Hans en Loes stopten noodgedwongen met hun bakkerij, die nog steeds te koop staat
Precies een jaar geleden stopten Hans en Loes Baas uit Hoogwoud met hun bakkerij. Noodgedwongen, omdat het door de gestegen (energie)prijzen niet meer te doen was. Twaalf onwennige maanden later staat de bakkerij, met het aangrenzende woonhuis, nog altijd te koop. “We komen nu pas een beetje tot rust.”
Loes loopt door de lege bakkerij. Een jaar nadat ze sloten. De meelcilo’s staan er nog, net als de ovens en de koeling. Alle andere machines zijn verkocht. “Het blijft een triest gevoel”, zegt ze weemoedig. “Daarom is het ook goed dat we naar Medemblik verhuizen. Dan hoeven we het ook niet meer te zien.”
Vorig jaar sloten ze op 1 oktober voor het laatst de deuren van de winkel. De steeds maar oplopende energieprijzen maakten het onmogelijk om nog verder te gaan. Dus stopten ze eerder dan gepland, na 32 jaar. “We zouden eigenlijk op 28 juli 2024 eindigen, dan wordt Hans 64 jaar. Dat hadden we tien jaar geleden al bedacht”, zegt Loes. “Er zou een feestweek komen en we zouden een magazine uitbrengen. Maar dat is er nooit van gekomen.”
Een jaar van afscheid nemen volgt. Van de winkel, van de trouwe klanten, van de machines. Van het leven dat ze zo gewend waren. Hans: “We kregen veel bloemen en daar stond dan ‘sterkte’ bij. Het is een soort rouwproces, zonder dat er iemand is overleden. Gelukkig maar. We hebben er veel verdriet van gehad. Het idee van lekker bezig zijn was ineens weg. Het trotse gevoel van: ‘Dat heb ik gemaakt‘, dat miste ik erg.” Loes vult aan. “Het is ontzettend jammer dat het zo gelopen is. Aan de andere kant: je weet ook niet hoe het anders gelopen was. Veel bakkers hebben het financieel zwaar.”
Talkshows
Het was dus zoeken naar een ‘nieuw leven’. “Het winkelboek met bestellingen was altijd de leidraad van ons leven”, zegt Hans, wiens wekker steevast om drie uur ’s nachts afging. “We komen eindelijk nu pas een beetje tot rust. We hebben de televisie in de avonduren ontdekt. Die talkshows zagen we nooit. Meestal was het Journaal het laatste, daarna was het bedtijd.”
Hans is nu twee dagen in de week vrachtwagenchauffeur. “Rijd ik ineens met een vrachtwagen vol mosterd dat naar Saudi-Arabië moet. Heel iets anders, maar wel leuk.” Loes werkt achter de balie bij een tandarts. “Daar komen mensen vaak niet zo vrolijk binnen als bij een bakker”, valt haar op. Over enkele weken verhuizen ze naar Medemblik en zeggen ze Hoogwoud definitief gedag. “Misschien wel goed ook”, denkt Loes. “Om het echt af te sluiten hier.”
Tekst gaat verder onder de foto.
Sinds april staan de bakkerij en het woonhuis op Funda, maar pas vorige week was de eerste bezichtiging. “Ik dacht: dat zijn we zo kwijt. Ik snap niet dat het niet lukt. Dit is ideaal voor iemand die ruimte nodig heeft voor een hobby, of voor een bed and breakfast. Misschien is het te groot. Maar je zou er heel makkelijk drie woningen van kunnen maken. Dan kunnen er drie stellen in”, weet Loes. “Ideaal, toch?”
De winkel van de bakkerij staat opnieuw vol. Niet met brood en gebak, maar met privé-spullen. Speelgoed, kleding, pannen en 30 eekhoornknuffels. “Die zouden we gebruiken voor bij een herfstcake. Maar toen stopten we ineens. Dit komt allemaal van zolder. Alles moet hier weg. Als dat eind oktober nog niet is gebeurd, mogen mensen het gratis komen halen.”
