een artistiek concept van het Gateway Power and Propulsion Element, of PPE, en Habitation and Logistics Outpost, of HALO, in een baan rond de maan. De gouden doos aan de rechterkant van de afbeelding toont de HERMES-lading. De ERSA-lading is de zilveren doos er net onder. NASA De Gateway van NASA, een buitenpost op de maan waar Artemis-astronauten zullen leven en werken terwijl ze om de maan draaien, zal ergens in het volgende decennium worden gelanceerd en zal helpen bij het uitvoeren van diepgaande wetenschappelijke operaties die van vitaal belang zijn voor de voortdurende verkenning van de diepe ruimte door de mensheid. Een van die missies, Hermes genaamd, of de Heliophysics Environmental and Radiation Measurement Experiment Suite, heeft onlangs een kritische missie-evaluatie doorstaan en NASA-wetenschappers zullen nu overgaan tot het finaliseren van het ontwerp van de missie. "Hermes zal een cruciaal onderdeel zijn van de Artemis-missie en NASA's doelen om een permanente aanwezigheid op de maan te creëren", zei Jamie Favors, programmadirecteur van Hermes bij NASA, in een persbericht op 30 januari. Hermes, gebouwd door NASA's Goddard Space Flight Center, is een van de twee mini-weerstations die ruimteweer zullen volgen met een focus op heliofysica, de studie van de zon. De missie zal dynamische omstandigheden onderzoeken die door de zon worden gecreëerd, zoals coronale massa-ejecties (CME's) die schade kunnen toebrengen aan zowel missie-instrumenten als menselijke activiteit. [Verwante: NASA test ruimtelasers om gegevens terug naar de aarde te schieten] Het station zal bestaan uit vier gespecialiseerde instrumenten die samen op één perron worden geplaatst. Een van hen, Nemisis genaamd, of het Noise Eliminating Magnetometer Instrument in a Small Integrated System, zal de magnetische velden rond Gateway meten. Het verkrijgen van een beter begrip van ruimteweerfenomenen door deze missie zal nuttig zijn bij de voorbereiding op toekomstige bemande expedities. "In termen van menselijke verkenning gaat ruimteweer echt over de stralingsomgeving", zegt William Paterson, projectwetenschapper voor de Hermes-missie. Wetenschappers meten al tientallen jaren ruimteweerfluctuaties op kleine wetenschappelijke ruimtevaartuigen, maar Hermes zal het eerste monitoringsysteem zijn op een bemande missie om gegevens te verzamelen buiten het magnetische veld van de aarde – dat fungeert als een stralingsschild. Dit magnetische veld, dat zich ongeveer 60.000 mijl de ruimte in uitstrekt, beschermt astronauten en het internationale ruimtestation tegen schadelijke straling die wordt uitgespuwd tijdens gebeurtenissen zoals zonnevlammen en andere galactische kosmische straling. Maar terwijl de maan rond de aarde draait, gaat hij in en uit de magnetotail van de planeet, een deel van het veld dat wordt teruggevaagd door zonnestraling. Om daar te komen, zal Hermes door de Van Allen Belts moeten vliegen – grote delen van energetisch geladen deeltjes die worden vastgehouden door het magnetische veld van de aarde. In een lagere baan hebben astronauten meestal geen last van deze gordels, maar als ze op grotere hoogte zouden vliegen, zou deze straling over een langere periode fataal kunnen zijn. Gateway zal een kwart van zijn tijd in dit beschermende schild doorbrengen, waardoor onderzoekers een zeldzame kans krijgen om de straling van de zon te bestuderen en direct te meten. Na de lancering duurt het ongeveer een jaar voordat Hermes in de juiste positie is om aan zijn missie te beginnen, die, als de reis volgens plan verloopt, zal plaatsvinden direct na het hoogtepunt van de huidige zonnecyclus van de zon. "Als we kijken naar de activiteit van de zon, wordt het een heel goed moment om daar te komen en onze missie uit te voeren", zegt Paterson. In een aparte lading zal Gateway ook de tegenhanger van Hermes dragen, ERSA, een afkorting voor European Radiation Sensors Array. Zowel Hermes als ERSA zijn genoemd naar twee halfbroers en zussen van de godin Artemis in de Griekse mythologie. Hoewel de metingen van Hermes zullen worden gebruikt om de veiligheid van astronauten te garanderen, zijn de gegevens voornamelijk wetenschappelijk. Aan de andere kant zal de belangrijkste focus van de ERSA van het European Space Agency kijken naar de invloed van zonnewindstraling op astronauten en hun uitrusting. De dagelijkse gegevens die deze stations terugsturen, zullen helpen om een duidelijker beeld te krijgen van hoe het ruimteweer werkt rond ons hele zonnestelsel. Die informatie is vooral belangrijk om te weten als mensen zich wagen aan het creëren van bewoonbare omgevingen op of in de buurt van andere planeten. "We zien dit als een soort padvinder om dit vermogen te helpen vestigen waarvan we denken dat het in de toekomst nodig zal zijn om exploratie te ondersteunen", zegt Paterson. Hermes heeft nog een lange weg te gaan voor de geplande lancering eind 2024, waardoor de missie ruimschoots de tijd heeft om tests en veranderingen te ondergaan. Maar Paterson kijkt uit naar de gegevens die zullen worden verzameld. Omdat het meeste onderzoek naar heliofysica meestal geïsoleerd wordt gedaan, is Paterson geïnteresseerd in het vergroten van de kennis van de mensheid over hoe de unieke dynamiek van onze ster de rest van het zonnestelsel beïnvloedt. "Ik denk dat we vanuit de Gateway echt geweldige wetenschap zullen kunnen doen", zegt hij. "Er zal een leercurve zijn om erachter te komen hoe we sommige van die uitdagingen kunnen omzeilen, maar we hebben er alle vertrouwen in." Het bericht Hermes wordt NASA's mini-weerstation voor het volgen van zonneactiviteit verscheen eerst op Popular Science.

