Stilgehouden.nl

Een met eiwit gevuld katoenen laken kan koolstofemissies filteren Enzymen en eenvoudig katoen vormen een krachtig duo. Sonja Zalm Als je denkt aan technologie voor het bestrijden van klimaatverandering, zou je eerste gedachte kunnen zijn glinsterende zonnepanelen of futuristische voertuigen die zonder verbranding rijden. Maar enkele van de belangrijkste stukjes milieuvriendelijke technologie zijn relatief ingetogen. Een van de grootste problemen die moeten worden opgelost, is wat te doen met alle koolstofdioxide die door fossiele brandstoffen wordt uitgestoten. Er zijn heel veel ideeën ontstaan over het opvangen en vastleggen van koolstofdioxide uit zowel de lucht als de energieproductie, met gemengde beoordelingen. Het nieuwste idee is dat de oplossing zo simpel kan zijn als een opgeblazen stuk katoenen doek. Met behulp van een katoenen textiel en een enzym genaamd koolzuuranhydrase – dat in het menselijk lichaam voorkomt en ons helpt bij het reguleren van koolstofdioxide – creëerden Jialong Shen en Sonja Salmon van de North Carolina State University een stuk stof dat effectief emissies kan opvangen en opvangen. Ze publiceerden hun nieuwe bevindingen eerder deze maand in het tijdschrift ACS Sustainable Chemical Engineering. Het materiaal wordt in een rol gewikkeld die vervolgens in een buis wordt gedaan, bijna als natte papieren handdoeken in een glazen trechter. Terwijl overgebleven gas van de productie van fossiele brandstoffen door de bodem naar binnen sijpelt, werkt het koolzuuranhydrase om de koolstofdioxide en het water om te zetten in bicarbonaat. Een mengsel van water en bicarbonaat druppelt dan uit de trechter en kan worden gebruikt om meer energie te creëren of te reageren met calcium om kalksteen te maken. [Gerelateerd: technologie om koolstof op te vangen en te hergebruiken is in opkomst. Maar kan het de wereld helpen haar klimaatdoelen te bereiken?] "We hebben bewust voor katoen gekozen omdat het veel water kan dragen en het water tot een heel dun laagje kan verspreiden", zegt Salmon, universitair hoofddocent textieltechnologie, scheikunde en wetenschap bij NC State. "Daardoor kan het gas zeer nauw reageren of interageren met het water." Het materiaal kon 52,3 procent koolstofdioxide opvangen met een enkel filter en 81,7 procent met een dubbele laag, wanneer lucht met een snelheid van vier liter per minuut door het apparaat werd geduwd. Zelfs na vijf keer wassen en hergebruiken van de stof zagen de onderzoekers nog steeds een hoog prestatieniveau. Hoewel sommige technologieën voor het opvangen van koolstof gebruik maken van zeldzamere materialen of lastigere methoden, is het proces van het maken van katoenen stof ongeveer zo oud als de tijd. Om nog maar te zwijgen, we produceren en maken er al een ton van, of het nu voor kleding of industriële doeleinden is, wat betekent dat de toeleveringsketen die deze filters zou maken min of meer al bestaat. "De productiesnelheid is helemaal geen bottleneck", zegt Shen, een postdoctoraal onderzoeker in textiel. “Dat is het grote voordeel ten opzichte van andere soorten materialen. Mensen hebben op grote schaal gewerkt aan het maken van koolstofafvangmateriaal … voor op textiel gebaseerde materialen kunnen we gebruik maken van reeds bestaande textielproductiefaciliteiten en nieuwe toepassingen voor bedrijven creëren.” Het opvangen van koolstof uit de lucht zal niet al onze problemen oplossen: we moeten ons gebruik van fossiele brandstoffen drastisch verminderen en de manier waarop we energie verbruiken veranderen als we het slechtste klimaatscenario willen vermijden. Maar naarmate de emissies stijgen en inspanningen om ze te verlagen belangrijker worden, moeten allerlei technologieën worden overwogen, zegt Salmon. Eenvoudige oplossingen zoals deze kunnen kleine stukjes van de puzzel zijn en ons helpen enige vooruitgang te boeken bij het beschermen van de planeet terwijl we ons concentreren op meer radicale inspanningen. “We willen energie. We houden allemaal van onze mobiele telefoons. We houden allemaal van autorijden. We houden allemaal van onze warme douches”, zegt ze. 'Tenzij we bereid zijn dat allemaal meteen op te geven. We moeten dit doen. Het is een situatie waarin alle technologie moet worden ingezet. Het is niet één technologie die ons niet gaat redden. We moeten ze allemaal doen." Het bericht Een met eiwit gevuld katoenen laken kan de uitstoot van koolstof filteren verscheen eerst op Popular Science.

