Stilgehouden.nl

Team ontsteekt 'koele vlammen' in microzwaartekracht van de ruimte Onderzoekers hebben een geheel nieuwe klasse van vuur gedocumenteerd, sferische koele diffusievlammen, toepasselijk "koele vlammen" genoemd. Het creëren van dit unieke vuur vereiste een even uniek laboratorium: de microzwaartekrachtomgeving van de ruimte. Onderzoekers documenteerden deze zwakke, stille vlammen aan boord van het internationale ruimtestation. "Het ruimtestation is een laboratorium als geen ander", zegt Richard Axelbaum , hoogleraar milieutechniek aan de afdeling energie, milieu en chemische technologie van de McKelvey School of Engineering aan de Washington University in St. Louis. "Door experimenten in microzwaartekracht uit te voeren, konden we een vlam waarnemen die op aarde gewoon niet zou bestaan. Dit soort ontdekkingen maakt het ruimtestation zo waardevol voor wetenschappelijke verkenning.” Hete vlammen (links) maken plaats voor koele vlammen (rechts). (Tegoed: Peter Sunderland/U. Maryland) De ontdekking zelf transformeert het begrip van onderzoekers van wat vuur kan zijn en wat vuur kan doen, zegt hoofdonderzoeker Peter Sunderland, een professor aan de Universiteit van Maryland. “Het doel van ons onderzoek is om inzicht te krijgen in de specifieke processen die plaatsvinden in sferische koele diffusievlammen. Als we kunnen begrijpen en modelleren hoe ze werken, kunnen we misschien koele vlammen gebruiken om een nieuwe klasse schone verbrandingsmotoren te ontwerpen.” Voor het eerst waargenomen tijdens een experiment waarbij een brandstofdruppel aan boord van het International Space Station (ISS) in 2012 werd verbrand, verschenen de koele vlammen slechts kort voordat de vloeibare brandstof op was. De waarneming katalyseerde een opkomend, snel groeiend veld in verbrandingsonderzoek. De vlammen zijn ook enigszins mysterieus: nog maar 10 jaar geleden hadden onderzoekers ze alleen theoretisch voorspeld. In deze nieuwe experimenten observeerden onderzoekers voor het eerst koele bolvormige gasvormige vlammen. Koele vlammen branden bij extreem lage temperaturen en zijn bijna onzichtbaar. Ter vergelijking: een aardgasvlam op een conventionele kookplaat kan ongeveer 3100 graden Fahrenheit (1700 graden Celsius) branden; een typische koele vlam zweeft rond 950 graden Fahrenheit (500 graden Celsius). "Er is weinig bekend over de verbrandingschemie bij deze lage temperaturen", zegt Sunderland. "Een deel van wat we leren, is hoeveel we niet wisten." Het project om koele vlammen te begrijpen is een van de twee projecten waarbij Axelbaum betrokken is op het internationale ruimtestation. Hij leidt het andere project, ook een samenwerking met Sunderland, om roetvrije vlammen te ontwerpen. Aanvullende onderzoekers van de Universiteit van Californië, San Diego; de Universiteit van Maryland; en de Washington University in St. Louis droegen bij aan het werk. De experimenten werden uitgevoerd in het kader van het project Cool Flames Investigation with Gases (CFI-G) , dat steun krijgt van de NSF, NASA en CASIS. Bron: Washington University in St. Louis Het bericht Team ontsteekt 'koele vlammen' in de microzwaartekracht van de ruimte verscheen eerst op Futurity .

