Stilgehouden.nl

Veerkracht is niet statisch. Het fluctueert in de tijd

Veerkracht is niet statisch. Het fluctueert in de tijd

Bron

lachende, getatoeëerde persoon buigt één arm buitenshuis

Veerkracht is een dynamisch proces, in plaats van een vast kenmerk, vindt een nieuwe studie.

"Ons werk hier doet een paar dingen", zegt Patrick Flynn, corresponderend auteur van de studie en een assistent-professor human resources management aan het Poole College of Management van de North Carolina State University.

“Ten eerste blijkt dat veerkracht meer een proces is dan een eigenschap. Ten tweede identificeert het enkele van de kenmerken die op een zinvolle manier aan dat proces kunnen bijdragen. Alles bij elkaar genomen, denken we dat de bevindingen informatie kunnen geven over werving, werving, operaties en trainingspraktijken.”

De kern van het onderzoek is het idee dat veerkracht fluctueert, omdat het de manier omvat waarop een individu in de loop van de tijd op verschillende omstandigheden reageert.

"Het is onmogelijk om de dynamische veerkracht op een bepaald moment te beoordelen", zegt Flynn. “Dynamische veerkracht wordt in de loop van de tijd aangetoond. Hoe verandert het gedrag van mensen in de loop van de tijd? Wat beïnvloedt dat? Dat soort vragen wilden we met dit onderzoek beantwoorden.”

Daarvoor werkten onderzoekers samen met 314 leden van een universitaire fanfare. Studie deelnemers werden wekelijks ondervraagd gedurende 12 weken. De enquêtes waren bedoeld om gegevens te verzamelen over individuele deelnemers en hun emotionele en persoonlijke kenmerken. Om te beoordelen hoe veerkracht bij individuen in de loop van de tijd functioneert, vroegen de onderzoekers de deelnemers aan de studie ook naar hun toewijding aan de fanfare als organisatie, evenals hun gevoelens van "burn-out" – met name emotionele uitputting in verband met hun werk in de organisatie.

"Door de trajecten van toewijding en burn-out te volgen, konden we zien hoe veerkracht zich in de echte wereld afspeelde", zegt Flynn.

"Organisaties zijn geïnteresseerd in het cultiveren van een veerkrachtig personeelsbestand, omdat ze mensen willen die zich in de loop van de tijd kunnen blijven inzetten voor een organisatie en haar doelen."

De onderzoekers ontdekten dat, gemiddeld genomen, emotionele uitputting in de loop van de tijd toenam en de toewijding na verloop van tijd afnam. Er waren echter factoren die deze effecten beïnvloedden.

Ervaring binnen de organisatie verergerde bijvoorbeeld de effecten van emotionele uitputting en verminderde betrokkenheid. Met andere woorden, nieuwkomers leken veerkrachtiger gedurende de onderzoeksperiode.

De onderzoekers ontdekten ook dat mensen die hoger scoorden op beoordelingen van emotionele stabiliteit, beter in staat waren om hogere niveaus van toewijding te behouden.

Ten slotte keken de onderzoekers ook naar het traject van de toewijding van elk individu aan de organisatie om te zien of het 'retentie' voorspelde. Ze ontdekten dat trajecten van positieve betrokkenheid geassocieerd waren met een grotere kans dat beide van plan waren om nog een jaar bij de organisatie terug te keren en dat vervolgens te doen.

"Een afhaalpunt hierbij is dat jaarlijkse werknemersenquêtes misschien niet de beste manier zijn om de veerkracht en betrokkenheid van werknemers bij een organisatie te beoordelen", zegt Flynn.

Dat komt omdat jaarlijkse enquêtes snapshots opleveren, terwijl veerkracht een dynamisch proces is dat fluctueert.

"Omdat veerkracht zaken als het behoud van werknemers beïnvloedt, die belangrijk zijn voor de bedrijfsresultaten, moeten we echt vaker contact opnemen met werknemers", zegt Flynn.

Het werk laat ook zien dat veerkracht na verloop van tijd kan verslijten, zelfs als mensen slechts worden blootgesteld aan milde stressoren.

"Chronische stress kan de veerkracht verminderen, met gevolgen voor het behoud van werknemers en, naar alle waarschijnlijkheid, de prestaties op het werk", zegt Flynn.

