Stilgehouden.nl

Handgebaren kunnen deze illusie minder lastig maken

Handgebaren kunnen deze illusie minder lastig maken

Bron

drie lijnen met naar binnen of naar buiten pijlvormige uiteinden. Ze lijken verschillende lengtes te hebben, maar zijn dat niet

Onder bepaalde omstandigheden kunnen gebaren de nauwkeurigheid van de beschrijvingen van de objectgrootte door mensen verbeteren ten opzichte van hun schattingen op basis van zicht, onderzoek naar de vondsten van Müller-Lyer-illusie.

Stel je bijvoorbeeld voor dat je de precieze afmetingen van een gewoon object, zoals een munt, beschrijft voor een andere persoon. Beweeg je je hand en doe je alsof je er een oppakt om de grootte te laten zien? Als dat zo is, bent u waarschijnlijk niet de enige.

Voor de studie, gepubliceerd in Psychological Science , vroegen professor Susan Goldin-Meadow van de University of Chicago en haar collega's de deelnemers om een Müller-Lyer-illusie te onderzoeken en opnieuw te onderzoeken – een reeks lijnen of stokken waarvan de lengte lijkt te variëren als gevolg van gestileerde pijlmarkeringen.

De illusie van Müller-Lyer in actie

De Müller-Lyer-illusie is een van de bekendste optische illusies in de psychologie. Het bestaat uit twee stokken, één omlijst door gesloten vinnen en één omlijst door open vinnen. Na het zien van de illusie schatten kijkers meestal dat de stok met twee open vinnen langer is, ook al zijn de stokjes eigenlijk even lang.

In het onderzoek maten de deelnemers de lengtes van de stokjes die in een frame waren geplaatst dat de illusie vertoonde, drie keer: een keer nadat ze naar de stokjes hadden gekeken, een keer toen ze zich voorbereidden om ze op te rapen, en nog een keer terwijl ze een handgebaar gebruikten om een actie te beschrijven waarbij de stokken voor een andere persoon. Hun nauwkeurigheid varieerde op een voorspelbare manier – deze nam gelijk toe in beide laatste twee situaties, waar bewegingen betrokken waren.

Dat kan zijn omdat de manier waarop mensen objecten waarnemen gedeeltelijk afhangt van hun bedoelingen, volgens Goldin-Meadow, hoogleraar in de afdelingen psychologie en vergelijkende menselijke ontwikkeling. Als iemand van plan is om in een optische illusie op een object in te werken, kunnen ze de lengte nauwkeuriger bepalen.

"Als je naar de illusie kijkt, word je erdoor gegrepen", zegt Goldin-Meadow. 'Maar als je begint te bewegen alsof je een van de objecten wilt grijpen, lijkt er iets anders te gebeuren tussen je hand en je geest: je bent niet meer zo vatbaar voor de illusie als je was. Onze ontdekking is dat je nauwkeurigheid ook verbetert wanneer je gebaren maakt over het object terwijl je praat, net als wanneer je handelt.”

De onderzoekers maten de afstand tussen het topje van de wijsvinger en de duim aan de rechterhand terwijl mensen in beide groepen een achterwaartse "C" -vorm maakten om de lengte van elk van de vier stokjes van toenemende lengte onder de drie verschillende scenario's te meten. (Credit: Susan Goldin-Meadow/U. Chicago) Het 'over dit grote' gebaar

Coauteurs van de studie zijn van de Universiteit van Chicago en het Max Planck Instituut voor Psycholinguïstiek in Nederland. Samen wilden de onderzoekers de relatie tussen actie, gebaar en schatting beter begrijpen onder de Müller-Lyer-illusie.

Het team wilde licht werpen op de oorsprong van gebaren – die verband lijken te houden met zowel actie als spraak – door de manier te evalueren waarop mensen de illusie in drie contexten peilden: schatten op basis van alleen zicht, voorbereiden om te handelen en beschrijven in spraak met gebaar.

De studie omvatte 45 deelnemers, waaronder 32 Engelssprekenden – die spontaan gebaren maakten tijdens het spreken – en 13 gebruikers van American Sign Language (ASL), die conventionele tekens gebruikten om hun perceptie van stoklengte te verwoorden.

Mensen waren het meest vatbaar voor de illusie van Müller-Lyer wanneer ze probeerden de lengte van de stok in te schatten zonder na te denken over een begeleidende actie. Voor zowel Engelstaligen als ASL-gebruikers nam de omvang van de illusie echter even sterk af wanneer ze zich voorbereidden om te handelen of een actie voor iemand anders beschreven.

