Stilgehouden.nl

Maak kennis met de mysterieuze, magnetische microben die in de Mariana Trench wonen

Maak kennis met de mysterieuze, magnetische microben die in de Mariana Trench wonen

Bron

Resigella bilocularis is een eencellige foraminifera die in de Marianentrog is ontdekt en die magnetiet bevat, een materiaal dat door veel soorten wordt gebruikt om magnetische velden waar te nemen.
Resigella bilocularis is een eencellige foraminifera die in de Marianentrog is ontdekt en die magnetiet bevat, een materiaal dat door veel soorten wordt gebruikt om magnetische velden waar te nemen. Andrew Gooday en Hiroshi Kitazato Met dank aan Hakai Magazine

Dit artikel verscheen oorspronkelijk in Hakai Magazine, een online publicatie over wetenschap en samenleving in kustecosystemen. Lees meer van dit soort verhalen op hakaimagazine.com.

In 2018 was Yang Hao een afgestudeerde student die op zoek was naar kosmisch stof in zeebodemsedimenten verzameld uit de Mariana Trench. Terwijl hij het diepste deel van de oceaan doorzocht, hoopte hij meer te weten te komen over de oorsprong van het leven op aarde en de rol die interstellair materiaal mogelijk heeft gespeeld bij het ontstaan ervan. Terwijl hij met een magnetische naald een beetje zeebodemsediment prikte, onderdeel van het jagen op meteorietstof, was Yang verrast toen hij een klein gepeld organisme aan het gereedschap aantrof. Het wezen was een foraminifera genaamd Resigella bilocularis. Net als andere foraminiferen is R. bilocularis een eencellige schelpbouwer. Maar in tegenstelling tot de meeste foraminiferen die op de bodem van de oceaan worden gevonden, heeft deze een onverwachte truc: hij is magnetisch. Geboeid door zijn ontdekking, besloot Yang zijn doctoraatsonderzoek te heroriënteren op het leren van alles wat hij kon over dit merkwaardige wezen.

Veel organismen, waaronder sommige bacteriën, eencellige algen, insecten, weekdieren, vissen, vogels en zelfs zoogdieren hebben enige magnetische affiniteit. Van velen wordt gedacht dat ze hun krachten ontlenen aan het mineraal magnetiet, dat ze gebruiken om zich te oriënteren en te navigeren volgens de magnetische velden van de aarde. Sommige organismen kunnen zelf magnetiet maken met ijzer uit hun omgeving. Maar voor veel organismen, zoals foraminiferen en andere eukaryoten, blijft de oorsprong van het magnetiet een mysterie.

Hoewel ze meer werk nodig hebben om met zekerheid te zeggen, vermoeden Yang en zijn team dat R. bilocularis zijn eigen magnetiet maakt. Als dat zo is, aangezien R. bilocularis de eerste magnetische eencellige eukaryoot is die dit diep in de oceaan heeft gevonden, zou het leren van meer over zijn magnetisme onderzoekers dichter bij het ontwarren van de evolutionaire geschiedenis van deze eigenschap kunnen brengen.

De wetenschappers kwamen tot deze positie na analyse van 1.000 exemplaren van de foraminiferen die ze tijdens expedities tussen 2016 en 2019 uit de Marianentrog verzamelden. Hun werk laat zien dat de chemische en fysieke structuur van het magnetiet in R. bilocularis verschilt van het magnetiet in de omringend sediment en van die geproduceerd door bacteriën, wat suggereert dat de foraminiferen zijn eigen aan het maken zijn.

Dode Resigella bilocularis reageert duidelijk bij blootstelling aan een magnetisch veld. Of de levende foraminiferen deze magnetische gevoeligheid daadwerkelijk kunnen gebruiken, is iets dat onderzoekers niet met zekerheid kunnen zeggen. Video door Yang Hao Met dank aan Hakai Magazine.

Hoe moeilijk het ook is om foraminiferen te bestuderen in een laboratorium dat is ontworpen om de eencellige organismen bloot te stellen aan een druk die wel 1000 keer zo hoog is als die op zeeniveau, Yang is vastbesloten om dit te doen. Momenteel werkt hij in het laboratorium aan het in leven houden van de foraminiferen en het sequencen van het genoom. Als het hem lukt, kunnen de implicaties zelfs de schaal van dit kleine organisme overtreffen.

