Stilgehouden.nl

Videonoodkreet voor oplopende druk in de zorg: “Het is één voor twaalf”

Bron

Zorgpersoneel van WilgaerdenLeekerweideGroep draaien overuren en vangen elkaars diensten op. Maar die situatie is voor de West-Friese zorgorganisatie niet langer houdbaar en extra personeel is er niet. Met een videoboodschap slaken zij een noodkreet naar eigen personeel, cliënten en familie: houd je aan de maatregelen. 

“We zien dat de besmettingscijfers onder medewerkers en cliënten toennemen. Dat leidt tot hoge uitval van medewerkers en een grote zorgvraag van cliënten. De zorg die we willen leveren, kunnen we daardoor niet meer waarmaken”, zegt directeur zorg Marja Flameling van WilgaerdenLeekerweideGroep. 

De ouderen in de achttien West-Friese zorglocaties, merken dat nu al. Flameling: “Zorg wordt minder of korter geleverd dan normaal. Er is minder aandacht en er zijn veel onbekende gezichten. We proberen extern medewerkers in te huren, maar ook dat lukt vaak niet.”

‘Vijver is leeg’

De zorginstantie heeft momenteel zo’n vijftig vacatures openstaan. “Het vaste personeel is al geen grote vijver, we krijgen vacatures moeilijk ingevuld. Zowel uitzendbureau’s als zzp’ers kunnen nauwelijks meer leveren. Dus de nood is hoog.”

De oproep van de videoboodschap waaraan personeel en cliënten meedoen, is drieledig. Het is een hart onder de riem voor het zorgpersoneel, erkenning voor de moeilijke situatie voor cliënten en ook doet de zorginstantie een beroep op familie.

Flameling: “We zien dat naasten soms weinig begrip hebben. Dus we vragen om meer respect voor de situatie van het zorgpersoneel die heel hard werkt om alles rond te krijgen.” Ook wordt aandacht gevraagd om er extra voor hun naasten te zijn, omdat het extra praatje en aandacht vanuit de zorg er steeds vaker bij inschiet. 

Beangstigend

Kwaliteitsverpleegkundige Stijn Twisk, werkzaam op locatie Westerhaven in Hoorn, kan erover meepraten. “Als er iemand wegvalt, moet de ander twee keer zo hard lopen. Dat zorgt voor overbelasting.” Vanuit zijn functie gaat hij bij cliënten langs als klachten al langer spelen, voert controles uit en gaat met ouderen in gesprek. “Het verloop van corona kan zo wisselend zijn. De meeste ouderen zijn vrij angstig als er een vermoedelijke besmetting rondwaard.”

Hoewel er op dit moment in het zorgcomplex Westerhaven in Hoorn geen besmettingen zijn, kregen zij het vorig jaar zwaar te verduren. Afdelingen moesten in quarantaine en een aantal bewoners overleed aan het coronavirus. 

Activiteitenbegeleider Sharon Baaij erkent de angst onder de bewoners, maar probeert zoveel mogelijk activiteiten voor de ouderen door te laten gaan. “Dat is heel belangrijk. Door naar de gezamenlijke huiskamer te gaan, ontmoet men elkaar en worden er spelletjes gedaan.” 

Mevrouw Hol, bewoonster van Westerhaven, voelt zich door de omstandigheden ‘nog steeds niet thuis’. Anderhalf jaar geleden kwam zij in Westerhaven te wonen, toen moest zij direct in quarantaine en stond het bezoek voor het raam. Ook nu is het familiebezoek weer beperkter dat zij ontvangt. Hol: “Mijn zoon en dochter komen wel langs, maar minder vaak. We zouden Sinterklaas vieren maar dat heb ik afgezegd. Ook de kleinkinderen konden niet meer komen, die zaten afgelopen week met een snotneus thuis.” 

Signaal 

Of de videoboodschap zoden aan de dijk zet, is nog maar de vraag. Flameling: “Wij denken dat het een goed signaal is en hopen dat het een klein beetje helpt dat men zich strikter aan de maatregelen houdt.”

Geïnspireerd door de video-oproep van Radboud UMC, hoopt zij dat ook andere zorgorganisaties er navolging op geven. “Want het is geen vijf voor twaalf, maar één voor twaalf. Ik hoop dat dit het dieptepunt is, maar ik bang ben dat we daar nog niet zijn.”

Jeroen Bouwer