De onderzoekers maten de afstand tussen het topje van de wijsvinger en de duim aan de rechterhand terwijl mensen in beide groepen een achterwaartse "C" -vorm maakten om de lengte van elk van de vier stokjes van toenemende lengte onder de drie verschillende scenario's te meten.

Volgens Goldin-Meadow suggereert het feit dat de illusie minder krachtig was wanneer deelnemers objecten met gebaren beschreven, dat de mechanismen die verantwoordelijk zijn voor het produceren van gebaren in spraak en gebarentaal mogelijk voortkomen uit de manier waarop we op objecten reageren, in plaats van uit taal.

"De illusie van Müller-Lyer heeft me altijd gefascineerd", zegt ze. “En het gebruik ervan leek me een ideale manier om deze vraag te stellen over waar gebaren vandaan komen. Ik dacht dat ze gebonden waren aan taal omdat gebaren en spraak zo goed geïntegreerd zijn. Maar nu hebben we bewijs dat gebaren ook kunnen voortkomen uit actie.”

Bron: Universiteit van Chicago

Het bericht Handgebaren kunnen deze illusie minder lastig maken verscheen eerst op Futurity .

Bart Beekveld

Terugkerende wolven kunnen het antwoord zijn op Rome's probleem met wilde zwijnen  Er zijn potentieel duizenden wilde zwijnen die de straten van Rome teisteren. Foto's storten Dit artikel stond oorspronkelijk op Outdoor Life. Italië zit vol met wilde zwijnen. Er zwerven zoveel wilde varkens door het land dat ze een probleem zijn geworden in enkele van de drukste steden, zoals Rome, waar ze zich tegoed doen aan afval en zelfs inwoners lastigvallen en terroriseren. Een mogelijke oplossing? Meer wolven. De groeiende wolvenpopulatie van Italië heeft nu de buitengrenzen van Rome bereikt, en dat zou volgens sommige natuurautoriteiten kunnen helpen het aantal wilde zwijnen te verminderen. Wolven werden ooit bijna uitgeroeid in Italië, maar ze keren terug naar het platteland en naar Rome, volgens Maurizio Gubbiotti, hoofd van de parken en natuurreservaten van Rome. Gubbiotti vertelde aan de Londense krant The Times dat er sporen van wilde zwijnen zijn gevonden in de uitwerpselen van wolven in een natuurreservaat in de buurt van de stad. Volgens de European Wilderness Society vonden Italiaanse natuuronderzoekers in 2013 voor het eerst in meer dan 100 jaar bewijs van wolven in een natuurreservaat bij de stad Rome. Volgens het International Wolf Center zijn er ongeveer 2.000 wolven in Italië. "Het evenwicht komt eraan", vertelde Gubbiotti aan The Times. Een wetenschappelijk onderzoek uit 2012, gepubliceerd door PLOS One, toonde aan dat sommige Europese wolvenroedels de voorkeur geven aan wilde zwijnen boven andere prooien zoals herten of zelfs runderen. De onderzoekers analyseerden de overblijfselen van prooien in bijna 2000 monsters van wolvenpoep gedurende een onderzoeksperiode van negen jaar. "Ons onderzoek toont een consistente selectie aan voor wilde zwijnen onder wolven in het studiegebied, wat van invloed kan zijn op andere prooisoorten zoals reeën", zegt hoofdauteur Miranda Davis, die werkt bij de School of Biological and Biomedical Sciences aan de Durham University. "Het is intrigerend dat in andere delen van Europa waar ook edelherten voorkomen, wolven deze prooi lijken te verkiezen boven wilde zwijnen, wat suggereert dat ze onderscheid maken tussen verschillende soorten hertenvlees." Rome's wilde varkensprobleem Grote, stevige zwijnen met scherpe slagtanden zijn angstaanjagend voor Italiaanse stedelingen, maar ze worden ook verdacht van het verspreiden van de dodelijke Afrikaanse varkenspest, aldus The Times. Hoewel Afrikaanse varkenspest onschadelijk is voor de mens, vormt het een ernstige bedreiging voor de productie van de beroemde Italiaanse prosciuttoham. Wildlife-functionarissen bouwden een hek rond een weg die de stad omcirkelt, 68 kilometer lang, als een manier om de besmette varkens binnen de perimeter in quarantaine te plaatsen. "Het plan is dat iedereen binnen de ringweg besmet raakt en sterft, ook al voeren we een aanzienlijke ontvolking uit buiten de stad", vertelde Angelo Ferrari aan de Times. De autoriteiten verleenden jagers vervolgens extra vergunningen om tot 50.000 varkens rond Rome te doden, maar dat loste het probleem niet op. Sommige dierenactivisten verzetten zich tegen de tactiek en haalden zelfs hekken neer. Zoals we hier in de Verenigde Staten hebben gezien, is traditionele sportjacht vaak niet voldoende om de populaties wilde varkens te verminderen. Schieten vanuit de lucht en ijverig vangen zijn effectievere oplossingen om de verspreiding van wilde varkens op zijn minst te vertragen. Zoals we ook in de VS hebben gezien, kunnen wolven effectief zijn in het verminderen van wildpopulaties in specifieke gebieden. De post Terugkerende wolven zouden het antwoord kunnen zijn op Rome's probleem met wilde zwijnen verscheen eerst op Popular Science.