Team ontsteekt 'koele vlammen' in microzwaartekracht van de ruimte  Onderzoekers hebben een geheel nieuwe klasse van vuur gedocumenteerd, sferische koele diffusievlammen, toepasselijk "koele vlammen" genoemd. Het creëren van dit unieke vuur vereiste een even uniek laboratorium: de microzwaartekrachtomgeving van de ruimte. Onderzoekers documenteerden deze zwakke, stille vlammen aan boord van het internationale ruimtestation. "Het ruimtestation is een laboratorium als geen ander", zegt Richard Axelbaum , hoogleraar milieutechniek aan de afdeling energie, milieu en chemische technologie van de McKelvey School of Engineering aan de Washington University in St. Louis. "Door experimenten in microzwaartekracht uit te voeren, konden we een vlam waarnemen die op aarde gewoon niet zou bestaan. Dit soort ontdekkingen maakt het ruimtestation zo waardevol voor wetenschappelijke verkenning.”  Hete vlammen (links) maken plaats voor koele vlammen (rechts). (Tegoed: Peter Sunderland/U. Maryland) De ontdekking zelf transformeert het begrip van onderzoekers van wat vuur kan zijn en wat vuur kan doen, zegt hoofdonderzoeker Peter Sunderland, een professor aan de Universiteit van Maryland. “Het doel van ons onderzoek is om inzicht te krijgen in de specifieke processen die plaatsvinden in sferische koele diffusievlammen. Als we kunnen begrijpen en modelleren hoe ze werken, kunnen we misschien koele vlammen gebruiken om een nieuwe klasse schone verbrandingsmotoren te ontwerpen.” Voor het eerst waargenomen tijdens een experiment waarbij een brandstofdruppel aan boord van het International Space Station (ISS) in 2012 werd verbrand, verschenen de koele vlammen slechts kort voordat de vloeibare brandstof op was. De waarneming katalyseerde een opkomend, snel groeiend veld in verbrandingsonderzoek. De vlammen zijn ook enigszins mysterieus: nog maar 10 jaar geleden hadden onderzoekers ze alleen theoretisch voorspeld. In deze nieuwe experimenten observeerden onderzoekers voor het eerst koele bolvormige gasvormige vlammen. Koele vlammen branden bij extreem lage temperaturen en zijn bijna onzichtbaar. Ter vergelijking: een aardgasvlam op een conventionele kookplaat kan ongeveer 3100 graden Fahrenheit (1700 graden Celsius) branden; een typische koele vlam zweeft rond 950 graden Fahrenheit (500 graden Celsius). "Er is weinig bekend over de verbrandingschemie bij deze lage temperaturen", zegt Sunderland. "Een deel van wat we leren, is hoeveel we niet wisten." Het project om koele vlammen te begrijpen is een van de twee projecten waarbij Axelbaum betrokken is op het internationale ruimtestation. Hij leidt het andere project, ook een samenwerking met Sunderland, om roetvrije vlammen te ontwerpen. Aanvullende onderzoekers van de Universiteit van Californië, San Diego; de Universiteit van Maryland; en de Washington University in St. Louis droegen bij aan het werk. De experimenten werden uitgevoerd in het kader van het project Cool Flames Investigation with Gases (CFI-G) , dat steun krijgt van de NSF, NASA en CASIS. Bron: Washington University in St. Louis Het bericht Team ontsteekt 'koele vlammen' in de microzwaartekracht van de ruimte verscheen eerst op Futurity .

Bron

Het ISS zweeft boven de aarde in de ruimte

Onderzoekers hebben een geheel nieuwe klasse van vuur gedocumenteerd, sferische koele diffusievlammen, toepasselijk "koele vlammen" genoemd.

Het creëren van dit unieke vuur vereiste een even uniek laboratorium: de microzwaartekrachtomgeving van de ruimte. Onderzoekers documenteerden deze zwakke, stille vlammen aan boord van het internationale ruimtestation.

"Het ruimtestation is een laboratorium als geen ander", zegt Richard Axelbaum , hoogleraar milieutechniek aan de afdeling energie, milieu en chemische technologie van de McKelvey School of Engineering aan de Washington University in St. Louis.

"Door experimenten in microzwaartekracht uit te voeren, konden we een vlam waarnemen die op aarde gewoon niet zou bestaan. Dit soort ontdekkingen maakt het ruimtestation zo waardevol voor wetenschappelijke verkenning.”

De hete vlammen zijn een kleurrijke uitbarsting terwijl de koele vlam in zwart-wit wordt gezien Hete vlammen (links) maken plaats voor koele vlammen (rechts). (Tegoed: Peter Sunderland/U. Maryland)

De ontdekking zelf transformeert het begrip van onderzoekers van wat vuur kan zijn en wat vuur kan doen, zegt hoofdonderzoeker Peter Sunderland, een professor aan de Universiteit van Maryland.

“Het doel van ons onderzoek is om inzicht te krijgen in de specifieke processen die plaatsvinden in sferische koele diffusievlammen. Als we kunnen begrijpen en modelleren hoe ze werken, kunnen we misschien koele vlammen gebruiken om een nieuwe klasse schone verbrandingsmotoren te ontwerpen.”

Voor het eerst waargenomen tijdens een experiment waarbij een brandstofdruppel aan boord van het International Space Station (ISS) in 2012 werd verbrand, verschenen de koele vlammen slechts kort voordat de vloeibare brandstof op was. De waarneming katalyseerde een opkomend, snel groeiend veld in verbrandingsonderzoek.

De vlammen zijn ook enigszins mysterieus: nog maar 10 jaar geleden hadden onderzoekers ze alleen theoretisch voorspeld.

In deze nieuwe experimenten observeerden onderzoekers voor het eerst koele bolvormige gasvormige vlammen. Koele vlammen branden bij extreem lage temperaturen en zijn bijna onzichtbaar. Ter vergelijking: een aardgasvlam op een conventionele kookplaat kan ongeveer 3100 graden Fahrenheit (1700 graden Celsius) branden; een typische koele vlam zweeft rond 950 graden Fahrenheit (500 graden Celsius).