"Er is niet veel magnetiet bekend dat wordt geproduceerd", zegt M. Renee Bellinger, een evolutiebioloog aan de Universiteit van Hawai'i in Hilo die niet bij het onderzoek betrokken was. "Het bestuderen van iets uit een diepzee-omgeving dat mogelijk oud van oorsprong is, zou kunnen helpen begrijpen hoe het vermogen om magnetiet te produceren in de eerste plaats is geëvolueerd."

Hoewel Yang er uiteindelijk niet in slaagde de kosmische oorsprong van het leven op aarde te ontcijferen, komt hij misschien dichter bij het leren over de oorsprong van magnetisch leven.

Het bericht Ontmoet de mysterieuze, magnetische microben die in de Marianentrog wonen verscheen eerst op Popular Science.

Jeroen Bouwer

Terugkerende wolven kunnen het antwoord zijn op Rome's probleem met wilde zwijnen  Er zijn potentieel duizenden wilde zwijnen die de straten van Rome teisteren. Foto's storten Dit artikel stond oorspronkelijk op Outdoor Life. Italië zit vol met wilde zwijnen. Er zwerven zoveel wilde varkens door het land dat ze een probleem zijn geworden in enkele van de drukste steden, zoals Rome, waar ze zich tegoed doen aan afval en zelfs inwoners lastigvallen en terroriseren. Een mogelijke oplossing? Meer wolven. De groeiende wolvenpopulatie van Italië heeft nu de buitengrenzen van Rome bereikt, en dat zou volgens sommige natuurautoriteiten kunnen helpen het aantal wilde zwijnen te verminderen. Wolven werden ooit bijna uitgeroeid in Italië, maar ze keren terug naar het platteland en naar Rome, volgens Maurizio Gubbiotti, hoofd van de parken en natuurreservaten van Rome. Gubbiotti vertelde aan de Londense krant The Times dat er sporen van wilde zwijnen zijn gevonden in de uitwerpselen van wolven in een natuurreservaat in de buurt van de stad. Volgens de European Wilderness Society vonden Italiaanse natuuronderzoekers in 2013 voor het eerst in meer dan 100 jaar bewijs van wolven in een natuurreservaat bij de stad Rome. Volgens het International Wolf Center zijn er ongeveer 2.000 wolven in Italië. "Het evenwicht komt eraan", vertelde Gubbiotti aan The Times. Een wetenschappelijk onderzoek uit 2012, gepubliceerd door PLOS One, toonde aan dat sommige Europese wolvenroedels de voorkeur geven aan wilde zwijnen boven andere prooien zoals herten of zelfs runderen. De onderzoekers analyseerden de overblijfselen van prooien in bijna 2000 monsters van wolvenpoep gedurende een onderzoeksperiode van negen jaar. "Ons onderzoek toont een consistente selectie aan voor wilde zwijnen onder wolven in het studiegebied, wat van invloed kan zijn op andere prooisoorten zoals reeën", zegt hoofdauteur Miranda Davis, die werkt bij de School of Biological and Biomedical Sciences aan de Durham University. "Het is intrigerend dat in andere delen van Europa waar ook edelherten voorkomen, wolven deze prooi lijken te verkiezen boven wilde zwijnen, wat suggereert dat ze onderscheid maken tussen verschillende soorten hertenvlees." Rome's wilde varkensprobleem Grote, stevige zwijnen met scherpe slagtanden zijn angstaanjagend voor Italiaanse stedelingen, maar ze worden ook verdacht van het verspreiden van de dodelijke Afrikaanse varkenspest, aldus The Times. Hoewel Afrikaanse varkenspest onschadelijk is voor de mens, vormt het een ernstige bedreiging voor de productie van de beroemde Italiaanse prosciuttoham. Wildlife-functionarissen bouwden een hek rond een weg die de stad omcirkelt, 68 kilometer lang, als een manier om de besmette varkens binnen de perimeter in quarantaine te plaatsen. "Het plan is dat iedereen binnen de ringweg besmet raakt en sterft, ook al voeren we een aanzienlijke ontvolking uit buiten de stad", vertelde Angelo Ferrari aan de Times. De autoriteiten verleenden jagers vervolgens extra vergunningen om tot 50.000 varkens rond Rome te doden, maar dat loste het probleem niet op. Sommige dierenactivisten verzetten zich tegen de tactiek en haalden zelfs hekken neer. Zoals we hier in de Verenigde Staten hebben gezien, is traditionele sportjacht vaak niet voldoende om de populaties wilde varkens te verminderen. Schieten vanuit de lucht en ijverig vangen zijn effectievere oplossingen om de verspreiding van wilde varkens op zijn minst te vertragen. Zoals we ook in de VS hebben gezien, kunnen wolven effectief zijn in het verminderen van wildpopulaties in specifieke gebieden. De post Terugkerende wolven zouden het antwoord kunnen zijn op Rome's probleem met wilde zwijnen verscheen eerst op Popular Science.

