In edelsteenachtige tinten rendert Arcmanoro Niles de Mundane Electric
Romare Bearden zei ooit: "Je schildert niet wat je ziet, je schildert wat je voelt. Kunst is de ziel van een volk.” In levendige, levendige kleuren die scènes uit het dagelijks leven weergeven, legt Arcmanoro Niles de essentie van zijn goede vrienden en familie tot in de kleinste details vast. Zijn nieuwste werken, geproduceerd in de loop van het afgelopen jaar en nu te zien bij Lehmann Maupin in Hey Tomorrow, Do You Have Some Room For Me: Failure Is A Part Of Being Alive, reflecteren op het leven te midden van een pandemie. Figuratieve schilderijen, stillevens en een enkel landschapsschilderij vestigen onze aandacht op gewone alledaagse momenten.
In " We Knew Soms This Is How Love Goes (If My Wish Came True It Would've Been You)" (2021), zit een eenzame vrouw op een bank in een desolate huiselijke omgeving, haar groene trui bijna naadloos opgaand in het meubilair . Vakkundig geschilderde plooien en kussenplooien verlichten de scheiding. Zoals veel van de figuren in de werken van Niles die te zien zijn, staart de vrouw terug naar de kijker – stil, somber en reflecterend, met ogen vol intensiteit. De titel, die duidt op emotioneel verlies, bouwt voort op de overkoepelende thema's die aanwezig zijn in Niles' nieuwste werken. De banale realiteit van het dagelijks leven – rouwende geliefden, de onverwachte geboorte van een kind en vervolgens de geneugten van het vaderschap – worden allemaal afgebeeld. Hier deelt de kunstenaar intieme, autobiografische ervaringen en creëert hij een visueel archief van zijn leven door vrienden en familie te schilderen. Van afbeeldingen van zijn moeder tot zijn beste vrienden, de werken van Niles illustreren een opzettelijke kwetsbaarheid om te piekeren over de diepe relaties in zijn leven.
Arcmanoro Niles, "Hey Tomorrow, Do You Have Some Room For Me (Failure Is A Part Of Being Alive)" (2021), olieverf, acryl op doek, 88,5 x 63 inchHet titulaire landschapsschilderij – de eerste van Niles sinds zijn studententijd – wordt weergegeven in zijn kenmerkende elektrische palet. Schroeiende magenta's en rijke blauwe tinten vullen het canvas. Gebaseerd op tal van invloeden – Nederlandse barokschilderkunst, Color Field-schilderij, oude Egyptische beeldhouwkunst, Caravaggio's gebruik van clair-obscur, om er maar een paar te noemen – heeft Niles een geheel eigen stijl gecreëerd. Zijn werken portretteren bijna uitsluitend mannen, vrouwen en kinderen van kleur, waarbij hun huid wordt weergegeven in glimmende, contrasterende tonen van goud en bruin. Met elegante penseelstreken articuleert Niles het vlees op subtiele wijze, laagje voor laagje schilderend. Huidtinten krijgen een edelsteenachtige kwaliteit, terwijl blanke lak doeken verzadigt met een glanzende afwerking. Stille momenten van reflectie worden weergegeven met glitter en heldere, flitsende kleuren, waardoor elk figuur een opvallende, fantastische kwaliteit krijgt. Niles zet de kijker aan om na te denken over belangrijke vragen over liefde, verlies en mislukking, en de aangeboren menselijke emoties die we allemaal ervaren.
Arcmanoro Niles, "Show Me I'm Not Shattered (Try To Ignore The Elephant Somehow)" (2020), olie, acryl en glitter op canvas, 66 x 81 inch
Arcmanoro Niles: Hey Tomorrow, Do You Have Some Room For Me: Failure Is A Part Of Being Alive gaat door in Lehmann Maupin (501 West 24th Street, Chelsea, Manhattan) tot en met 28 augustus.
