Stilgehouden.nl

Niet-immuuncellen maken 'detergens' om ziekteverwekkers op te ruimen Onderzoekers hebben een bijzonder krachtig wapen gevonden voor het bestrijden van infecties in het arsenaal van niet-immuunsysteemcellen – een eiwit dat werkt als een wasmiddel om binnendringende ziekteverwekkers uit te roeien. Deze intracellulaire reiniger werkt net als de manier waarop Ajax vuile vaat schoonmaakt of een keukenblad reinigt. Het lost membranen op van binnendringende bacteriën die zich hebben gerepliceerd in het cytosol , het waterige binnenste van cellen, zeggen onderzoekers.
"… mensen maken hun eigen antibioticum in de vorm van een eiwit dat werkt als een wasmiddel."
Belangrijk is dat het detergensachtige immuuneiwit de membranen van organellen die tot de gastheercel behoren niet beschadigt. Het zou ook kunnen beschermen tegen dodelijke virussen, schimmels en parasieten, suggereren de onderzoekers. "Hoe niet-immuuncellen zich verdedigen tegen infectie is een relatief weinig bestudeerd gebied, vooral omdat ze enkele van de belangrijkste verdedigingseiwitten missen die in professionele immuuncellen worden gevonden", zegt senior auteur John MacMicking, universitair hoofddocent microbiële pathogenese en immunobiologie aan Yale University en onderzoeker voor het Howard Hughes Medical Institute. "In dit geval maken mensen hun eigen antibioticum in de vorm van een eiwit dat werkt als een wasmiddel", zegt hij. Vroeger dachten wetenschappers dat cellen waaruit menselijke weefsels en organen bestaan , voor bescherming uitsluitend op het immuunsysteem vertrouwden. Het immuunsysteem reageert in golven op ziekteverwekkers. Wanneer het voor het eerst schadelijke indringers detecteert, lanceert het een algemene aanval en registreert vervolgens de specifieke moleculaire handtekeningen van de ziekteverwekkers om antilichamen te produceren om het organisme te beschermen tegen toekomstige aanvallen. Antilichamen zijn echter minder effectief tegen ziekteverwekkers die al het binnenste van cellen zijn binnengedrongen, en dat is wanneer de eigen afweer van de cel wordt ingeschakeld. Voor de studie screenden onderzoekers ongeveer 20.000 menselijke genen op zoek naar genen die een rol spelen in de intracellulaire afweer. Cellen die zijn geactiveerd door interferon, het vroege waarschuwingssignaal van het immuunsysteem, brengen een bepaalde reeks eiwitten tot expressie in het binnenste van de cellen. Een van die eiwitten, APOL3, bindt aan en vernietigt het binnenmembraan van virulente bacteriën zoals salmonella en doodt ze. Het eiwit werkt samen met een tweede immuuneiwit, GBP1, dat de buitenste laag kan doorboren, waardoor APOL3 de fatale slag kan toedienen, vonden de onderzoekers. De onderzoekers ontdekten ook dat APOL3 onderscheid kan maken tussen de membranen van bacteriën en die van belangrijke cellulaire organellen zoals de energieproducerende mitochondriën die cruciaal zijn voor de overleving van de gastheercel. Dit nieuwe afweersysteem is aanwezig in veel cellen die interageren met de omgeving, inclusief de epitheel- en endotheelcellen die onze mucosale en bloed-weefselbarrières vormen. Deze cellen worden vaak het eerst blootgesteld aan infecties, dus het hebben van hun eigen mechanisme om intracellulaire bacteriën te helpen bestrijden is belangrijk voor de menselijke gezondheid, merkt MacMicking op. "Uiteindelijk kan het gebruik van de wasmiddelachtige eigenschappen van APOL3 en andere hulpmiddelen die niet-immuuncellen gebruiken om bacteriën te doden, de beter bestudeerde immuunrespons aanvullen", zegt hij. De studie verschijnt in Science . Het Howard Hughes Medical Institute, de National Institutes of Health en de Helen Hay Whitney Foundation hebben het werk gefinancierd. Bron: Yale University Het bericht Niet-immuuncellen maken 'wasmiddel' om ziekteverwekkers op te ruimen verscheen eerst op Futurity .

