Verbannen middeleeuwse Angelsaksische koning heeft mogelijk als kluizenaar geleefd in 9e-eeuwse grotwoning
Archeologen hebben een Angelsaksische grotwoning geïdentificeerd die mogelijk toebehoorde aan een 9e-eeuwse koning van Northumbria genaamd Eardwulf . De ontdekking werd gedaan door de Royal Agricultural University (RAU) en Wessex Archaeology , die hun bevindingen onlangs publiceerden in de Proceedings of the University of Bristol Speleological Society.
De reeks zandsteengrotten in Derbyshire, centraal Engeland, werd ooit beschouwd als dwaasheden – een populaire 18e-eeuwse trend waarbij uitgebreide structuren zonder echt doel werden gebruikt, voornamelijk gebouwd voor decoratie. Nieuw bewijs toont echter aan dat ze waarschijnlijk in de 9e eeuw zijn gebouwd of vergroot, nadat erosie van de rivier de Trent natuurlijke grotten op de locatie had gecreëerd.
Angelsaksische architectuur is terug te vinden in de rotsachtige woning, met smalle boogramen en deuren, evenals een pilaar die lijkt op de nabijgelegen Repton-crypte uit dezelfde periode. "Met behulp van gedetailleerde metingen, een drone-onderzoek en een studie van architectonische details was het mogelijk om het oorspronkelijke plan van drie kamers en een oratorium of kapel op het oosten met drie apsissen te reconstrueren," Edmund Simons, hoofdonderzoeker van het project en onderzoek fellow bij RAU, zei in een verklaring.
Ankerkerkgrot , zoals het lokaal bekend is, zou een middeleeuws anker of kluizenaar huisvesten. Anchorieten waren religieuze kluizenaars die zich uit de samenleving terugtrokken om zich te concentreren op gebed en contemplatie, en een leven van eenzaamheid leidden in een eenvoudige cel. Door een rituele begrafenis konden ze 'dood' worden voor de wereld en werden ze in de volksmond beschouwd als een levende heilige. De grotten werden geassocieerd met Saint Hardulph in legendes en folklore, en een 12e-eeuwse lijst van begrafenissen identificeert de heilige als Hardulfus rex, of King Eardwulf.
Een Northumbrische koning die regeerde van 796 tot 806 CE, Eardwulf werd afgezet en verbannen om onbekende redenen, en vluchtte naar het zuiden naar het koninkrijk Mercia in centraal Engeland. Het is hier dat Eardwulf zijn intrek lijkt te hebben genomen in de Anchor Church-grot en bekend werd als Saint Hardulph.
In een 16e-eeuws boek wordt naar het incident verwezen als „die keer dat Saint Hardulph een cel in een klif had”. Simons zei in zijn verklaring: "Het was niet ongebruikelijk voor afgezette of gepensioneerde royalty's om in deze periode een religieus leven te beginnen, heiligverklaring en in sommige gevallen heiligverklaring te verkrijgen. Leven in een grot als een kluizenaar zou een manier zijn geweest om dit te bereiken.”
Toen hij stierf in 830 CE, werd Hardulph slechts 5 mijl verwijderd van de Anchor Church-grot begraven. Vikingen richtten al snel een winterkamp op in de regio, wat aangeeft dat het toen grotendeels verlaten was. Het volgende bekende gebruik van de grotten was in de 18e eeuw, toen ze werden veranderd om diners te organiseren voor aristocraten zoals Sir Robert Burdett. Onderzoekers geloven dat Burdett metselwerk en raamkozijnen heeft toegevoegd en de deuren heeft verbreed om plaats te bieden aan de grote drukte van de jurken uit die tijd.
Volgens Simons leefde Hardulph in het enige intacte binnenlandse interieur waarvan bekend is dat het bewaard is gebleven uit de Angelsaksische periode, maar de grotwoning kan binnenkort worden vergezeld door anderen. "Dit project heeft tot nu toe meer dan 20 andere locaties in de West Midlands geïdentificeerd die dateren uit de 5e eeuw", zei hij in zijn verklaring.
Het team is van plan om verder onderzoek te doen en testen uit te voeren om de data van de Anchor Church-grot te bevestigen. Mark Horton, hoogleraar archeologie aan de RAU, zei in een verklaring: "Het is buitengewoon dat woongebouwen van meer dan 1200 jaar oud in het volle zicht blijven bestaan, niet herkend door historici, antiquairs en archeologen."