Hermes wordt NASA's mini-weerstation voor het volgen van zonneactiviteit  Een artistiek concept van het Gateway Power and Propulsion Element, of PPE, en Habitation and Logistics Outpost, of HALO, in een baan rond de maan. De gouden doos aan de rechterkant van de afbeelding toont de HERMES-lading. De ERSA-lading is de zilveren doos er net onder. NASA De Gateway van NASA, een buitenpost op de maan waar Artemis-astronauten zullen leven en werken terwijl ze om de maan draaien, zal ergens in het volgende decennium worden gelanceerd en zal helpen bij het uitvoeren van diepgaande wetenschappelijke operaties die van vitaal belang zijn voor de voortdurende verkenning van de diepe ruimte door de mensheid. Een van die missies, Hermes genaamd, of de Heliophysics Environmental and Radiation Measurement Experiment Suite, heeft onlangs een kritische missie-evaluatie doorstaan en NASA-wetenschappers zullen nu overgaan tot het finaliseren van het ontwerp van de missie. "Hermes zal een cruciaal onderdeel zijn van de Artemis-missie en NASA's doelen om een permanente aanwezigheid op de maan te creëren", zei Jamie Favors, programmadirecteur van Hermes bij NASA, in een persbericht op 30 januari. Hermes, gebouwd door NASA's Goddard Space Flight Center, is een van de twee mini-weerstations die ruimteweer zullen volgen met een focus op heliofysica, de studie van de zon. De missie zal dynamische omstandigheden onderzoeken die door de zon worden gecreëerd, zoals coronale massa-ejecties (CME's) die schade kunnen toebrengen aan zowel missie-instrumenten als menselijke activiteit. [Verwante: NASA test ruimtelasers om gegevens terug naar de aarde te schieten] Het station zal bestaan uit vier gespecialiseerde instrumenten die samen op één perron worden geplaatst. Een van hen, Nemisis genaamd, of het Noise Eliminating Magnetometer Instrument in a Small Integrated System, zal de magnetische velden rond Gateway meten. Het verkrijgen van een beter begrip van ruimteweerfenomenen door deze missie zal nuttig zijn bij de voorbereiding op toekomstige bemande expedities. "In termen van menselijke verkenning gaat ruimteweer echt over de stralingsomgeving", zegt William Paterson, projectwetenschapper voor de Hermes-missie. Wetenschappers meten al tientallen jaren ruimteweerfluctuaties op kleine wetenschappelijke ruimtevaartuigen, maar Hermes zal het eerste monitoringsysteem zijn op een bemande missie om gegevens te verzamelen buiten het magnetische veld van de aarde – dat fungeert als een stralingsschild. Dit magnetische veld, dat zich ongeveer 60.000 mijl de ruimte in uitstrekt, beschermt astronauten en het internationale ruimtestation tegen schadelijke straling die wordt uitgespuwd tijdens gebeurtenissen zoals zonnevlammen en andere galactische kosmische straling. Maar terwijl de maan rond de aarde draait, gaat hij in en uit de magnetotail van de planeet, een deel van het veld dat wordt teruggevaagd door zonnestraling. Om daar te komen, zal Hermes door de Van Allen Belts moeten vliegen – grote delen van energetisch geladen deeltjes die worden vastgehouden door het magnetische veld van de aarde. In een lagere baan hebben astronauten meestal geen last van deze gordels, maar als ze op grotere hoogte zouden vliegen, zou deze straling over een langere periode fataal kunnen zijn. Gateway zal een kwart van zijn tijd in dit beschermende schild doorbrengen, waardoor onderzoekers een zeldzame kans krijgen om de straling van de zon te bestuderen en direct te meten. Na de lancering duurt het ongeveer een jaar voordat Hermes in de juiste positie is om aan zijn missie te beginnen, die, als de reis volgens plan verloopt, zal plaatsvinden direct na het hoogtepunt van de huidige zonnecyclus van de zon. "Als we kijken naar de activiteit van de zon, wordt het een heel goed moment om daar te komen en onze missie uit te voeren", zegt Paterson. In een aparte lading zal Gateway ook de tegenhanger van Hermes dragen, ERSA, een afkorting voor European Radiation Sensors Array. Zowel Hermes als ERSA zijn genoemd naar twee halfbroers en zussen van de godin Artemis in de Griekse mythologie. Hoewel de metingen van Hermes zullen worden gebruikt om de veiligheid van astronauten te garanderen, zijn de gegevens voornamelijk wetenschappelijk. Aan de andere kant zal de belangrijkste focus van de ERSA van het European Space Agency kijken naar de invloed van zonnewindstraling op astronauten en hun uitrusting. De dagelijkse gegevens die deze stations terugsturen, zullen helpen om een duidelijker beeld te krijgen van hoe het ruimteweer werkt rond ons hele zonnestelsel. Die informatie is vooral belangrijk om te weten als mensen zich wagen aan het creëren van bewoonbare omgevingen op of in de buurt van andere planeten. "We zien dit als een soort padvinder om dit vermogen te helpen vestigen waarvan we denken dat het in de toekomst nodig zal zijn om exploratie te ondersteunen", zegt Paterson. Hermes heeft nog een lange weg te gaan voor de geplande lancering eind 2024, waardoor de missie ruimschoots de tijd heeft om tests en veranderingen te ondergaan. Maar Paterson kijkt uit naar de gegevens die zullen worden verzameld. Omdat het meeste onderzoek naar heliofysica meestal geïsoleerd wordt gedaan, is Paterson geïnteresseerd in het vergroten van de kennis van de mensheid over hoe de unieke dynamiek van onze ster de rest van het zonnestelsel beïnvloedt. "Ik denk dat we vanuit de Gateway echt geweldige wetenschap zullen kunnen doen", zegt hij. "Er zal een leercurve zijn om erachter te komen hoe we sommige van die uitdagingen kunnen omzeilen, maar we hebben er alle vertrouwen in." Het bericht Hermes wordt NASA's mini-weerstation voor het volgen van zonneactiviteit verscheen eerst op Popular Science.