Niet-immuuncellen maken 'detergens' om ziekteverwekkers op te ruimen  Onderzoekers hebben een bijzonder krachtig wapen gevonden voor het bestrijden van infecties in het arsenaal van niet-immuunsysteemcellen – een eiwit dat werkt als een wasmiddel om binnendringende ziekteverwekkers uit te roeien. Deze intracellulaire reiniger werkt net als de manier waarop Ajax vuile vaat schoonmaakt of een keukenblad reinigt. Het lost membranen op van binnendringende bacteriën die zich hebben gerepliceerd in het cytosol , het waterige binnenste van cellen, zeggen onderzoekers. "… mensen maken hun eigen antibioticum in de vorm van een eiwit dat werkt als een wasmiddel." Belangrijk is dat het detergensachtige immuuneiwit de membranen van organellen die tot de gastheercel behoren niet beschadigt. Het zou ook kunnen beschermen tegen dodelijke virussen, schimmels en parasieten, suggereren de onderzoekers. "Hoe niet-immuuncellen zich verdedigen tegen infectie is een relatief weinig bestudeerd gebied, vooral omdat ze enkele van de belangrijkste verdedigingseiwitten missen die in professionele immuuncellen worden gevonden", zegt senior auteur John MacMicking, universitair hoofddocent microbiële pathogenese en immunobiologie aan Yale University en onderzoeker voor het Howard Hughes Medical Institute. "In dit geval maken mensen hun eigen antibioticum in de vorm van een eiwit dat werkt als een wasmiddel", zegt hij. Vroeger dachten wetenschappers dat cellen waaruit menselijke weefsels en organen bestaan , voor bescherming uitsluitend op het immuunsysteem vertrouwden. Het immuunsysteem reageert in golven op ziekteverwekkers. Wanneer het voor het eerst schadelijke indringers detecteert, lanceert het een algemene aanval en registreert vervolgens de specifieke moleculaire handtekeningen van de ziekteverwekkers om antilichamen te produceren om het organisme te beschermen tegen toekomstige aanvallen. Antilichamen zijn echter minder effectief tegen ziekteverwekkers die al het binnenste van cellen zijn binnengedrongen, en dat is wanneer de eigen afweer van de cel wordt ingeschakeld. Voor de studie screenden onderzoekers ongeveer 20.000 menselijke genen op zoek naar genen die een rol spelen in de intracellulaire afweer. Cellen die zijn geactiveerd door interferon, het vroege waarschuwingssignaal van het immuunsysteem, brengen een bepaalde reeks eiwitten tot expressie in het binnenste van de cellen. Een van die eiwitten, APOL3, bindt aan en vernietigt het binnenmembraan van virulente bacteriën zoals salmonella en doodt ze. Het eiwit werkt samen met een tweede immuuneiwit, GBP1, dat de buitenste laag kan doorboren, waardoor APOL3 de fatale slag kan toedienen, vonden de onderzoekers. De onderzoekers ontdekten ook dat APOL3 onderscheid kan maken tussen de membranen van bacteriën en die van belangrijke cellulaire organellen zoals de energieproducerende mitochondriën die cruciaal zijn voor de overleving van de gastheercel. Dit nieuwe afweersysteem is aanwezig in veel cellen die interageren met de omgeving, inclusief de epitheel- en endotheelcellen die onze mucosale en bloed-weefselbarrières vormen. Deze cellen worden vaak het eerst blootgesteld aan infecties, dus het hebben van hun eigen mechanisme om intracellulaire bacteriën te helpen bestrijden is belangrijk voor de menselijke gezondheid, merkt MacMicking op. "Uiteindelijk kan het gebruik van de wasmiddelachtige eigenschappen van APOL3 en andere hulpmiddelen die niet-immuuncellen gebruiken om bacteriën te doden, de beter bestudeerde immuunrespons aanvullen", zegt hij. De studie verschijnt in Science . Het Howard Hughes Medical Institute, de National Institutes of Health en de Helen Hay Whitney Foundation hebben het werk gefinancierd. Bron: Yale University Het bericht Niet-immuuncellen maken 'wasmiddel' om ziekteverwekkers op te ruimen verscheen eerst op Futurity .