"We zijn echter ook van mening dat het denken over veerkracht als een dynamisch proces kansen creëert om veerkracht bij werknemers te bevorderen, niet alleen door middel van werving, maar ook door training en zelfs door het ontwerpen van banen. Kortom, het is niet zo simpel als het aannemen van de juiste persoon en ervan uitgaan dat het goed komt. Het bevorderen van veerkracht zal een voortdurende taak zijn voor professionals op het gebied van management en human resources.”

Het artikel verschijnt in het tijdschrift Group & Organization Management . Coauteurs zijn van de Universiteit van South Carolina. Het werk vond plaats met steun van het Riegel and Emory HR Center van de Darla Moore School of Business van USC.

Bron: NC-staat

De post Veerkracht is niet statisch. Het fluctueert in de tijd verscheen eerst op Futurity .

Julia Schoen

Terugkerende wolven kunnen het antwoord zijn op Rome's probleem met wilde zwijnen  Er zijn potentieel duizenden wilde zwijnen die de straten van Rome teisteren. Foto's storten Dit artikel stond oorspronkelijk op Outdoor Life. Italië zit vol met wilde zwijnen. Er zwerven zoveel wilde varkens door het land dat ze een probleem zijn geworden in enkele van de drukste steden, zoals Rome, waar ze zich tegoed doen aan afval en zelfs inwoners lastigvallen en terroriseren. Een mogelijke oplossing? Meer wolven. De groeiende wolvenpopulatie van Italië heeft nu de buitengrenzen van Rome bereikt, en dat zou volgens sommige natuurautoriteiten kunnen helpen het aantal wilde zwijnen te verminderen. Wolven werden ooit bijna uitgeroeid in Italië, maar ze keren terug naar het platteland en naar Rome, volgens Maurizio Gubbiotti, hoofd van de parken en natuurreservaten van Rome. Gubbiotti vertelde aan de Londense krant The Times dat er sporen van wilde zwijnen zijn gevonden in de uitwerpselen van wolven in een natuurreservaat in de buurt van de stad. Volgens de European Wilderness Society vonden Italiaanse natuuronderzoekers in 2013 voor het eerst in meer dan 100 jaar bewijs van wolven in een natuurreservaat bij de stad Rome. Volgens het International Wolf Center zijn er ongeveer 2.000 wolven in Italië. "Het evenwicht komt eraan", vertelde Gubbiotti aan The Times. Een wetenschappelijk onderzoek uit 2012, gepubliceerd door PLOS One, toonde aan dat sommige Europese wolvenroedels de voorkeur geven aan wilde zwijnen boven andere prooien zoals herten of zelfs runderen. De onderzoekers analyseerden de overblijfselen van prooien in bijna 2000 monsters van wolvenpoep gedurende een onderzoeksperiode van negen jaar. "Ons onderzoek toont een consistente selectie aan voor wilde zwijnen onder wolven in het studiegebied, wat van invloed kan zijn op andere prooisoorten zoals reeën", zegt hoofdauteur Miranda Davis, die werkt bij de School of Biological and Biomedical Sciences aan de Durham University. "Het is intrigerend dat in andere delen van Europa waar ook edelherten voorkomen, wolven deze prooi lijken te verkiezen boven wilde zwijnen, wat suggereert dat ze onderscheid maken tussen verschillende soorten hertenvlees." Rome's wilde varkensprobleem Grote, stevige zwijnen met scherpe slagtanden zijn angstaanjagend voor Italiaanse stedelingen, maar ze worden ook verdacht van het verspreiden van de dodelijke Afrikaanse varkenspest, aldus The Times. Hoewel Afrikaanse varkenspest onschadelijk is voor de mens, vormt het een ernstige bedreiging voor de productie van de beroemde Italiaanse prosciuttoham. Wildlife-functionarissen bouwden een hek rond een weg die de stad omcirkelt, 68 kilometer lang, als een manier om de besmette varkens binnen de perimeter in quarantaine te plaatsen. "Het plan is dat iedereen binnen de ringweg besmet raakt en sterft, ook al voeren we een aanzienlijke ontvolking uit buiten de stad", vertelde Angelo Ferrari aan de Times. De autoriteiten verleenden jagers vervolgens extra vergunningen om tot 50.000 varkens rond Rome te doden, maar dat loste het probleem niet op. Sommige dierenactivisten verzetten zich tegen de tactiek en haalden zelfs hekken neer. Zoals we hier in de Verenigde Staten hebben gezien, is traditionele sportjacht vaak niet voldoende om de populaties wilde varkens te verminderen. Schieten vanuit de lucht en ijverig vangen zijn effectievere oplossingen om de verspreiding van wilde varkens op zijn minst te vertragen. Zoals we ook in de VS hebben gezien, kunnen wolven effectief zijn in het verminderen van wildpopulaties in specifieke gebieden. De post Terugkerende wolven zouden het antwoord kunnen zijn op Rome's probleem met wilde zwijnen verscheen eerst op Popular Science.

