Olympische atleten die vals spelen, doen het niet allemaal op dezelfde manier, legt een expert uit.
Atleten staan binnenkort klaar op vele soorten cursussen en velden tijdens de Olympische Spelen in Tokio – volledig gefocust, goed getraind en tot in de perfectie gevoed.
Maar ondanks hun enorme voorbereiding, inclusief jarenlange training, strikte diëten en psychologische voorbereiding, blijft de verleiding voor sommigen helaas te groot om vals te spelen en prestatieverhogende medicijnen te gebruiken om de laatste meter te bereiken of een wereldrecord te verbreken.
Doping bestaat waarschijnlijk al zo lang als grote sportevenementen – daterend uit het oude Griekenland, waar folklore vertelt over het gebruik van kruidenextracten, alcohol en zelfs insectensteken als manieren om atletische prestaties te verbeteren. In de jaren zestig gebruikten veel atleten harddrugs zoals cocaïne, amfetaminen en heroïne, met soms fatale gevolgen.
Tegenwoordig gebruiken sommige atleten medicijnen zoals EPO, steroïden en bètablokkers als snelle oplossingen om het podium te bereiken. Er zijn echter grote verschillen tussen de soorten middelen die cheaters gebruiken in verschillende disciplines.
"De organen en lichaamsdelen die je moet manipuleren om sterker te worden, hangt af van of je bijvoorbeeld een fietser, gewichtheffer of boogschutter bent", zegt Nikolai Nordsborg , professor en hoofd van de afdeling voeding, lichaamsbeweging en sport van de Universiteit van Kopenhagen.
Kracht en sprints: steroïden
Waar kracht en snelheid centraal staan, is het gebruik van steroïden zoals testosteron de meest voorkomende vorm van doping.
“Dit geldt voor gewichtheffers, kogelstoters, boksers en worstelaars, maar ook voor baan- en veldsprinters en zwemmers. Dit komt door het feit dat testosteron onze spieren stimuleert om massa te krijgen, waardoor een individu sterker wordt en daardoor beter in staat is om te presteren”, zegt Nordsborg.
Testosteron is buitengewoon moeilijk te detecteren in drugstests omdat atleten het gebruiken voor het opbouwen van spiermassa ruim voor grote evenementen. Hierdoor kunnen ze de effecten van het hormoon realiseren zonder dat het bij dopingcontroles detecteerbaar is nadat de stof niet meer actief is in het lichaam.
“Testosteron is echter geenszins goedaardig. Het kan leiden tot een reeks ziekten, waaronder onvruchtbaarheid en hart- en vaatziekten."
Uithoudingsvermogen: EPO
Omvangrijke spieren zijn niet vereist voor duursporters.
“Als we fietsers, marathonlopers en roeiers nemen, hebben ze doorgaans een optimale zuurstofopname nodig. Hierbij speelt de hoeveelheid bloed en de bloedsamenstelling een belangrijke rol. Als gevolg hiervan gebruiken sommige van deze atleten erytropoëtine , een hormoon dat beter bekend staat als EPO. Het gebruik ervan werd vanaf het einde van de jaren tachtig wijdverbreid in de wielersport", zegt Nordsborg.
“EPO bevordert de vorming van rode bloedcellen die zuurstof door het lichaam vervoeren, waardoor een renner of hardloper meer energie krijgt om te bewegen en hard te werken. Verschillende onderzoeken suggereren ook dat het gebruik van EPO het uithoudingsvermogen verhoogt.”
Hoewel EPO van nature in onze nieren wordt geproduceerd, werd het in 1989 synthetisch vervaardigd en wordt het nu gebruikt voor de behandeling van kanker- en nierpatiënten die niet in staat zijn om zelf genoeg van het hormoon aan te maken, en het wordt ook gebruikt door bloeddopers. Overmatige niveaus van EPO kunnen het bloed verdikken en leiden tot bloedstolsels en hartstilstand.
Concentratie en precisie: bètablokkers
Ten slotte wijst Nordsborg op een heel andere categorie atleten: degenen die maximale concentratie, precisie en rust nodig hebben. Deze groep omvat boogschutters, golfers en darters.
“Atleten in deze disciplines moeten absoluut kalm blijven. Voor hen zijn de meest gebruikte dopingmiddelen bètablokkers , soms gebruikt bij patiënten met ernstige examenangst. Deze medicijnen verlagen de hartslag en bloeddruk, wat het trillen in de handen vermindert en de nervositeit kan verminderen”, zegt Nordsborg.
Het gebruik van bètablokkers heeft ook bijwerkingen. Deze komen in de vorm van spiervermoeidheid, duizeligheid en verminderd uithoudingsvermogen. In sommige gevallen kunnen ze zelfs het hart aantasten.
Bron: Universiteit van Kopenhagen
De post Voor olympische cheaters verschillen drugs per sport verscheen eerst op Futurity .