Bron

Een persoon maakt de voorkant van een zwarte oven schoon terwijl hij oranje handschoenen draagt

Onderzoekers hebben een bijzonder krachtig wapen gevonden voor het bestrijden van infecties in het arsenaal van niet-immuunsysteemcellen – een eiwit dat werkt als een wasmiddel om binnendringende ziekteverwekkers uit te roeien.

Deze intracellulaire reiniger werkt net als de manier waarop Ajax vuile vaat schoonmaakt of een keukenblad reinigt. Het lost membranen op van binnendringende bacteriën die zich hebben gerepliceerd in het cytosol , het waterige binnenste van cellen, zeggen onderzoekers.

"… mensen maken hun eigen antibioticum in de vorm van een eiwit dat werkt als een wasmiddel."

Belangrijk is dat het detergensachtige immuuneiwit de membranen van organellen die tot de gastheercel behoren niet beschadigt.

Het zou ook kunnen beschermen tegen dodelijke virussen, schimmels en parasieten, suggereren de onderzoekers.

"Hoe niet-immuuncellen zich verdedigen tegen infectie is een relatief weinig bestudeerd gebied, vooral omdat ze enkele van de belangrijkste verdedigingseiwitten missen die in professionele immuuncellen worden gevonden", zegt senior auteur John MacMicking, universitair hoofddocent microbiële pathogenese en immunobiologie aan Yale University en onderzoeker voor het Howard Hughes Medical Institute.

"In dit geval maken mensen hun eigen antibioticum in de vorm van een eiwit dat werkt als een wasmiddel", zegt hij.

Vroeger dachten wetenschappers dat cellen waaruit menselijke weefsels en organen bestaan , voor bescherming uitsluitend op het immuunsysteem vertrouwden. Het immuunsysteem reageert in golven op ziekteverwekkers. Wanneer het voor het eerst schadelijke indringers detecteert, lanceert het een algemene aanval en registreert vervolgens de specifieke moleculaire handtekeningen van de ziekteverwekkers om antilichamen te produceren om het organisme te beschermen tegen toekomstige aanvallen.

Antilichamen zijn echter minder effectief tegen ziekteverwekkers die al het binnenste van cellen zijn binnengedrongen, en dat is wanneer de eigen afweer van de cel wordt ingeschakeld.

Voor de studie screenden onderzoekers ongeveer 20.000 menselijke genen op zoek naar genen die een rol spelen in de intracellulaire afweer. Cellen die zijn geactiveerd door interferon, het vroege waarschuwingssignaal van het immuunsysteem, brengen een bepaalde reeks eiwitten tot expressie in het binnenste van de cellen.

Een van die eiwitten, APOL3, bindt aan en vernietigt het binnenmembraan van virulente bacteriën zoals salmonella en doodt ze. Het eiwit werkt samen met een tweede immuuneiwit, GBP1, dat de buitenste laag kan doorboren, waardoor APOL3 de fatale slag kan toedienen, vonden de onderzoekers.

De onderzoekers ontdekten ook dat APOL3 onderscheid kan maken tussen de membranen van bacteriën en die van belangrijke cellulaire organellen zoals de energieproducerende mitochondriën die cruciaal zijn voor de overleving van de gastheercel.

Dit nieuwe afweersysteem is aanwezig in veel cellen die interageren met de omgeving, inclusief de epitheel- en endotheelcellen die onze mucosale en bloed-weefselbarrières vormen. Deze cellen worden vaak het eerst blootgesteld aan infecties, dus het hebben van hun eigen mechanisme om intracellulaire bacteriën te helpen bestrijden is belangrijk voor de menselijke gezondheid, merkt MacMicking op.

"Uiteindelijk kan het gebruik van de wasmiddelachtige eigenschappen van APOL3 en andere hulpmiddelen die niet-immuuncellen gebruiken om bacteriën te doden, de beter bestudeerde immuunrespons aanvullen", zegt hij.

De studie verschijnt in Science .

Het Howard Hughes Medical Institute, de National Institutes of Health en de Helen Hay Whitney Foundation hebben het werk gefinancierd.

Bron: Yale University

Het bericht Niet-immuuncellen maken 'wasmiddel' om ziekteverwekkers op te ruimen verscheen eerst op Futurity .

