Waar gedragseconomie een probleem oplost dat niet bestaat
Het nulprijseffect suggereert dat traditionele kosten-batenmodellen het psychologische effect van iets gratis krijgen niet kunnen verklaren. Een lineair model gaat ervan uit dat veranderingen in kosten hetzelfde zijn op alle prijsniveaus en dat de voordelen hetzelfde blijven. Als gevolg hiervan zal een prijsdaling een goed op alle prijspunten even min of meer aantrekkelijk maken. Het nulprijsmodel daarentegen suggereert dat er een stijging van de intrinsieke waarde van een goed zal zijn wanneer de prijs tot nul wordt verlaagd (Shampanier et al., 2007). Gratis goederen hebben extra trekkracht, omdat een prijsverlaging van $ 1 naar nul krachtiger is dan een verlaging van $ 2 naar $ 1.
Dit is een citaat van pagina 194 van The Behavioural Economics Guide , 2021, online beschikbaar tegen een nulprijs.
De auteurs stellen dit punt alsof ze denken dat het punt dat ze behandelen een puzzel is, of op de een of andere manier niet voortvloeit uit de fundamentele economie. Maar het doet.
Afgezien van het feit, dat de auteurs zouden moeten weten, dat er niet zoiets bestaat als 'intrinsieke waarde'. Waarde is subjectief.
Het probleem is nog fundamenteler. Verlaag de prijs van $ 2 naar $ 1 en laat mensen zoveel kopen als ze willen, en ze kopen een bepaald bedrag, waarvan we redelijk zeker kunnen zijn dat het groter is bij $ 1 en dan bij $ 2. Maar verlaag de prijs van $ 1 naar $ 0 en mensen kunnen onbeperkte hoeveelheden kopen. Eigenlijk zouden we het woord 'kopen' niet eens moeten gebruiken. Ze zullen niet betalen. Het zou dus niet moeten verbazen dat mensen een prijsverlaging van $ 1 naar $ 0 vaak veel meer waarderen dan een prijsverlaging van $ 2 naar $ 1. De winst in het consumentensurplus is groter bij de prijsverlaging van $ 1 naar $ 0 dan bij de prijsverlaging van $ 2 naar $ 1.
HT2 Timothy Taylor, ook bekend als The Conversable Economist .
(0 OPMERKINGEN)