Bron

een satelliet met zonnepanelen en wetenschappelijke instrumenten draait in een baan in de ruimte met de maan op de achtergrond
Een artistiek concept van het Gateway Power and Propulsion Element, of PPE, en Habitation and Logistics Outpost, of HALO, in een baan rond de maan. De gouden doos aan de rechterkant van de afbeelding toont de HERMES-lading. De ERSA-lading is de zilveren doos er net onder. NASA

De Gateway van NASA, een buitenpost op de maan waar Artemis-astronauten zullen leven en werken terwijl ze om de maan draaien, zal ergens in het volgende decennium worden gelanceerd en zal helpen bij het uitvoeren van diepgaande wetenschappelijke operaties die van vitaal belang zijn voor de voortdurende verkenning van de diepe ruimte door de mensheid.

Een van die missies, Hermes genaamd, of de Heliophysics Environmental and Radiation Measurement Experiment Suite, heeft onlangs een kritische missie-evaluatie doorstaan en NASA-wetenschappers zullen nu overgaan tot het finaliseren van het ontwerp van de missie.

"Hermes zal een cruciaal onderdeel zijn van de Artemis-missie en NASA's doelen om een permanente aanwezigheid op de maan te creëren", zei Jamie Favors, programmadirecteur van Hermes bij NASA, in een persbericht op 30 januari.

