We hebben geleerd om onderwijzers te vereren. Dus waarom worden ze zo weinig betaald?
Professionele topsporters ondertekenen regelmatig contracten van meerdere miljoenen dollars, met ondertekeningsbonussen en lucratieve aanbiedingen voor productpromotie.
Waarom verdienen professionele atleten zoveel meer geld dan bijvoorbeeld professionele leraren? Vinden mensen sport echt belangrijker dan onderwijs? Leraren verlenen een dienst waarvan algemeen wordt aangenomen dat deze een reële waarde toevoegt aan de ontwikkeling van de samenleving. Sommige mensen vinden sport echter overbodig. Ze beschouwen het als iets waar de samenleving goed zonder zou kunnen functioneren. Het lijkt niet logisch dat werk dat door de meeste mensen als belangrijk wordt beschouwd, veel minder gewaardeerd zou kunnen worden dan wat voor velen misschien niet nodig is of als lichtzinnig wordt beschouwd.
Dit is vergelijkbaar met een oude paradox: waarom zijn diamanten zo duur en water zo goedkoop, terwijl water absoluut essentieel is voor het leven van ieder mens, en diamanten in feite luxeproducten zijn waar iedereen heel goed zonder kan leven? Het antwoord is schaarste.
Wanneer een bepaald item in overvloed beschikbaar is, zoals water in de meeste bewoonde gebieden, zal de volgende gekochte eenheid relatief goedkoop zijn, en de waarde die de gebruikers eraan toekennen, zal laag zijn. Als je nu geen liter neemt, zal er altijd meer zijn waar dat vandaan kwam. Als iets schaars is, bijvoorbeeld diamanten, zullen kopers de prijs verhogen omdat veel mensen de paar beschikbare edelstenen willen hebben. De waarde voor de kiezer van de volgende beschikbare eenheid is het enige dat telt bij de besluitvorming. Hoe sneller het aanbod beschikbaar is, hoe lager de prijs zal zijn. Hoe hoger de vraag, hoe meer mensen het item willen, hoe hoger de prijs zal zijn. De uiteindelijk overeengekomen prijs is een balans tussen beide krachten, vraag en aanbod.
Als we het hebben over de waarde van atleten versus de waarde van leraren, hebben we het over bepaalde keuzes met een beperkte reikwijdte. We hoeven niet de keuze te maken tussen alle sporters of alle docenten. We selecteren het beroep van sport niet met uitsluiting van het beroep van onderwijs. De echte keuze die in het dagelijks leven wordt gemaakt, is hoeveel de werkgever waardeert wat deze specifieke leraar biedt, en hoeveel het team waardeert wat die specifieke atleet biedt.
Er zijn een aantal zeer goede leraren, maar lesgeven in een typisch klaslokaal is over het algemeen geen weg naar een superster. Er zijn relatief beperkte klasposities in elk geografisch gebied en meestal zijn er veel competente en capabele mensen die de plekken willen vullen. Ze zijn vergelijkbaar met water in ons voorbeeld. Ze kunnen nodig zijn; ze kunnen heel goed zijn; ze kunnen een waardevolle dienst verlenen; maar ze zijn er ook in overvloed.
Aspirant-atleten worden supersterren omdat ze een soort zeldzaam talent hebben. Topsporters kunnen dingen die gewone stervelingen niet kunnen. De meesten hebben zware persoonlijke kosten betaald om daar te komen. Veel meer proberen, maar komen niet eens in de buurt. Slechts een klein deel haalt het echt. Het niveau van bekwaamheid en toewijding dat nodig is om een superster te zijn, is inderdaad zeer zeldzaam. Die zeldzaamheid maakt atleten tot de diamanten op het gebied van professionele inspanningen. Ze hebben miljoenen bewonderende fans die geld willen betalen om ze te zien. Het aanbod is extreem laag en de vraag extreem hoog. Ze vragen een hoge prijs om dezelfde reden dat diamanten duur zijn.
Alle atleten zijn echter geen diamanten: sommige zijn robijnen; sommige zijn kwarts; sommige zijn steenkool.
Degenen die geen diamanten zijn, betalen minder en spelen mogelijk op lagere niveaus, boerderijteams, semi-professionele of amateurcompetities.
Ook in het onderwijs zijn er verschillende niveaus. Hoewel sommige geen 'leraren' worden genoemd, moeten ze toch ter vergelijking worden opgenomen. Sommigen worden professoren, consultants, professionele trainers, sprekers in het openbaar, schrijvers, enz. genoemd. Het salarisniveau voor elk van hen hangt af van de waargenomen waarde van de vaardigheid die elk individu vertoont in relatie tot de vaardigheden van degenen die hem of haar zouden vervangen.
Daarom kan een gerenommeerde consultant of professor met een aanzienlijke reputatie, iemand die een populaire schrijver is of vele duizenden mensen heeft onderwezen, in feite miljoenen dollars verdienen. Hij of zij is net zo goed een leraar, en hoewel hij met een andere naam wordt genoemd, kan hij worden gezien als een superster van lesgeven.
In het geval van zowel atleet als leraar bepaalt de zeldzaamheid van de vaardigheid en het aantal mensen dat baat heeft bij het individu het niveau van de beloning. Schaarste in verhouding tot het niveau van de vraag bepaalt de waarde van alle dingen.
Oorspronkelijk gepubliceerd op 11 juli 2007.
