Auteur: Julia Schoen
18K jaar geleden vingen mensen kasuaris-eieren Al 18.000 jaar geleden hebben mensen in Nieuw-Guinea mogelijk kasuaris-eieren verzameld in de buurt van volwassenheid en vervolgens de vogels tot volwassenheid grootgebracht, zo blijkt uit onderzoek. De wetenschappers gebruikten eierschalen om het ontwikkelingsstadium van de oude embryo's/kuikens te bepalen toen de eieren kraakten. "Dit gedrag dat we zien komt duizenden jaren vóór de domesticatie van de kip ", zegt Kristina Douglass, assistent-professor antropologie en Afrikaanse studies aan Penn State. “En dit is niet een of ander klein gevogelte, het is een enorme, ordinaire, looploze vogel die je kan uithalen. Hoogstwaarschijnlijk de dwergvariëteit die 20 kilo weegt.” via GIPHY De onderzoekers rapporteren in de Proceedings of the National Academy of Sciences dat "de hier gepresenteerde gegevens de vroegste indicatie kunnen zijn van menselijk beheer van het fokken van een vogeltaxon waar ook ter wereld, voorafgaand aan de vroege domesticatie van kippen en ganzen met enkele millennia. ” Kasuarissen zijn geen kippen; in feite lijken ze meer op velociraptors dan de meeste gedomesticeerde vogels. "Kasuariskuikens drukken zich echter gemakkelijk af op mensen en zijn gemakkelijk te onderhouden en op te voeden tot volwassen grootte", rapporteren de onderzoekers. Inprenting vindt plaats wanneer een pas uitgekomen vogel besluit dat het eerste wat hij ziet zijn moeder is. Als die eerste blik toevallig een mens in het oog krijgt, zal de vogel de mens overal volgen. Volgens de onderzoekers worden kasuariskuikens nog steeds als handelsartikel verhandeld in Nieuw-Guinea. Aanwijzingen in casuaris-eieren Eierschalen maken deel uit van de verzameling van veel archeologische vindplaatsen, maar volgens Douglass bestuderen archeologen ze niet vaak. De onderzoekers ontwikkelden een nieuwe methode om te bepalen hoe oud een kippenembryo was toen een ei werd geoogst. Ze rapporteren dit werk in het Journal of Archaeological Science . "Ik heb jarenlang gewerkt aan eierschalen van archeologische vindplaatsen", zegt Douglass. "Ik ontdekte onderzoek naar eierschalen van kalkoenen die in de loop van de ontwikkeling veranderingen in de eierschalen vertoonden die een indicatie van leeftijd waren. Ik besloot dat dit een nuttige aanpak zou zijn.” De leeftijdstoewijzing van de embryo's/kuikens is afhankelijk van de driedimensionale kenmerken van de binnenkant van de schaal. Om de methode te ontwikkelen die nodig is om de ontwikkelingsleeftijd van de eieren te bepalen toen de schalen braken, gebruikten de onderzoekers struisvogeleieren uit een onderzoek dat was uitgevoerd om de voortplanting van struisvogels te verbeteren. Onderzoekers van de Oudtshoorn Research Farm, onderdeel van de West-Kaapse regering van Zuid-Afrika, oogstten gedurende 42 dagen elke dag drie eieren voor hun onderzoek en voorzagen Douglass en haar team van monsters van 126 struisvogeleieren. Ze namen vier monsters van elk van deze eieren voor in totaal 504 schaalmonsters, elk met een specifieke leeftijd. Ze creëerden 3D-afbeeldingen met hoge resolutie van de schaalmonsters. Door de binnenkant van deze eieren te inspecteren, creëerde de onderzoeker een statistische beoordeling van hoe de eieren eruit zagen tijdens de incubatiestadia. De onderzoekers testten hun model vervolgens met moderne struisvogel- en emoe-eieren van bekende leeftijd. De binnenkant van de eierschalen verandert door ontwikkeling doordat de ontwikkelende kuikens calcium uit de eierschaal halen. Pits beginnen te verschijnen in het midden van de ontwikkeling. "Het is tijdsafhankelijk, maar een beetje ingewikkelder", zegt Douglass. "We gebruikten een combinatie van 3D-beeldvorming, modellering en morfologische beschrijvingen." Kuikens uitbroeden of balut eten? De onderzoekers wendden zich vervolgens tot oude schelpenverzamelingen van twee locaties in Nieuw-Guinea: Yuku en Kiowa. Ze pasten hun aanpak toe op meer dan 1.000 fragmenten van deze 18.000 tot 6.000 jaar oude eieren. "Wat we ontdekten, was dat een grote meerderheid van de eierschalen in een laat stadium werd geoogst", zegt Douglass. “De eierschalen zien er erg laat uit; het patroon is niet willekeurig. Ze waren ofwel dol op het eten van baluts of ze waren kuikens aan het uitbroeden. Een balut is een bijna ontwikkeld embryokuiken dat in delen van Azië gewoonlijk wordt gekookt en als straatvoedsel wordt gegeten. De oorspronkelijke archeologen hebben geen aanwijzingen gevonden voor de kasuarissen. De weinige kasuarisbotten die op locaties zijn gevonden, zijn alleen die van de vlezige delen – poot en dij – wat suggereert dat dit gejaagde vogels waren, in het wild verwerkt, en dat alleen de vlezige delen naar huis werden gesleept. "We hebben ook gekeken naar branden op de eierschalen", zegt Douglass. "Er zijn genoeg monsters van eierschalen in een laat stadium die niet branden, zodat we kunnen zeggen dat ze aan het uitbroeden waren en ze niet aten." Om met succes de kasuariskuikens uit te laten komen en groot te brengen, moesten de mensen weten waar de nesten waren, weten wanneer de eieren werden gelegd en ze vlak voor het uitkomen uit het nest verwijderen. In het late Pleistoceen verzamelden mensen volgens Douglass doelbewust deze eieren en deze studie suggereert dat mensen niet alleen eieren oogstten om de inhoud op te eten. Aanvullende onderzoekers hebben bijgedragen aan de studie van Penn State; de Universiteit van Cambridge, VK; de Californische Raad voor Wetenschap en Technologie; het Natural Museum of Natural History, Smithsonian Institution; de Universiteit van Otago, Nieuw-Zeeland; en Oudtshoorn Research Farm, Elsenburg, Department of Agriculture, Western Cape Government, Zuid-Afrika. Het Smithsonian National Museum of Natural History, de National Science Foundation en Penn State ondersteunden het werk. Bron: Penn State Het bericht 18K jaar geleden dat mensen eieren van kasuaris vingen verscheen voor het eerst op Futurity .