Een met eiwit gevuld katoenen laken kan koolstofemissies filteren  Enzymen en eenvoudig katoen vormen een krachtig duo. Sonja Zalm Als je denkt aan technologie voor het bestrijden van klimaatverandering, zou je eerste gedachte kunnen zijn glinsterende zonnepanelen of futuristische voertuigen die zonder verbranding rijden. Maar enkele van de belangrijkste stukjes milieuvriendelijke technologie zijn relatief ingetogen. Een van de grootste problemen die moeten worden opgelost, is wat te doen met alle koolstofdioxide die door fossiele brandstoffen wordt uitgestoten. Er zijn heel veel ideeën ontstaan over het opvangen en vastleggen van koolstofdioxide uit zowel de lucht als de energieproductie, met gemengde beoordelingen. Het nieuwste idee is dat de oplossing zo simpel kan zijn als een opgeblazen stuk katoenen doek. Met behulp van een katoenen textiel en een enzym genaamd koolzuuranhydrase – dat in het menselijk lichaam voorkomt en ons helpt bij het reguleren van koolstofdioxide – creëerden Jialong Shen en Sonja Salmon van de North Carolina State University een stuk stof dat effectief emissies kan opvangen en opvangen. Ze publiceerden hun nieuwe bevindingen eerder deze maand in het tijdschrift ACS Sustainable Chemical Engineering. Het materiaal wordt in een rol gewikkeld die vervolgens in een buis wordt gedaan, bijna als natte papieren handdoeken in een glazen trechter. Terwijl overgebleven gas van de productie van fossiele brandstoffen door de bodem naar binnen sijpelt, werkt het koolzuuranhydrase om de koolstofdioxide en het water om te zetten in bicarbonaat. Een mengsel van water en bicarbonaat druppelt dan uit de trechter en kan worden gebruikt om meer energie te creëren of te reageren met calcium om kalksteen te maken. [Gerelateerd: technologie om koolstof op te vangen en te hergebruiken is in opkomst. Maar kan het de wereld helpen haar klimaatdoelen te bereiken?] "We hebben bewust voor katoen gekozen omdat het veel water kan dragen en het water tot een heel dun laagje kan verspreiden", zegt Salmon, universitair hoofddocent textieltechnologie, scheikunde en wetenschap bij NC State. "Daardoor kan het gas zeer nauw reageren of interageren met het water." Het materiaal kon 52,3 procent koolstofdioxide opvangen met een enkel filter en 81,7 procent met een dubbele laag, wanneer lucht met een snelheid van vier liter per minuut door het apparaat werd geduwd. Zelfs na vijf keer wassen en hergebruiken van de stof zagen de onderzoekers nog steeds een hoog prestatieniveau. Hoewel sommige technologieën voor het opvangen van koolstof gebruik maken van zeldzamere materialen of lastigere methoden, is het proces van het maken van katoenen stof ongeveer zo oud als de tijd. Om nog maar te zwijgen, we produceren en maken er al een ton van, of het nu voor kleding of industriële doeleinden is, wat betekent dat de toeleveringsketen die deze filters zou maken min of meer al bestaat. "De productiesnelheid is helemaal geen bottleneck", zegt Shen, een postdoctoraal onderzoeker in textiel. “Dat is het grote voordeel ten opzichte van andere soorten materialen. Mensen hebben op grote schaal gewerkt aan het maken van koolstofafvangmateriaal … voor op textiel gebaseerde materialen kunnen we gebruik maken van reeds bestaande textielproductiefaciliteiten en nieuwe toepassingen voor bedrijven creëren.” Het opvangen van koolstof uit de lucht zal niet al onze problemen oplossen: we moeten ons gebruik van fossiele brandstoffen drastisch verminderen en de manier waarop we energie verbruiken veranderen als we het slechtste klimaatscenario willen vermijden. Maar naarmate de emissies stijgen en inspanningen om ze te verlagen belangrijker worden, moeten allerlei technologieën worden overwogen, zegt Salmon. Eenvoudige oplossingen zoals deze kunnen kleine stukjes van de puzzel zijn en ons helpen enige vooruitgang te boeken bij het beschermen van de planeet terwijl we ons concentreren op meer radicale inspanningen. “We willen energie. We houden allemaal van onze mobiele telefoons. We houden allemaal van autorijden. We houden allemaal van onze warme douches”, zegt ze. 'Tenzij we bereid zijn dat allemaal meteen op te geven. We moeten dit doen. Het is een situatie waarin alle technologie moet worden ingezet. Het is niet één technologie die ons niet gaat redden. We moeten ze allemaal doen." Het bericht Een met eiwit gevuld katoenen laken kan de uitstoot van koolstof filteren verscheen eerst op Popular Science.