Gregory

Terugkerende wolven kunnen het antwoord zijn op Rome's probleem met wilde zwijnen  Er zijn potentieel duizenden wilde zwijnen die de straten van Rome teisteren. Foto's storten Dit artikel stond oorspronkelijk op Outdoor Life. Italië zit vol met wilde zwijnen. Er zwerven zoveel wilde varkens door het land dat ze een probleem zijn geworden in enkele van de drukste steden, zoals Rome, waar ze zich tegoed doen aan afval en zelfs inwoners lastigvallen en terroriseren. Een mogelijke oplossing? Meer wolven. De groeiende wolvenpopulatie van Italië heeft nu de buitengrenzen van Rome bereikt, en dat zou volgens sommige natuurautoriteiten kunnen helpen het aantal wilde zwijnen te verminderen. Wolven werden ooit bijna uitgeroeid in Italië, maar ze keren terug naar het platteland en naar Rome, volgens Maurizio Gubbiotti, hoofd van de parken en natuurreservaten van Rome. Gubbiotti vertelde aan de Londense krant The Times dat er sporen van wilde zwijnen zijn gevonden in de uitwerpselen van wolven in een natuurreservaat in de buurt van de stad. Volgens de European Wilderness Society vonden Italiaanse natuuronderzoekers in 2013 voor het eerst in meer dan 100 jaar bewijs van wolven in een natuurreservaat bij de stad Rome. Volgens het International Wolf Center zijn er ongeveer 2.000 wolven in Italië. "Het evenwicht komt eraan", vertelde Gubbiotti aan The Times. Een wetenschappelijk onderzoek uit 2012, gepubliceerd door PLOS One, toonde aan dat sommige Europese wolvenroedels de voorkeur geven aan wilde zwijnen boven andere prooien zoals herten of zelfs runderen. De onderzoekers analyseerden de overblijfselen van prooien in bijna 2000 monsters van wolvenpoep gedurende een onderzoeksperiode van negen jaar. "Ons onderzoek toont een consistente selectie aan voor wilde zwijnen onder wolven in het studiegebied, wat van invloed kan zijn op andere prooisoorten zoals reeën", zegt hoofdauteur Miranda Davis, die werkt bij de School of Biological and Biomedical Sciences aan de Durham University. "Het is intrigerend dat in andere delen van Europa waar ook edelherten voorkomen, wolven deze prooi lijken te verkiezen boven wilde zwijnen, wat suggereert dat ze onderscheid maken tussen verschillende soorten hertenvlees." Rome's wilde varkensprobleem Grote, stevige zwijnen met scherpe slagtanden zijn angstaanjagend voor Italiaanse stedelingen, maar ze worden ook verdacht van het verspreiden van de dodelijke Afrikaanse varkenspest, aldus The Times. Hoewel Afrikaanse varkenspest onschadelijk is voor de mens, vormt het een ernstige bedreiging voor de productie van de beroemde Italiaanse prosciuttoham. Wildlife-functionarissen bouwden een hek rond een weg die de stad omcirkelt, 68 kilometer lang, als een manier om de besmette varkens binnen de perimeter in quarantaine te plaatsen. "Het plan is dat iedereen binnen de ringweg besmet raakt en sterft, ook al voeren we een aanzienlijke ontvolking uit buiten de stad", vertelde Angelo Ferrari aan de Times. De autoriteiten verleenden jagers vervolgens extra vergunningen om tot 50.000 varkens rond Rome te doden, maar dat loste het probleem niet op. Sommige dierenactivisten verzetten zich tegen de tactiek en haalden zelfs hekken neer. Zoals we hier in de Verenigde Staten hebben gezien, is traditionele sportjacht vaak niet voldoende om de populaties wilde varkens te verminderen. Schieten vanuit de lucht en ijverig vangen zijn effectievere oplossingen om de verspreiding van wilde varkens op zijn minst te vertragen. Zoals we ook in de VS hebben gezien, kunnen wolven effectief zijn in het verminderen van wildpopulaties in specifieke gebieden. De post Terugkerende wolven zouden het antwoord kunnen zijn op Rome's probleem met wilde zwijnen verscheen eerst op Popular Science.