"Er is weinig bekend over de verbrandingschemie bij deze lage temperaturen", zegt Sunderland. "Een deel van wat we leren, is hoeveel we niet wisten."

Het project om koele vlammen te begrijpen is een van de twee projecten waarbij Axelbaum betrokken is op het internationale ruimtestation. Hij leidt het andere project, ook een samenwerking met Sunderland, om roetvrije vlammen te ontwerpen.

Aanvullende onderzoekers van de Universiteit van Californië, San Diego; de Universiteit van Maryland; en de Washington University in St. Louis droegen bij aan het werk.

De experimenten werden uitgevoerd in het kader van het project Cool Flames Investigation with Gases (CFI-G) , dat steun krijgt van de NSF, NASA en CASIS.

Bron: Washington University in St. Louis

Het bericht Team ontsteekt 'koele vlammen' in de microzwaartekracht van de ruimte verscheen eerst op Futurity .

Bart Beekveld

Terugkerende wolven kunnen het antwoord zijn op Rome's probleem met wilde zwijnen  Er zijn potentieel duizenden wilde zwijnen die de straten van Rome teisteren. Foto's storten Dit artikel stond oorspronkelijk op Outdoor Life. Italië zit vol met wilde zwijnen. Er zwerven zoveel wilde varkens door het land dat ze een probleem zijn geworden in enkele van de drukste steden, zoals Rome, waar ze zich tegoed doen aan afval en zelfs inwoners lastigvallen en terroriseren. Een mogelijke oplossing? Meer wolven. De groeiende wolvenpopulatie van Italië heeft nu de buitengrenzen van Rome bereikt, en dat zou volgens sommige natuurautoriteiten kunnen helpen het aantal wilde zwijnen te verminderen. Wolven werden ooit bijna uitgeroeid in Italië, maar ze keren terug naar het platteland en naar Rome, volgens Maurizio Gubbiotti, hoofd van de parken en natuurreservaten van Rome. Gubbiotti vertelde aan de Londense krant The Times dat er sporen van wilde zwijnen zijn gevonden in de uitwerpselen van wolven in een natuurreservaat in de buurt van de stad. Volgens de European Wilderness Society vonden Italiaanse natuuronderzoekers in 2013 voor het eerst in meer dan 100 jaar bewijs van wolven in een natuurreservaat bij de stad Rome. Volgens het International Wolf Center zijn er ongeveer 2.000 wolven in Italië. "Het evenwicht komt eraan", vertelde Gubbiotti aan The Times. Een wetenschappelijk onderzoek uit 2012, gepubliceerd door PLOS One, toonde aan dat sommige Europese wolvenroedels de voorkeur geven aan wilde zwijnen boven andere prooien zoals herten of zelfs runderen. De onderzoekers analyseerden de overblijfselen van prooien in bijna 2000 monsters van wolvenpoep gedurende een onderzoeksperiode van negen jaar. "Ons onderzoek toont een consistente selectie aan voor wilde zwijnen onder wolven in het studiegebied, wat van invloed kan zijn op andere prooisoorten zoals reeën", zegt hoofdauteur Miranda Davis, die werkt bij de School of Biological and Biomedical Sciences aan de Durham University. "Het is intrigerend dat in andere delen van Europa waar ook edelherten voorkomen, wolven deze prooi lijken te verkiezen boven wilde zwijnen, wat suggereert dat ze onderscheid maken tussen verschillende soorten hertenvlees." Rome's wilde varkensprobleem Grote, stevige zwijnen met scherpe slagtanden zijn angstaanjagend voor Italiaanse stedelingen, maar ze worden ook verdacht van het verspreiden van de dodelijke Afrikaanse varkenspest, aldus The Times. Hoewel Afrikaanse varkenspest onschadelijk is voor de mens, vormt het een ernstige bedreiging voor de productie van de beroemde Italiaanse prosciuttoham. Wildlife-functionarissen bouwden een hek rond een weg die de stad omcirkelt, 68 kilometer lang, als een manier om de besmette varkens binnen de perimeter in quarantaine te plaatsen. "Het plan is dat iedereen binnen de ringweg besmet raakt en sterft, ook al voeren we een aanzienlijke ontvolking uit buiten de stad", vertelde Angelo Ferrari aan de Times. De autoriteiten verleenden jagers vervolgens extra vergunningen om tot 50.000 varkens rond Rome te doden, maar dat loste het probleem niet op. Sommige dierenactivisten verzetten zich tegen de tactiek en haalden zelfs hekken neer. Zoals we hier in de Verenigde Staten hebben gezien, is traditionele sportjacht vaak niet voldoende om de populaties wilde varkens te verminderen. Schieten vanuit de lucht en ijverig vangen zijn effectievere oplossingen om de verspreiding van wilde varkens op zijn minst te vertragen. Zoals we ook in de VS hebben gezien, kunnen wolven effectief zijn in het verminderen van wildpopulaties in specifieke gebieden. De post Terugkerende wolven zouden het antwoord kunnen zijn op Rome's probleem met wilde zwijnen verscheen eerst op Popular Science.

