Site pictogram stil gehouden

In de strijd van een stadje in Montana tegen kopermijnstof

Bron

Steve McGrath groeide op in Butte, Montana, en is lange tijd een van de stemmen in zijn buurt geweest die zich afvroeg of het stof dat op zijn dak en auto neerdaalt een gevaarlijke mix van giftige metalen bevat. Hij zegt dat hij tot nu toe geen bevredigend antwoord heeft gekregen. Katheryn Houghton / KHN

Dit artikel was oorspronkelijk te zien op KHN.

BUTTE, Mont. Steve McGrath stond op een leeg terrein een blok van zijn huis te zoeken naar stof.

In deze stad in het zuidwesten van Montana, bijgenaamd "De rijkste heuvel op aarde", heeft meer dan een eeuw mijnbouw vervuilde grond en water achtergelaten die tientallen jaren heeft geduurd om schoon te maken.

Maar op dat moment, terwijl hij aan de overkant van de weg naar Butte's laatst nog in bedrijf zijnde dagbouwmijn keek, maakte McGrath zich zorgen over de lucht. 'Hier komt nog een vrachtwagen,' zei McGrath, wijzend naar een heuvel aan de overkant van de straat waar een enorme dumptruck erts voor de mijnbreker uitlaadde. Een bruine wolk dwarrelde de lucht in. "En daar is het stof."

In de wijk Greeley, waar McGrath woont, vinden veel mensen het moeilijk te geloven dat de lucht die ze inademen veilig is. Een tweebaansweg scheidt de ongeveer 700 huizen van de Continental-mijn, een open koper- en molybdeenmijn die wordt geëxploiteerd door Montana Resources.

Toen Montana Resources in 1985 werd geopend, hielp het de dalende bevolking van Butte op ongeveer 30.000 te stabiliseren, ten minste de helft van wat het was tijdens de eerste mijnbouwdagen van de stad Montana in de jaren 1920. Montana Resources exploiteert de laatst bestaande dagbouwmijn van de stad, die zowel trots als zorgwekkend is voor degenen die in de buurt wonen. (Katheryn Houghton/KHN)

Bewoners hebben de verzekering gekregen dat het niveau van fijnstof in hun buurt niet gevaarlijk is, maar sommigen betwijfelen of die normen de menselijke gezondheid beschermen. Mensen ademen de hele tijd deeltjes in, maar de grootte, overvloed en chemische samenstelling bepalen of ze gevaarlijk zijn. Nu evalueert de Environmental Protection Agency of de drempel voor de dichtheid van schadelijk fijnstof moet worden verlaagd, omdat het misschien niet ver genoeg gaat.

McGrath, 73, groeide op in Butte en is al lang een van de stemmen in de buurt die vraagt of het stof dat op zijn dak en auto neerdaalt een gevaarlijke mix van giftige metalen bevat. "Is dit een gezondheidsrisico?" zei McGrath. "We hebben nooit een echt bevredigend antwoord gekregen."

Jarenlang hebben het bedrijf en het ministerie van Milieukwaliteit luchtmonsters verzameld in de buurt. De resultaten zijn consistent: vervuilingsniveaus rechtvaardigen geen alarm.

Montana Resources heeft een monitor opgezet om metalen in de lucht rond Greeley te volgen, en een onafhankelijk onderzoek vond geen bedreigingen voor de menselijke gezondheid, wat de staatsgezondheidsafdeling steunde. Aanvullende studies, waar regerings- en mijnfunctionarissen vaak tegen in hebben geduwd, hebben echter gewezen op mogelijke problemen – zoals verhoogde niveaus van metalen, waaronder aluminium en koper, in het gebied en sporen van arseen en lood in de grond – en riepen op tot meer testen.

Dit jaar vroeg de non-profit belangenorganisatie Montana Environmental Information Center een aannemer om de gegevens te beoordelen die Montana Resources en DEQ verzamelden. Ron Sahu, de werktuigbouwkundig ingenieur die de beoordeling deed, zei dat er niet genoeg onderzoek is gedaan om afdoende vast te stellen of de mijn de inwoners van Butte schaadt. Volgens Sahu hadden de gegevens meerdere tekortkomingen, zoals tijdsverschillen. Hij zei ook dat een luchtmeetstation mogelijk zwaarder getroffen gebieden mist en dat het risico voor bewoners van langdurige blootstelling aan het stof nog steeds onbekend is.