Bron

Stof koolstoffilter
Enzymen en eenvoudig katoen vormen een krachtig duo. Sonja Zalm

Als je denkt aan technologie voor het bestrijden van klimaatverandering, zou je eerste gedachte kunnen zijn glinsterende zonnepanelen of futuristische voertuigen die zonder verbranding rijden. Maar enkele van de belangrijkste stukjes milieuvriendelijke technologie zijn relatief ingetogen.

Een van de grootste problemen die moeten worden opgelost, is wat te doen met alle koolstofdioxide die door fossiele brandstoffen wordt uitgestoten. Er zijn heel veel ideeën ontstaan over het opvangen en vastleggen van koolstofdioxide uit zowel de lucht als de energieproductie, met gemengde beoordelingen. Het nieuwste idee is dat de oplossing zo simpel kan zijn als een opgeblazen stuk katoenen doek.

Met behulp van een katoenen textiel en een enzym genaamd koolzuuranhydrase – dat in het menselijk lichaam voorkomt en ons helpt bij het reguleren van koolstofdioxide – creëerden Jialong Shen en Sonja Salmon van de North Carolina State University een stuk stof dat effectief emissies kan opvangen en opvangen. Ze publiceerden hun nieuwe bevindingen eerder deze maand in het tijdschrift ACS Sustainable Chemical Engineering.

Het materiaal wordt in een rol gewikkeld die vervolgens in een buis wordt gedaan, bijna als natte papieren handdoeken in een glazen trechter. Terwijl overgebleven gas van de productie van fossiele brandstoffen door de bodem naar binnen sijpelt, werkt het koolzuuranhydrase om de koolstofdioxide en het water om te zetten in bicarbonaat. Een mengsel van water en bicarbonaat druppelt dan uit de trechter en kan worden gebruikt om meer energie te creëren of te reageren met calcium om kalksteen te maken.

[Gerelateerd: technologie om koolstof op te vangen en te hergebruiken is in opkomst. Maar kan het de wereld helpen haar klimaatdoelen te bereiken?]

"We hebben bewust voor katoen gekozen omdat het veel water kan dragen en het water tot een heel dun laagje kan verspreiden", zegt Salmon, universitair hoofddocent textieltechnologie, scheikunde en wetenschap bij NC State. "Daardoor kan het gas zeer nauw reageren of interageren met het water."

Het materiaal kon 52,3 procent koolstofdioxide opvangen met een enkel filter en 81,7 procent met een dubbele laag, wanneer lucht met een snelheid van vier liter per minuut door het apparaat werd geduwd. Zelfs na vijf keer wassen en hergebruiken van de stof zagen de onderzoekers nog steeds een hoog prestatieniveau.

Hoewel sommige technologieën voor het opvangen van koolstof gebruik maken van zeldzamere materialen of lastigere methoden, is het proces van het maken van katoenen stof ongeveer zo oud als de tijd. Om nog maar te zwijgen, we produceren en maken er al een ton van, of het nu voor kleding of industriële doeleinden is, wat betekent dat de toeleveringsketen die deze filters zou maken min of meer al bestaat.

"De productiesnelheid is helemaal geen bottleneck", zegt Shen, een postdoctoraal onderzoeker in textiel. “Dat is het grote voordeel ten opzichte van andere soorten materialen. Mensen hebben op grote schaal gewerkt aan het maken van koolstofafvangmateriaal … voor op textiel gebaseerde materialen kunnen we gebruik maken van reeds bestaande textielproductiefaciliteiten en nieuwe toepassingen voor bedrijven creëren.”

Het opvangen van koolstof uit de lucht zal niet al onze problemen oplossen: we moeten ons gebruik van fossiele brandstoffen drastisch verminderen en de manier waarop we energie verbruiken veranderen als we het slechtste klimaatscenario willen vermijden. Maar naarmate de emissies stijgen en inspanningen om ze te verlagen belangrijker worden, moeten allerlei technologieën worden overwogen, zegt Salmon. Eenvoudige oplossingen zoals deze kunnen kleine stukjes van de puzzel zijn en ons helpen enige vooruitgang te boeken bij het beschermen van de planeet terwijl we ons concentreren op meer radicale inspanningen.