Hermes, gebouwd door NASA's Goddard Space Flight Center, is een van de twee mini-weerstations die ruimteweer zullen volgen met een focus op heliofysica, de studie van de zon. De missie zal dynamische omstandigheden onderzoeken die door de zon worden gecreëerd, zoals coronale massa-ejecties (CME's) die schade kunnen toebrengen aan zowel missie-instrumenten als menselijke activiteit.

[Verwante: NASA test ruimtelasers om gegevens terug naar de aarde te schieten]

Het station zal bestaan uit vier gespecialiseerde instrumenten die samen op één perron worden geplaatst. Een van hen, Nemisis genaamd, of het Noise Eliminating Magnetometer Instrument in a Small Integrated System, zal de magnetische velden rond Gateway meten.

Het verkrijgen van een beter begrip van ruimteweerfenomenen door deze missie zal nuttig zijn bij de voorbereiding op toekomstige bemande expedities. "In termen van menselijke verkenning gaat ruimteweer echt over de stralingsomgeving", zegt William Paterson, projectwetenschapper voor de Hermes-missie.

Wetenschappers meten al tientallen jaren ruimteweerfluctuaties op kleine wetenschappelijke ruimtevaartuigen, maar Hermes zal het eerste monitoringsysteem zijn op een bemande missie om gegevens te verzamelen buiten het magnetische veld van de aarde – dat fungeert als een stralingsschild. Dit magnetische veld, dat zich ongeveer 60.000 mijl de ruimte in uitstrekt, beschermt astronauten en het internationale ruimtestation tegen schadelijke straling die wordt uitgespuwd tijdens gebeurtenissen zoals zonnevlammen en andere galactische kosmische straling.

Maar terwijl de maan rond de aarde draait, gaat hij in en uit de magnetotail van de planeet, een deel van het veld dat wordt teruggevaagd door zonnestraling. Om daar te komen, zal Hermes door de Van Allen Belts moeten vliegen – grote delen van energetisch geladen deeltjes die worden vastgehouden door het magnetische veld van de aarde. In een lagere baan hebben astronauten meestal geen last van deze gordels, maar als ze op grotere hoogte zouden vliegen, zou deze straling over een langere periode fataal kunnen zijn.

Gateway zal een kwart van zijn tijd in dit beschermende schild doorbrengen, waardoor onderzoekers een zeldzame kans krijgen om de straling van de zon te bestuderen en direct te meten. Na de lancering duurt het ongeveer een jaar voordat Hermes in de juiste positie is om aan zijn missie te beginnen, die, als de reis volgens plan verloopt, zal plaatsvinden direct na het hoogtepunt van de huidige zonnecyclus van de zon.

"Als we kijken naar de activiteit van de zon, wordt het een heel goed moment om daar te komen en onze missie uit te voeren", zegt Paterson.

In een aparte lading zal Gateway ook de tegenhanger van Hermes dragen, ERSA, een afkorting voor European Radiation Sensors Array. Zowel Hermes als ERSA zijn genoemd naar twee halfbroers en zussen van de godin Artemis in de Griekse mythologie.

Hoewel de metingen van Hermes zullen worden gebruikt om de veiligheid van astronauten te garanderen, zijn de gegevens voornamelijk wetenschappelijk. Aan de andere kant zal de belangrijkste focus van de ERSA van het European Space Agency kijken naar de invloed van zonnewindstraling op astronauten en hun uitrusting.

De dagelijkse gegevens die deze stations terugsturen, zullen helpen om een duidelijker beeld te krijgen van hoe het ruimteweer werkt rond ons hele zonnestelsel. Die informatie is vooral belangrijk om te weten als mensen zich wagen aan het creëren van bewoonbare omgevingen op of in de buurt van andere planeten.

"We zien dit als een soort padvinder om dit vermogen te helpen vestigen waarvan we denken dat het in de toekomst nodig zal zijn om exploratie te ondersteunen", zegt Paterson.

Hermes heeft nog een lange weg te gaan voor de geplande lancering eind 2024, waardoor de missie ruimschoots de tijd heeft om tests en veranderingen te ondergaan. Maar Paterson kijkt uit naar de gegevens die zullen worden verzameld.