Op een recente avond in Butte presenteerde Sahu zijn bevindingen aan mijnfunctionarissen, vertegenwoordigers van de staat, een lokale gezondheidsadviescommissie en een handvol inwoners van Greeley. Staatspersoneel van gezondheids- en milieukwaliteit herhaalden wat eerder is gezegd: alle geregistreerde emissies voldoen aan federale normen.

Toch, zei Sahu, overtreffen de vervuilingsniveaus de aanbevelingen voor de volksgezondheid die vorig jaar door de Wereldgezondheidsorganisatie zijn gedaan. Het maximale jaargemiddelde van de EPA voor de fijnste deeltjes is bijvoorbeeld een concentratie van 12 microgram per kubieke meter, terwijl de WHO-limiet 5 is. Van 2018 tot 2020 registreerde het Greeley-luchtmeetstation jaargemiddelden die variëren van meer dan 7 tot bijna 10, volgens de recensie van Sahu.

Tijdens een recente bijeenkomst om de bemonsteringsgegevens van de luchtkwaliteit te beoordelen die zijn verzameld in de Greeley-buurt van Butte, Montana, hield inwoner Larry Winstel een vierkant stuk plexiglas omhoog dat bedekt was met stof dat volgens hem op zijn picknicktafel had gelegen. 'Dit is de waarde van drie weken,' zei Winstel. "Hoeveel hiervan wordt over een jaar gestort?" (Katheryn Houghton/KHN)

De EPA bestudeert of de norm van 12 microgram moet worden verlaagd en verwacht deze zomer eventuele voorgestelde wijzigingen vrij te geven.

In de vergadering zei bewoner Larry Winstel dat hij niet om de gegevens gaf. Hij hield een vierkant stuk plexiglas onder het stof omhoog. 'Dit staat op mijn picknicktafel,' zei hij. 'Dit is drie weken waard. Hoeveel hiervan wordt in een jaar gestort?”

De manager milieuzaken voor Montana Resources, Mark Thompson, zei dat het bedrijf verder gaat dan wat nodig is om stof te verminderen. Hij zei dat het 240-tons vrachtwagens gebruikt om de grindwegen van de mijn te besproeien en luchtfiltratiesystemen om fijnstof op te vangen.

Thompson zei dat hij het ermee eens is dat er meer moet worden gedaan om te bepalen of de lucht in Greeley onveilig is en, zo ja, waarom. "Als er een probleem is in die gemeenschap, wil ik dat weten", zei Thompson. "Mijn zoon, mijn schoondochter en mijn twee kleine kleindochters wonen op een steenworp afstand van de hoofdingang van de mijn."

Butte werd in de jaren 1860 een goud- en zilvermijnkamp en mensen reisden van over de hele wereld om in de stad te werken. Het gebied was het slagveld van de Copper Kings in de jaren 1890 toen mijneigenaren zich haastten om het metaal te winnen dat werd gebruikt om de groeiende elektrische infrastructuur en productie-industrie van het land te voeden.

Ed Banderob, met de Greeley Neighborhood Community Development Corporation Inc., loopt in de buurt van de Continental-mijn in Butte, Montana. Banderob en enkele andere bewoners van de wijk aan de overkant zijn bezorgd dat het stof van de mijn de lucht vervuilt. (Katheryn Houghton/KHN)

Mensen die in Butte en omgeving zijn opgegroeid, vroegen zich niet vaak af wat de aanwezigheid van mijnen of smelterijen voor hun gezondheid betekende. De winningsindustrieën boden goede banen. Velen zijn er trots op dat hun stad heeft bijgedragen aan de elektrificatie van het land en tijdens zijn hoogtijdagen maar liefst een derde van de kopervoorraad in de wereld heeft geproduceerd.

Atlantic Richfield Co., dat Anaconda Co. kocht, sloot de Butte-mijnen in 1982. Butte en een stuk van de Clark Fork River, waar het mijnafval stroomafwaarts spoelde, werden in 1983 aangewezen als federale Superfund-site. Een paar jaar later , begon Montana Resources te werken, en zijn banen hielpen de bevolking van de stad op ongeveer 30.000 te houden. Het opruimen van het historische lood, arseen en andere verontreinigingen gaat vandaag door.