Terugkerende wolven kunnen het antwoord zijn op Rome's probleem met wilde zwijnen Er zijn potentieel duizenden wilde zwijnen die de straten van Rome teisteren. Foto's storten Dit artikel stond oorspronkelijk op Outdoor Life. Italië zit vol met wilde zwijnen. Er zwerven zoveel wilde varkens door het land dat ze een probleem zijn geworden in enkele van de drukste steden, zoals Rome, waar ze zich tegoed doen aan afval en zelfs inwoners lastigvallen en terroriseren. Een mogelijke oplossing? Meer wolven. De groeiende wolvenpopulatie van Italië heeft nu de buitengrenzen van Rome bereikt, en dat zou volgens sommige natuurautoriteiten kunnen helpen het aantal wilde zwijnen te verminderen. Wolven werden ooit bijna uitgeroeid in Italië, maar ze keren terug naar het platteland en naar Rome, volgens Maurizio Gubbiotti, hoofd van de parken en natuurreservaten van Rome. Gubbiotti vertelde aan de Londense krant The Times dat er sporen van wilde zwijnen zijn gevonden in de uitwerpselen van wolven in een natuurreservaat in de buurt van de stad. Volgens de European Wilderness Society vonden Italiaanse natuuronderzoekers in 2013 voor het eerst in meer dan 100 jaar bewijs van wolven in een natuurreservaat bij de stad Rome. Volgens het International Wolf Center zijn er ongeveer 2.000 wolven in Italië. "Het evenwicht komt eraan", vertelde Gubbiotti aan The Times. Een wetenschappelijk onderzoek uit 2012, gepubliceerd door PLOS One, toonde aan dat sommige Europese wolvenroedels de voorkeur geven aan wilde zwijnen boven andere prooien zoals herten of zelfs runderen. De onderzoekers analyseerden de overblijfselen van prooien in bijna 2000 monsters van wolvenpoep gedurende een onderzoeksperiode van negen jaar. "Ons onderzoek toont een consistente selectie aan voor wilde zwijnen onder wolven in het studiegebied, wat van invloed kan zijn op andere prooisoorten zoals reeën", zegt hoofdauteur Miranda Davis, die werkt bij de School of Biological and Biomedical Sciences aan de Durham University. "Het is intrigerend dat in andere delen van Europa waar ook edelherten voorkomen, wolven deze prooi lijken te verkiezen boven wilde zwijnen, wat suggereert dat ze onderscheid maken tussen verschillende soorten hertenvlees." Rome's wilde varkensprobleem Grote, stevige zwijnen met scherpe slagtanden zijn angstaanjagend voor Italiaanse stedelingen, maar ze worden ook verdacht van het verspreiden van de dodelijke Afrikaanse varkenspest, aldus The Times. Hoewel Afrikaanse varkenspest onschadelijk is voor de mens, vormt het een ernstige bedreiging voor de productie van de beroemde Italiaanse prosciuttoham. Wildlife-functionarissen bouwden een hek rond een weg die de stad omcirkelt, 68 kilometer lang, als een manier om de besmette varkens binnen de perimeter in quarantaine te plaatsen. "Het plan is dat iedereen binnen de ringweg besmet raakt en sterft, ook al voeren we een aanzienlijke ontvolking uit buiten de stad", vertelde Angelo Ferrari aan de Times. De autoriteiten verleenden jagers vervolgens extra vergunningen om tot 50.000 varkens rond Rome te doden, maar dat loste het probleem niet op. Sommige dierenactivisten verzetten zich tegen de tactiek en haalden zelfs hekken neer. Zoals we hier in de Verenigde Staten hebben gezien, is traditionele sportjacht vaak niet voldoende om de populaties wilde varkens te verminderen. Schieten vanuit de lucht en ijverig vangen zijn effectievere oplossingen om de verspreiding van wilde varkens op zijn minst te vertragen. Zoals we ook in de VS hebben gezien, kunnen wolven effectief zijn in het verminderen van wildpopulaties in specifieke gebieden. De post Terugkerende wolven zouden het antwoord kunnen zijn op Rome's probleem met wilde zwijnen verscheen eerst op Popular Science.