Terugkerende wolven kunnen het antwoord zijn op Rome's probleem met wilde zwijnen Er zijn potentieel duizenden wilde zwijnen die de straten van Rome teisteren. Foto's storten Dit artikel stond oorspronkelijk op Outdoor Life. Italië zit vol met wilde zwijnen. Er zwerven zoveel wilde varkens door het land dat ze een probleem zijn geworden in enkele van de drukste steden, zoals Rome, waar ze zich tegoed doen aan afval en zelfs inwoners lastigvallen en terroriseren. Een mogelijke oplossing? Meer wolven. De groeiende wolvenpopulatie van Italië heeft nu de buitengrenzen van Rome bereikt, en dat zou volgens sommige natuurautoriteiten kunnen helpen het aantal wilde zwijnen te verminderen. Wolven werden ooit bijna uitgeroeid in Italië, maar ze keren terug naar het platteland en naar Rome, volgens Maurizio Gubbiotti, hoofd van de parken en natuurreservaten van Rome. Gubbiotti vertelde aan de Londense krant The Times dat er sporen van wilde zwijnen zijn gevonden in de uitwerpselen van wolven in een natuurreservaat in de buurt van de stad. Volgens de European Wilderness Society vonden Italiaanse natuuronderzoekers in 2013 voor het eerst in meer dan 100 jaar bewijs van wolven in een natuurreservaat bij de stad Rome. Volgens het International Wolf Center zijn er ongeveer 2.000 wolven in Italië. "Het evenwicht komt eraan", vertelde Gubbiotti aan The Times. Een wetenschappelijk onderzoek uit 2012, gepubliceerd door PLOS One, toonde aan dat sommige Europese wolvenroedels de voorkeur geven aan wilde zwijnen boven andere prooien zoals herten of zelfs runderen. De onderzoekers analyseerden de overblijfselen van prooien in bijna 2000 monsters van wolvenpoep gedurende een onderzoeksperiode van negen jaar. "Ons onderzoek toont een consistente selectie aan voor wilde zwijnen onder wolven in het studiegebied, wat van invloed kan zijn op andere prooisoorten zoals reeën", zegt hoofdauteur Miranda Davis, die werkt bij de School of Biological and Biomedical Sciences aan de Durham University. "Het is intrigerend dat in andere delen van Europa waar ook edelherten voorkomen, wolven deze prooi lijken te verkiezen boven wilde zwijnen, wat suggereert dat ze onderscheid maken tussen verschillende soorten hertenvlees." Rome's wilde varkensprobleem Grote, stevige zwijnen met scherpe slagtanden zijn angstaanjagend voor Italiaanse stedelingen, maar ze worden ook verdacht van het verspreiden van de dodelijke Afrikaanse varkenspest, aldus The Times. Hoewel Afrikaanse varkenspest onschadelijk is voor de mens, vormt het een ernstige bedreiging voor de productie van de beroemde Italiaanse prosciuttoham. Wildlife-functionarissen bouwden een hek rond een weg die de stad omcirkelt, 68 kilometer lang, als een manier om de besmette varkens binnen de perimeter in quarantaine te plaatsen. "Het plan is dat iedereen binnen de ringweg besmet raakt en sterft, ook al voeren we een aanzienlijke ontvolking uit buiten de stad", vertelde Angelo Ferrari aan de Times. De autoriteiten verleenden jagers vervolgens extra vergunningen om tot 50.000 varkens rond Rome te doden, maar dat loste het probleem niet op. Sommige dierenactivisten verzetten zich tegen de tactiek en haalden zelfs hekken neer. Zoals we hier in de Verenigde Staten hebben gezien, is traditionele sportjacht vaak niet voldoende om de populaties wilde varkens te verminderen. Schieten vanuit de lucht en ijverig vangen zijn effectievere oplossingen om de verspreiding van wilde varkens op zijn minst te vertragen. Zoals we ook in de VS hebben gezien, kunnen wolven effectief zijn in het verminderen van wildpopulaties in specifieke gebieden. De post Terugkerende wolven zouden het antwoord kunnen zijn op Rome's probleem met wilde zwijnen verscheen eerst op Popular Science.