Rondkijken
Een vriend van mij die onlangs is begonnen met het houden van bijen, vindt ze een grote bron van nieuwe interesse. Hij sloopt naar zijn tuin om ze te bekijken wanneer hij een moment van zijn werk kan rukken. Het is alsof je in een andere wereld gluurt, zegt hij, en het stuurt hem verfrist en gestimuleerd terug naar zijn werk. Er zijn werelden in werelden in dit complexe universum van ons, en zo vaak gaan we op onze weg en negeren we alles behalve onze eigen kleine. Toen ik voor het eerst kennismaakte met zijn bijenkorf op een mooie dag in juni, leek het me dat zijn tuin een bijenparadijs moest zijn. Het strekt zich uit langs een helling, een groot deel ervan is zoveel mogelijk in zijn natuurlijke staat gelaten. Dit deel glinsterde van de bloesem van laatbloeiende doornbomen, terwijl onder de voeten wilde aardbeien, klaver en wilde tijm in bloei stonden, en door en door was het tevreden gezoem van bijen, kleine meester-vaklieden met een schat aan goed materiaal bij de hand.
•••
Het deed me voelen hoeveel we allemaal andere werelden nodig hebben in tijden als deze, ieder naar zijn eigen behoeften of smaak, of we die nu vinden in studie, of in een speciale activiteit, zoals houtbewerking, of zoals mijn vriend die toevallig een kleine wereld van de natuur, om te ontdekken dat het hem regelrecht uit de zorgen en zorgen van het heden verhief. We laten zoveel een gesloten boek voor ons blijven als we tot het volwassen leven komen, terwijl we als kinderen de hele wereld fascinerend vonden. Het zou voor ons allemaal goed zijn als we dat nog zouden kunnen doen.
— Charles Hayward, tijdschrift The Woodworker, 1941, uittreksel uit "Honest Labour"