“We willen energie. We houden allemaal van onze mobiele telefoons. We houden allemaal van autorijden. We houden allemaal van onze warme douches”, zegt ze. 'Tenzij we bereid zijn dat allemaal meteen op te geven. We moeten dit doen. Het is een situatie waarin alle technologie moet worden ingezet. Het is niet één technologie die ons niet gaat redden. We moeten ze allemaal doen."

Het bericht Een met eiwit gevuld katoenen laken kan de uitstoot van koolstof filteren verscheen eerst op Popular Science.

Gregory de Boer

Terugkerende wolven kunnen het antwoord zijn op Rome's probleem met wilde zwijnen  Er zijn potentieel duizenden wilde zwijnen die de straten van Rome teisteren. Foto's storten Dit artikel stond oorspronkelijk op Outdoor Life. Italië zit vol met wilde zwijnen. Er zwerven zoveel wilde varkens door het land dat ze een probleem zijn geworden in enkele van de drukste steden, zoals Rome, waar ze zich tegoed doen aan afval en zelfs inwoners lastigvallen en terroriseren. Een mogelijke oplossing? Meer wolven. De groeiende wolvenpopulatie van Italië heeft nu de buitengrenzen van Rome bereikt, en dat zou volgens sommige natuurautoriteiten kunnen helpen het aantal wilde zwijnen te verminderen. Wolven werden ooit bijna uitgeroeid in Italië, maar ze keren terug naar het platteland en naar Rome, volgens Maurizio Gubbiotti, hoofd van de parken en natuurreservaten van Rome. Gubbiotti vertelde aan de Londense krant The Times dat er sporen van wilde zwijnen zijn gevonden in de uitwerpselen van wolven in een natuurreservaat in de buurt van de stad. Volgens de European Wilderness Society vonden Italiaanse natuuronderzoekers in 2013 voor het eerst in meer dan 100 jaar bewijs van wolven in een natuurreservaat bij de stad Rome. Volgens het International Wolf Center zijn er ongeveer 2.000 wolven in Italië. "Het evenwicht komt eraan", vertelde Gubbiotti aan The Times. Een wetenschappelijk onderzoek uit 2012, gepubliceerd door PLOS One, toonde aan dat sommige Europese wolvenroedels de voorkeur geven aan wilde zwijnen boven andere prooien zoals herten of zelfs runderen. De onderzoekers analyseerden de overblijfselen van prooien in bijna 2000 monsters van wolvenpoep gedurende een onderzoeksperiode van negen jaar. "Ons onderzoek toont een consistente selectie aan voor wilde zwijnen onder wolven in het studiegebied, wat van invloed kan zijn op andere prooisoorten zoals reeën", zegt hoofdauteur Miranda Davis, die werkt bij de School of Biological and Biomedical Sciences aan de Durham University. "Het is intrigerend dat in andere delen van Europa waar ook edelherten voorkomen, wolven deze prooi lijken te verkiezen boven wilde zwijnen, wat suggereert dat ze onderscheid maken tussen verschillende soorten hertenvlees." Rome's wilde varkensprobleem Grote, stevige zwijnen met scherpe slagtanden zijn angstaanjagend voor Italiaanse stedelingen, maar ze worden ook verdacht van het verspreiden van de dodelijke Afrikaanse varkenspest, aldus The Times. Hoewel Afrikaanse varkenspest onschadelijk is voor de mens, vormt het een ernstige bedreiging voor de productie van de beroemde Italiaanse prosciuttoham. Wildlife-functionarissen bouwden een hek rond een weg die de stad omcirkelt, 68 kilometer lang, als een manier om de besmette varkens binnen de perimeter in quarantaine te plaatsen. "Het plan is dat iedereen binnen de ringweg besmet raakt en sterft, ook al voeren we een aanzienlijke ontvolking uit buiten de stad", vertelde Angelo Ferrari aan de Times. De autoriteiten verleenden jagers vervolgens extra vergunningen om tot 50.000 varkens rond Rome te doden, maar dat loste het probleem niet op. Sommige dierenactivisten verzetten zich tegen de tactiek en haalden zelfs hekken neer. Zoals we hier in de Verenigde Staten hebben gezien, is traditionele sportjacht vaak niet voldoende om de populaties wilde varkens te verminderen. Schieten vanuit de lucht en ijverig vangen zijn effectievere oplossingen om de verspreiding van wilde varkens op zijn minst te vertragen. Zoals we ook in de VS hebben gezien, kunnen wolven effectief zijn in het verminderen van wildpopulaties in specifieke gebieden. De post Terugkerende wolven zouden het antwoord kunnen zijn op Rome's probleem met wilde zwijnen verscheen eerst op Popular Science.

