Stilgehouden.nl

Kant B: de betere kant van TXT

Bron

Vrij snel na hun debuut vond TXT hun geluid. Ze hebben een niche voor zichzelf gemaakt in de Gen Z, pop-punk, "schreeuwen over maatschappelijk falen en dansen terwijl je dat doet", en het was een goede keuze. Hun zang en songwriting lenen zich goed voor de paradox van de jeugd – de gepassioneerde woede die ervoor zorgt dat ze de wereld willen veranderen, leent zich niet altijd goed voor gedefinieerde doelen en concrete plannen. Toch heeft TXT een betere, meer optimistische kant; een die des te helderder schijnt vanwege zijn schaarste aan uiterlijk.

Van hun eerste volledige album, The Dream Chapter: Magic, is "Roller Coaster" een van TXT's zeldzame liefdesliedjes. Het leent behoorlijk van New Jack Swing, en is vooral merkbaar op de toetsenbordriffs en accentuerende synth-momenten. Toch gaat het niet volledig terug, in plaats daarvan behoudt het TXT's overslick, synthetische productie en houdt het de zang stevig in het bovenste register. Er is een verleidelijk onvoltooide kwaliteit aan de baan, een gevoel van iets groters dat eraan komt. Dit pikt de tekst op, die de relatie vergelijkt met wachten tot een achtbaan valt: de anticipatie, het risico, de kennis van de onvermijdelijkheid van de drop en de opwinding om die gevoelens met iemand anders te delen. Het is de perfecte beschrijving van een nieuwe romance wanneer alles leuk is en het alledaagse nog moet binnendringen.

Ook uit The Dream Chapter: Magic is "Can't We Just Leave The Monster Alive?". Een ode aan de kindertijd en de onaangename onvermijdelijkheid van volwassenheid, TXT vraagt of je echt je kindertijd moet verlaten en de rollen op je moet nemen die door de samenleving zijn opgelegd, zoals een ridder een draak moet verslaan. En hoewel het kan worden geïnterpreteerd als ja, en TXT gewoon tot stilstand komt, kan "Monster" ook als nee worden gelezen. De tropische house-geluiden zijn misschien ontspannend, maar er is een solide kern die zeer resoluut aanvoelt, vooral in combinatie met de zang van TXT. Ze hebben de kracht en vastberadenheid om het vaste pad te weerstaan en hun eigen mensen te worden, niet wie ze ook horen te zijn. Het is moeilijker, en ze zullen misschien falen, maar het nummer inspireert het publiek nog steeds om te proberen het monster levend achter te laten.

Een break-upnummer lijkt misschien een vreemde keuze voor deze lijst, vooral een voor een niet-bestaande relatie, maar het draait allemaal om houding. "Drama" opent The Dream Chapter: Eternity met een uitbarsting van gladde, funky koelte. De pianobars, de gitaarriffs, de handgeklap die zich opbouwt naar een blazerssectie, allemaal ondersteunend TXT's sarcastische, ijskoude levering; “Drama” is een muzikale overwinningsronde, zoals het hoort. TXT uitzoeken dat een verliefdheid niet gezond is, laat ze open om te worden gebruikt, en dus besluiten om weg te lopen is een positief resultaat. Niet elke onbeantwoorde verliefdheid is een tragedie die rouw behoeft. Soms is de juiste reactie op een giftige situatie een self-five en een weg naar buiten lopen. "Drama" viert het succes van het loskomen in plaats van op een slechte plek te blijven hangen vanwege faalangst of oordeel.

Dus, inclusief "Magic" uit The Chaos Chapter: Freeze is een beetje een cheat, omdat het technisch gezien een single was. Maar ik schuif het er om twee redenen in. Ten eerste is het een tweede single die voornamelijk voor de Engelse markt is bedoeld, en dus precies wat een toevallige luisteraar niet zou weten. Twee, het is zo blij om het af te laten en voelde fundamenteel verkeerd. "Magic" is een onvergeeflijk stukje suikerzoete discopop en is absoluut verrukkelijk. Het onberouwvolle karakter is echt wat het laat werken. "Magic" is het enige gekke liefdeslied van TXT, en ze leunen hard naar voren. De falsetto's zijn lichter dan lucht, de intonatie is oprecht en de groove is aanstekelijk en meeslepend, met genoeg bite om te voorkomen dat het nummer plakkerig wordt. Drie minuten lang laat “Magic” de wereld wegsmelten.

Afronding van de selecties is "MOA Diary", een letterlijke liefdesbrief aan hun fanbase. Hoewel het gemakkelijk is om cynisch te zijn over dat soort dingen, komt TXT's talent voor oprechtheid weer naar voren. Poppier en pittiger dan normaal, er is nog steeds genoeg scherpte van de gitaren om "MOA Diary" als herkenbaar TXT te houden. Het is ook redelijk ingehouden, een nummer om te trappen met een biertje, want in plaats van overdreven toewijding, bedankt TXT hun fans voor het komen opdagen. In een tijdperk waarin fandom vaak competitief en exclusief wordt gemaakt, heeft TXT ervoor gekozen om de meest ware vorm van fanondersteuning te benadrukken en elk woord duidelijk te bedoelen.

TXT heeft hun niche als alternatief, rebels en boos gemaakt, en het werkt ongetwijfeld voor hen. Maar hun weinige uitstapjes naar helderder terrein bewijzen dat ze het vermogen hebben om dit te doen, en evenveel kracht in te zetten als ze dat doen.

(YouTube [1][2]. Afbeeldingen via Big Hit Entertainment)

Gregory