Terugkerende wolven kunnen het antwoord zijn op Rome's probleem met wilde zwijnen Er zijn potentieel duizenden wilde zwijnen die de straten van Rome teisteren. Foto's storten Dit artikel stond oorspronkelijk op Outdoor Life. Italië zit vol met wilde zwijnen. Er zwerven zoveel wilde varkens door het land dat ze een probleem zijn geworden in enkele van de drukste steden, zoals Rome, waar ze zich tegoed doen aan afval en zelfs inwoners lastigvallen en terroriseren. Een mogelijke oplossing? Meer wolven. De groeiende wolvenpopulatie van Italië heeft nu de buitengrenzen van Rome bereikt, en dat zou volgens sommige natuurautoriteiten kunnen helpen het aantal wilde zwijnen te verminderen. Wolven werden ooit bijna uitgeroeid in Italië, maar ze keren terug naar het platteland en naar Rome, volgens Maurizio Gubbiotti, hoofd van de parken en natuurreservaten van Rome. Gubbiotti vertelde aan de Londense krant The Times dat er sporen van wilde zwijnen zijn gevonden in de uitwerpselen van wolven in een natuurreservaat in de buurt van de stad. Volgens de European Wilderness Society vonden Italiaanse natuuronderzoekers in 2013 voor het eerst in meer dan 100 jaar bewijs van wolven in een natuurreservaat bij de stad Rome. Volgens het International Wolf Center zijn er ongeveer 2.000 wolven in Italië. "Het evenwicht komt eraan", vertelde Gubbiotti aan The Times. Een wetenschappelijk onderzoek uit 2012, gepubliceerd door PLOS One, toonde aan dat sommige Europese wolvenroedels de voorkeur geven aan wilde zwijnen boven andere prooien zoals herten of zelfs runderen. De onderzoekers analyseerden de overblijfselen van prooien in bijna 2000 monsters van wolvenpoep gedurende een onderzoeksperiode van negen jaar. "Ons onderzoek toont een consistente selectie aan voor wilde zwijnen onder wolven in het studiegebied, wat van invloed kan zijn op andere prooisoorten zoals reeën", zegt hoofdauteur Miranda Davis, die werkt bij de School of Biological and Biomedical Sciences aan de Durham University. "Het is intrigerend dat in andere delen van Europa waar ook edelherten voorkomen, wolven deze prooi lijken te verkiezen boven wilde zwijnen, wat suggereert dat ze onderscheid maken tussen verschillende soorten hertenvlees." Rome's wilde varkensprobleem Grote, stevige zwijnen met scherpe slagtanden zijn angstaanjagend voor Italiaanse stedelingen, maar ze worden ook verdacht van het verspreiden van de dodelijke Afrikaanse varkenspest, aldus The Times. Hoewel Afrikaanse varkenspest onschadelijk is voor de mens, vormt het een ernstige bedreiging voor de productie van de beroemde Italiaanse prosciuttoham. Wildlife-functionarissen bouwden een hek rond een weg die de stad omcirkelt, 68 kilometer lang, als een manier om de besmette varkens binnen de perimeter in quarantaine te plaatsen. "Het plan is dat iedereen binnen de ringweg besmet raakt en sterft, ook al voeren we een aanzienlijke ontvolking uit buiten de stad", vertelde Angelo Ferrari aan de Times. De autoriteiten verleenden jagers vervolgens extra vergunningen om tot 50.000 varkens rond Rome te doden, maar dat loste het probleem niet op. Sommige dierenactivisten verzetten zich tegen de tactiek en haalden zelfs hekken neer. Zoals we hier in de Verenigde Staten hebben gezien, is traditionele sportjacht vaak niet voldoende om de populaties wilde varkens te verminderen. Schieten vanuit de lucht en ijverig vangen zijn effectievere oplossingen om de verspreiding van wilde varkens op zijn minst te vertragen. Zoals we ook in de VS hebben gezien, kunnen wolven effectief zijn in het verminderen van wildpopulaties in specifieke gebieden. De post Terugkerende wolven zouden het antwoord kunnen zijn op Rome's probleem met wilde zwijnen verscheen eerst op Popular Science.