Strandtenthouders Texel furieus over afgraven duinen voor wandelpad
Ze zijn woedend. De Texelse strandexploitanten Koen Witte en Mark Röpke moeten met hun paviljoen meters naar voren om de achterliggende duinen de mogelijkheid te geven om aan te groeien. Dit is een opdracht van Hoogheemraadschap Hollands Noorderkwartier (HHNK). Maar dezelfde organisatie graaft juist meters duinen af voor het Koger Zeereeppad. “Ik dacht dat alles moet wijken voor de duinaangroei. Meten met twee maten”, zeggen de paviljoenhouders.
Het draait allemaal om het Koger Zeereeppad, dat ligt al ruim tien jaar boven op het buitenste duin langs de Noordzeerand. Vanaf het pad heb je een zeer mooi uitzicht op de paviljoens, het strand en de Noordzee. Het pad is destijds aangelegd als onderdeel van het wandelrondje door De Koog. Maar door de windverstuivingen zijn er duinen aan beide zijden van het pad ontstaan. En nu heeft het Hoogheemraadschap een vergunning afgegeven om die duinen af te graven.
Dit tot grote ontsteltenis van buurman Koen Witte, die net honderdduizenden euro’s heeft geïnvesteerd om zijn paviljoen naar voren te plaatsen. Dit zou nodig zijn ter bescherming van de achterliggende duinen. En nu zijn de toppen van diezelfde duinen achter zijn paviljoen afgegraven. Hoe kan dat?
De duinen zijn aan de zeezijde van het pad zijn afgegraven. Dit zand is naar de landzijde van het pad verplaatst. “De waterkering is dus niet verminderd”, concludeert Koen Witte. “In dat geval kan je dan toch ook het zand achter, bijvoorbeeld, strandpaviljoen Paal 17 weggraven. En dan dat zand op het duin plaatsen. Dan is dat ook opgelost. Maar deze mening zal het HHNK waarschijnlijk niet met mij delen.”
Koen Witte is net zelf eigenaar van paviljoen Paal 20. Hij heeft zijn paviljoen 20 meter naar voren moeten verplaatsen. “Dat is nu wel een beetje zuur”, zegt hij. “Ik moest meteen verplaatsen omdat het ‘levensgevaarlijk’ was dat ik zou blijven staan. Maar ik ben nog geen twee dagen open en er zijn al twee incidenten geweest waarbij ze machinaal duinen aan het verplaatsen waren. Je kunt je voorstellen dat dit voor mij zeer wrang is.”
Bij het naburige Hotel Noordzee zijn volgens hem duinen afgegraven voor het uitzicht op zee. En dan nu de gebeurtenissen bij het Zeereeppad. “Ik heb van HHNK begrepen dat het zand nu in de waterkering blijft. Alleen dit staat haaks op het beleid dat wij naar voren moeten verplaatsen zodat de duinen onverminderd kunnen aangroeien. Dus ik ben enorm voorstander van het machinaal ingrijpen, zoals dat nu gebeurd is. Want dan hoeven de paviljoens ook niet verplaatst te worden.”
Koen geeft aan dat het beleid van het HHNK nergens op is gebaseerd. “Als ik het even gechargeerd mag vertalen: ze doen maar wat. Daar gaat een paviljoen naar voren, hier graven ze een duin af en even verderop wordt er een kerf in de duinen gemaakt. Er is niemand die kan vertellen hoe het nu echt zit. Maar ik word wel verplicht om veel geld te investeren om op stel en sprong mijn paviljoen te verplaatsen. Dat vinden ze ondernemersrisico.”
Ook Mark Röpke, eigenaar van de paviljoens Zomers en Paal 17, is verbaasd over de actie van het Hoogheemraadschap. Hij is bezig om zijn beide paviljoens naar voren te plaatsen. Maar dat gaat niet onder slag of stoot. Hij heeft voor de kerst al een aanvraag ingediend, maar tot dusver nog niets gehoord.
“We hadden laatst een overleg met Rijkswaterstaat en het HHNK over de verplaatsing. In dat gesprek waren beide organisaties het niet eens met elkaar over hoeveel meter ik naar voren moest. Dan vraag ik mij af: wat doe ik hier? Dat is echt een schijnvertoning.” Het enige waar hij nu een akkoord over heeft is dat hij 20 meter naar voren moet. “Verder hebben we na enig aandringen helemaal niets meer gehoord.”
Hij moet dit jaar verplaatsen. “Maar de gemeente moet bouwvlakken wijzigen en het bestemmingsplan aanpassen. Als daar bezwaren tegen zijn, kan het nog wel jaren duren. Maar zolang zij niets weten, kunnen wij ook niets doen. Eerst moeten de vergunningen rond zijn, dan kunnen we pas verplaatsen. Dus ik heb te maken met drie organisaties die niet op één lijn zitten. Ik moet wel zeggen dat de gemeente hierin enorm meewerkt.”
In het hoogseizoen verplaatsen is volgens Mark geen optie. “Ik kan niet vier maanden in het hoogseizoen dicht en 60 man personeel in dienst houden. Dan moet het paviljoen blijven staan.”
“Meten met twee maten”
En over het Zeereeppad? “Ik heb foto’s van de werkzaamheden van het wandelpad gemaakt en naar mijn advocaat gestuurd. Hij gaat er weer mee aan de slag”, zegt hij. Hij noemt nog een voorbeeld over de ongelijkheid.
“Voor de catamaranronde om Texel moeten we met elektrische karretjes de boten vervoeren van het parkeerterrein naar het strand. En met dit soort zaken gebruiken ze machines waarvoor veel diesel wordt verstookt. Het is meten met twee maten. Als ze een ondernemer dwars kunnen zitten, dan doen ze dat. We zijn met tien kleine ondernemers. We leggen het altijd af tegen de legale maffia van de overheid.”
Het pad is volgens HHNK destijds ook aangelegd om mensen met een beperking te laten genieten van de kust. In de vergunning is aangegeven dat het pad, dat uitgevoerd is in betonnen platen, moet meegroeien met de duinen. Dat betekent dat als het pad steeds onder stuift, de duinen het pad inhalen en dan zou hij moeten worden verhoogd. Het pad wordt onderhouden door de gemeente, maar op zeker moment was het niet meer te doen om het zandvrij te houden.
“Dat zou betekenen dat deze platen weggehaald moeten worden. Vervolgens het zandpad ophogen en daarna de platen weer terugplaatsen”, zegt voorlichter van het Hoogheemraadschap Aukje Rypma. “De stichting Coeghe heeft het pad aangelegd en had nu aangegeven dit niet meer te kunnen betalen. Daarom zijn we op zoek gegaan naar een andere oplossing.”
“We hebben daarom meegedacht met de stichting. Het gaat erom dat de duinen aan de landzijde meegroeien. Dus is bedacht om het zand van de zeekant te verplaatsen naar de landzijde. Je profiteert zo alsnog van de aangroei van het duin, maar dan aan de landzijde van het pad, waar je het zand ook wilt hebben. We zijn hier best gelukkig mee. Want het zand dat aan de zeezijde lag, wordt alsnog gebruikt om de duinen te versterken. En het pad blijft begaanbaar.”
Voor de werkzaamheden was een natuurtoets nodig en die heeft HHNK uitgevoerd. Vervolgens heeft de stichting de werkzaamheden uitgevoerd. Voor de paviljoenhouders is het volgens Rypma een ander verhaal. Omdat de paviljoens de duinaangroei belemmeren. “Het pad ligt niet in de weg, de paviljoens wel.”