Terugkerende wolven kunnen het antwoord zijn op Rome's probleem met wilde zwijnen Er zijn potentieel duizenden wilde zwijnen die de straten van Rome teisteren. Foto's storten Dit artikel stond oorspronkelijk op Outdoor Life. Italië zit vol met wilde zwijnen. Er zwerven zoveel wilde varkens door het land dat ze een probleem zijn geworden in enkele van de drukste steden, zoals Rome, waar ze zich tegoed doen aan afval en zelfs inwoners lastigvallen en terroriseren. Een mogelijke oplossing? Meer wolven. De groeiende wolvenpopulatie van Italië heeft nu de buitengrenzen van Rome bereikt, en dat zou volgens sommige natuurautoriteiten kunnen helpen het aantal wilde zwijnen te verminderen. Wolven werden ooit bijna uitgeroeid in Italië, maar ze keren terug naar het platteland en naar Rome, volgens Maurizio Gubbiotti, hoofd van de parken en natuurreservaten van Rome. Gubbiotti vertelde aan de Londense krant The Times dat er sporen van wilde zwijnen zijn gevonden in de uitwerpselen van wolven in een natuurreservaat in de buurt van de stad. Volgens de European Wilderness Society vonden Italiaanse natuuronderzoekers in 2013 voor het eerst in meer dan 100 jaar bewijs van wolven in een natuurreservaat bij de stad Rome. Volgens het International Wolf Center zijn er ongeveer 2.000 wolven in Italië. "Het evenwicht komt eraan", vertelde Gubbiotti aan The Times. Een wetenschappelijk onderzoek uit 2012, gepubliceerd door PLOS One, toonde aan dat sommige Europese wolvenroedels de voorkeur geven aan wilde zwijnen boven andere prooien zoals herten of zelfs runderen. De onderzoekers analyseerden de overblijfselen van prooien in bijna 2000 monsters van wolvenpoep gedurende een onderzoeksperiode van negen jaar. "Ons onderzoek toont een consistente selectie aan voor wilde zwijnen onder wolven in het studiegebied, wat van invloed kan zijn op andere prooisoorten zoals reeën", zegt hoofdauteur Miranda Davis, die werkt bij de School of Biological and Biomedical Sciences aan de Durham University. "Het is intrigerend dat in andere delen van Europa waar ook edelherten voorkomen, wolven deze prooi lijken te verkiezen boven wilde zwijnen, wat suggereert dat ze onderscheid maken tussen verschillende soorten hertenvlees." Rome's wilde varkensprobleem Grote, stevige zwijnen met scherpe slagtanden zijn angstaanjagend voor Italiaanse stedelingen, maar ze worden ook verdacht van het verspreiden van de dodelijke Afrikaanse varkenspest, aldus The Times. Hoewel Afrikaanse varkenspest onschadelijk is voor de mens, vormt het een ernstige bedreiging voor de productie van de beroemde Italiaanse prosciuttoham. Wildlife-functionarissen bouwden een hek rond een weg die de stad omcirkelt, 68 kilometer lang, als een manier om de besmette varkens binnen de perimeter in quarantaine te plaatsen. "Het plan is dat iedereen binnen de ringweg besmet raakt en sterft, ook al voeren we een aanzienlijke ontvolking uit buiten de stad", vertelde Angelo Ferrari aan de Times. De autoriteiten verleenden jagers vervolgens extra vergunningen om tot 50.000 varkens rond Rome te doden, maar dat loste het probleem niet op. Sommige dierenactivisten verzetten zich tegen de tactiek en haalden zelfs hekken neer. Zoals we hier in de Verenigde Staten hebben gezien, is traditionele sportjacht vaak niet voldoende om de populaties wilde varkens te verminderen. Schieten vanuit de lucht en ijverig vangen zijn effectievere oplossingen om de verspreiding van wilde varkens op zijn minst te vertragen. Zoals we ook in de VS hebben gezien, kunnen wolven effectief zijn in het verminderen van wildpopulaties in specifieke gebieden. De post Terugkerende wolven zouden het antwoord kunnen zijn op Rome's probleem met wilde zwijnen verscheen eerst op Popular Science.