Omdat het meeste onderzoek naar heliofysica meestal geïsoleerd wordt gedaan, is Paterson geïnteresseerd in het vergroten van de kennis van de mensheid over hoe de unieke dynamiek van onze ster de rest van het zonnestelsel beïnvloedt.

"Ik denk dat we vanuit de Gateway echt geweldige wetenschap zullen kunnen doen", zegt hij. "Er zal een leercurve zijn om erachter te komen hoe we sommige van die uitdagingen kunnen omzeilen, maar we hebben er alle vertrouwen in."

Het bericht Hermes wordt NASA's mini-weerstation voor het volgen van zonneactiviteit verscheen eerst op Popular Science.

Jeroen Bouwer

Terugkerende wolven kunnen het antwoord zijn op Rome's probleem met wilde zwijnen  Er zijn potentieel duizenden wilde zwijnen die de straten van Rome teisteren. Foto's storten Dit artikel stond oorspronkelijk op Outdoor Life. Italië zit vol met wilde zwijnen. Er zwerven zoveel wilde varkens door het land dat ze een probleem zijn geworden in enkele van de drukste steden, zoals Rome, waar ze zich tegoed doen aan afval en zelfs inwoners lastigvallen en terroriseren. Een mogelijke oplossing? Meer wolven. De groeiende wolvenpopulatie van Italië heeft nu de buitengrenzen van Rome bereikt, en dat zou volgens sommige natuurautoriteiten kunnen helpen het aantal wilde zwijnen te verminderen. Wolven werden ooit bijna uitgeroeid in Italië, maar ze keren terug naar het platteland en naar Rome, volgens Maurizio Gubbiotti, hoofd van de parken en natuurreservaten van Rome. Gubbiotti vertelde aan de Londense krant The Times dat er sporen van wilde zwijnen zijn gevonden in de uitwerpselen van wolven in een natuurreservaat in de buurt van de stad. Volgens de European Wilderness Society vonden Italiaanse natuuronderzoekers in 2013 voor het eerst in meer dan 100 jaar bewijs van wolven in een natuurreservaat bij de stad Rome. Volgens het International Wolf Center zijn er ongeveer 2.000 wolven in Italië. "Het evenwicht komt eraan", vertelde Gubbiotti aan The Times. Een wetenschappelijk onderzoek uit 2012, gepubliceerd door PLOS One, toonde aan dat sommige Europese wolvenroedels de voorkeur geven aan wilde zwijnen boven andere prooien zoals herten of zelfs runderen. De onderzoekers analyseerden de overblijfselen van prooien in bijna 2000 monsters van wolvenpoep gedurende een onderzoeksperiode van negen jaar. "Ons onderzoek toont een consistente selectie aan voor wilde zwijnen onder wolven in het studiegebied, wat van invloed kan zijn op andere prooisoorten zoals reeën", zegt hoofdauteur Miranda Davis, die werkt bij de School of Biological and Biomedical Sciences aan de Durham University. "Het is intrigerend dat in andere delen van Europa waar ook edelherten voorkomen, wolven deze prooi lijken te verkiezen boven wilde zwijnen, wat suggereert dat ze onderscheid maken tussen verschillende soorten hertenvlees." Rome's wilde varkensprobleem Grote, stevige zwijnen met scherpe slagtanden zijn angstaanjagend voor Italiaanse stedelingen, maar ze worden ook verdacht van het verspreiden van de dodelijke Afrikaanse varkenspest, aldus The Times. Hoewel Afrikaanse varkenspest onschadelijk is voor de mens, vormt het een ernstige bedreiging voor de productie van de beroemde Italiaanse prosciuttoham. Wildlife-functionarissen bouwden een hek rond een weg die de stad omcirkelt, 68 kilometer lang, als een manier om de besmette varkens binnen de perimeter in quarantaine te plaatsen. "Het plan is dat iedereen binnen de ringweg besmet raakt en sterft, ook al voeren we een aanzienlijke ontvolking uit buiten de stad", vertelde Angelo Ferrari aan de Times. De autoriteiten verleenden jagers vervolgens extra vergunningen om tot 50.000 varkens rond Rome te doden, maar dat loste het probleem niet op. Sommige dierenactivisten verzetten zich tegen de tactiek en haalden zelfs hekken neer. Zoals we hier in de Verenigde Staten hebben gezien, is traditionele sportjacht vaak niet voldoende om de populaties wilde varkens te verminderen. Schieten vanuit de lucht en ijverig vangen zijn effectievere oplossingen om de verspreiding van wilde varkens op zijn minst te vertragen. Zoals we ook in de VS hebben gezien, kunnen wolven effectief zijn in het verminderen van wildpopulaties in specifieke gebieden. De post Terugkerende wolven zouden het antwoord kunnen zijn op Rome's probleem met wilde zwijnen verscheen eerst op Popular Science.