De grens van dat werk grenst aan de Greeley-buurt in het westen, terwijl de Continental-mijn de buurt in het noordoosten begrenst. Sommige bewoners maken zich zorgen dat de activiteiten van de mijn nog een extra laag schade toebrengen.

"Ik weet van het luchtmeetstation hier beneden en dat ze zeggen dat het niets gevaarlijks oppikt", zei Bob Brasher, die vanuit zijn voortuin uitzicht heeft op de Continental-mijn. "Maar ik begrijp niet hoe het niet zou kunnen als we die dagen hebben en je kijkt hier en je kunt het stof deze kant op zien waaien en neerdwarrelen."

Even verderop zei Haley Rehm dat ze niet aan het stof dacht totdat een recente test van het bloed van haar 2-jarige zoon verhoogde loodniveaus aantoonde. De oorzaak is niet duidelijk – giftige metalen kunnen op meerdere manieren worden ingenomen. Maar de nabijheid van de mijn bracht Rehm ertoe haar huis op lood te testen; ze wachtte nog steeds op de resultaten in mei.

Haley Rehm houdt haar 2 maanden oude baby vast in de deuropening van haar huis aan de overkant van de Continental-mijn in Butte, Montana. Rehm dacht niet vaak aan het stof totdat een recente test van het bloed van haar 2-jarige zoon verhoogde loodniveaus aantoonde. (Katheryn Houghton/KHN)

Mensen speculeren vaak dat lokale kankergevallen verband houden met het verleden en heden van de mijnbouw in het gebied.

Jeanette Cooksey, 70, kan zich geen tijd herinneren dat ze zich geen zorgen maakte over het stof. Het is vooral in haar gedachten geweest sinds ze twee jaar geleden de diagnose baarmoederkanker in stadium 4 kreeg. "Ik moet me afvragen of mijn hele leven in deze buurt er iets mee te maken heeft", zei Cooksey.

Een analyse van de gezondheidsafdeling van de staat wees uit dat de incidentie van kanker van 1981 tot 2010 niet verhoogd was in Silver Bow County in vergelijking met de rest van de staat.

Niet iedereen maakt zich zorgen. Voor sommige mensen staat zelfs praten over mogelijke gezondheidseffecten gelijk aan een anti-mijnmentaliteit.

Al Shields rolde met zijn ogen toen hem werd gevraagd of het stof hem aanging en knikte naar zijn schone vrachtwagens, die zeiden dat ze al dagen niet waren gewassen. 'Wat mensen niet begrijpen, is dat als de mijn gaat, Butte klaar is', zei hij. "Als je het niet leuk vindt, ga dan weg."

Montana Resources heeft 380 mensen in dienst en is een belangrijke bron van belastinginkomsten. Degenen die aandringen op meer onderzoek naar de effecten van de mijn en wat er aan het stof kan worden gedaan, hebben gezegd dat ze niet proberen de operatie te sluiten. "We willen een schoon en gezond milieu", zegt Ed Banderob van de Greeley Neighborhood Community Development Corporation Inc.

Wanneer Butte's gezondheidsadviescommissie in de herfst opnieuw samenkomt, zal de staat de luchtmonstergegevens delen die het heeft verzameld in de hoop dat stafleden slepende vragen kunnen beantwoorden. Ondertussen hoopt Montana Resources tegen het einde van het jaar meer luchtbewakingsapparatuur in de buurt op te zetten.

Al Shields of Butte, Montana, schudt zijn hoofd wanneer hem wordt gevraagd of hij zich zorgen maakt over stof dat uit de nabijgelegen mijn komt. "Wat mensen niet begrijpen, is dat als de mijn gaat, Butte klaar is", zegt Shields. (Katheryn Houghton/KHN)

KHN (Kaiser Health News) is een nationale redactie die diepgaande journalistiek produceert over gezondheidskwesties. Samen met Beleidsanalyse en Polling is KHN een van de drie grote operationele programma's van KFF (Kaiser Family Foundation). KFF is een begiftigde non-profitorganisatie die informatie verstrekt over gezondheidskwesties aan de natie.

Het bericht In de strijd van een stad in Montana tegen kopermijnstof verscheen eerst op Popular Science.

Mobiele versie afsluiten