Terugkerende wolven kunnen het antwoord zijn op Rome's probleem met wilde zwijnen Er zijn potentieel duizenden wilde zwijnen die de straten van Rome teisteren. Foto's storten Dit artikel stond oorspronkelijk op Outdoor Life. Italië zit vol met wilde zwijnen. Er zwerven zoveel wilde varkens door het land dat ze een probleem zijn geworden in enkele van de drukste steden, zoals Rome, waar ze zich tegoed doen aan afval en zelfs inwoners lastigvallen en terroriseren. Een mogelijke oplossing? Meer wolven. De groeiende wolvenpopulatie van Italië heeft nu de buitengrenzen van Rome bereikt, en dat zou volgens sommige natuurautoriteiten kunnen helpen het aantal wilde zwijnen te verminderen. Wolven werden ooit bijna uitgeroeid in Italië, maar ze keren terug naar het platteland en naar Rome, volgens Maurizio Gubbiotti, hoofd van de parken en natuurreservaten van Rome. Gubbiotti vertelde aan de Londense krant The Times dat er sporen van wilde zwijnen zijn gevonden in de uitwerpselen van wolven in een natuurreservaat in de buurt van de stad. Volgens de European Wilderness Society vonden Italiaanse natuuronderzoekers in 2013 voor het eerst in meer dan 100 jaar bewijs van wolven in een natuurreservaat bij de stad Rome. Volgens het International Wolf Center zijn er ongeveer 2.000 wolven in Italië. "Het evenwicht komt eraan", vertelde Gubbiotti aan The Times. Een wetenschappelijk onderzoek uit 2012, gepubliceerd door PLOS One, toonde aan dat sommige Europese wolvenroedels de voorkeur geven aan wilde zwijnen boven andere prooien zoals herten of zelfs runderen. De onderzoekers analyseerden de overblijfselen van prooien in bijna 2000 monsters van wolvenpoep gedurende een onderzoeksperiode van negen jaar. "Ons onderzoek toont een consistente selectie aan voor wilde zwijnen onder wolven in het studiegebied, wat van invloed kan zijn op andere prooisoorten zoals reeën", zegt hoofdauteur Miranda Davis, die werkt bij de School of Biological and Biomedical Sciences aan de Durham University. "Het is intrigerend dat in andere delen van Europa waar ook edelherten voorkomen, wolven deze prooi lijken te verkiezen boven wilde zwijnen, wat suggereert dat ze onderscheid maken tussen verschillende soorten hertenvlees." Rome's wilde varkensprobleem Grote, stevige zwijnen met scherpe slagtanden zijn angstaanjagend voor Italiaanse stedelingen, maar ze worden ook verdacht van het verspreiden van de dodelijke Afrikaanse varkenspest, aldus The Times. Hoewel Afrikaanse varkenspest onschadelijk is voor de mens, vormt het een ernstige bedreiging voor de productie van de beroemde Italiaanse prosciuttoham. Wildlife-functionarissen bouwden een hek rond een weg die de stad omcirkelt, 68 kilometer lang, als een manier om de besmette varkens binnen de perimeter in quarantaine te plaatsen. "Het plan is dat iedereen binnen de ringweg besmet raakt en sterft, ook al voeren we een aanzienlijke ontvolking uit buiten de stad", vertelde Angelo Ferrari aan de Times. De autoriteiten verleenden jagers vervolgens extra vergunningen om tot 50.000 varkens rond Rome te doden, maar dat loste het probleem niet op. Sommige dierenactivisten verzetten zich tegen de tactiek en haalden zelfs hekken neer. Zoals we hier in de Verenigde Staten hebben gezien, is traditionele sportjacht vaak niet voldoende om de populaties wilde varkens te verminderen. Schieten vanuit de lucht en ijverig vangen zijn effectievere oplossingen om de verspreiding van wilde varkens op zijn minst te vertragen. Zoals we ook in de VS hebben gezien, kunnen wolven effectief zijn in het verminderen van wildpopulaties in specifieke gebieden. De post Terugkerende wolven zouden het antwoord kunnen zijn op Rome's probleem met wilde zwijnen verscheen eerst op Popular Science.