Terugkerende wolven kunnen het antwoord zijn op Rome's probleem met wilde zwijnen Er zijn potentieel duizenden wilde zwijnen die de straten van Rome teisteren. Foto's storten Dit artikel stond oorspronkelijk op Outdoor Life. Italië zit vol met wilde zwijnen. Er zwerven zoveel wilde varkens door het land dat ze een probleem zijn geworden in enkele van de drukste steden, zoals Rome, waar ze zich tegoed doen aan afval en zelfs inwoners lastigvallen en terroriseren. Een mogelijke oplossing? Meer wolven. De groeiende wolvenpopulatie van Italië heeft nu de buitengrenzen van Rome bereikt, en dat zou volgens sommige natuurautoriteiten kunnen helpen het aantal wilde zwijnen te verminderen. Wolven werden ooit bijna uitgeroeid in Italië, maar ze keren terug naar het platteland en naar Rome, volgens Maurizio Gubbiotti, hoofd van de parken en natuurreservaten van Rome. Gubbiotti vertelde aan de Londense krant The Times dat er sporen van wilde zwijnen zijn gevonden in de uitwerpselen van wolven in een natuurreservaat in de buurt van de stad. Volgens de European Wilderness Society vonden Italiaanse natuuronderzoekers in 2013 voor het eerst in meer dan 100 jaar bewijs van wolven in een natuurreservaat bij de stad Rome. Volgens het International Wolf Center zijn er ongeveer 2.000 wolven in Italië. "Het evenwicht komt eraan", vertelde Gubbiotti aan The Times. Een wetenschappelijk onderzoek uit 2012, gepubliceerd door PLOS One, toonde aan dat sommige Europese wolvenroedels de voorkeur geven aan wilde zwijnen boven andere prooien zoals herten of zelfs runderen. De onderzoekers analyseerden de overblijfselen van prooien in bijna 2000 monsters van wolvenpoep gedurende een onderzoeksperiode van negen jaar. "Ons onderzoek toont een consistente selectie aan voor wilde zwijnen onder wolven in het studiegebied, wat van invloed kan zijn op andere prooisoorten zoals reeën", zegt hoofdauteur Miranda Davis, die werkt bij de School of Biological and Biomedical Sciences aan de Durham University. "Het is intrigerend dat in andere delen van Europa waar ook edelherten voorkomen, wolven deze prooi lijken te verkiezen boven wilde zwijnen, wat suggereert dat ze onderscheid maken tussen verschillende soorten hertenvlees." Rome's wilde varkensprobleem Grote, stevige zwijnen met scherpe slagtanden zijn angstaanjagend voor Italiaanse stedelingen, maar ze worden ook verdacht van het verspreiden van de dodelijke Afrikaanse varkenspest, aldus The Times. Hoewel Afrikaanse varkenspest onschadelijk is voor de mens, vormt het een ernstige bedreiging voor de productie van de beroemde Italiaanse prosciuttoham. Wildlife-functionarissen bouwden een hek rond een weg die de stad omcirkelt, 68 kilometer lang, als een manier om de besmette varkens binnen de perimeter in quarantaine te plaatsen. "Het plan is dat iedereen binnen de ringweg besmet raakt en sterft, ook al voeren we een aanzienlijke ontvolking uit buiten de stad", vertelde Angelo Ferrari aan de Times. De autoriteiten verleenden jagers vervolgens extra vergunningen om tot 50.000 varkens rond Rome te doden, maar dat loste het probleem niet op. Sommige dierenactivisten verzetten zich tegen de tactiek en haalden zelfs hekken neer. Zoals we hier in de Verenigde Staten hebben gezien, is traditionele sportjacht vaak niet voldoende om de populaties wilde varkens te verminderen. Schieten vanuit de lucht en ijverig vangen zijn effectievere oplossingen om de verspreiding van wilde varkens op zijn minst te vertragen. Zoals we ook in de VS hebben gezien, kunnen wolven effectief zijn in het verminderen van wildpopulaties in specifieke gebieden. De post Terugkerende wolven zouden het antwoord kunnen zijn op Rome's probleem met wilde zwijnen verscheen eerst op Popular Science.