Terugkerende wolven kunnen het antwoord zijn op Rome's probleem met wilde zwijnen Er zijn potentieel duizenden wilde zwijnen die de straten van Rome teisteren. Foto's storten Dit artikel stond oorspronkelijk op Outdoor Life. Italië zit vol met wilde zwijnen. Er zwerven zoveel wilde varkens door het land dat ze een probleem zijn geworden in enkele van de drukste steden, zoals Rome, waar ze zich tegoed doen aan afval en zelfs inwoners lastigvallen en terroriseren. Een mogelijke oplossing? Meer wolven. De groeiende wolvenpopulatie van Italië heeft nu de buitengrenzen van Rome bereikt, en dat zou volgens sommige natuurautoriteiten kunnen helpen het aantal wilde zwijnen te verminderen. Wolven werden ooit bijna uitgeroeid in Italië, maar ze keren terug naar het platteland en naar Rome, volgens Maurizio Gubbiotti, hoofd van de parken en natuurreservaten van Rome. Gubbiotti vertelde aan de Londense krant The Times dat er sporen van wilde zwijnen zijn gevonden in de uitwerpselen van wolven in een natuurreservaat in de buurt van de stad. Volgens de European Wilderness Society vonden Italiaanse natuuronderzoekers in 2013 voor het eerst in meer dan 100 jaar bewijs van wolven in een natuurreservaat bij de stad Rome. Volgens het International Wolf Center zijn er ongeveer 2.000 wolven in Italië. "Het evenwicht komt eraan", vertelde Gubbiotti aan The Times. Een wetenschappelijk onderzoek uit 2012, gepubliceerd door PLOS One, toonde aan dat sommige Europese wolvenroedels de voorkeur geven aan wilde zwijnen boven andere prooien zoals herten of zelfs runderen. De onderzoekers analyseerden de overblijfselen van prooien in bijna 2000 monsters van wolvenpoep gedurende een onderzoeksperiode van negen jaar. "Ons onderzoek toont een consistente selectie aan voor wilde zwijnen onder wolven in het studiegebied, wat van invloed kan zijn op andere prooisoorten zoals reeën", zegt hoofdauteur Miranda Davis, die werkt bij de School of Biological and Biomedical Sciences aan de Durham University. "Het is intrigerend dat in andere delen van Europa waar ook edelherten voorkomen, wolven deze prooi lijken te verkiezen boven wilde zwijnen, wat suggereert dat ze onderscheid maken tussen verschillende soorten hertenvlees." Rome's wilde varkensprobleem Grote, stevige zwijnen met scherpe slagtanden zijn angstaanjagend voor Italiaanse stedelingen, maar ze worden ook verdacht van het verspreiden van de dodelijke Afrikaanse varkenspest, aldus The Times. Hoewel Afrikaanse varkenspest onschadelijk is voor de mens, vormt het een ernstige bedreiging voor de productie van de beroemde Italiaanse prosciuttoham. Wildlife-functionarissen bouwden een hek rond een weg die de stad omcirkelt, 68 kilometer lang, als een manier om de besmette varkens binnen de perimeter in quarantaine te plaatsen. "Het plan is dat iedereen binnen de ringweg besmet raakt en sterft, ook al voeren we een aanzienlijke ontvolking uit buiten de stad", vertelde Angelo Ferrari aan de Times. De autoriteiten verleenden jagers vervolgens extra vergunningen om tot 50.000 varkens rond Rome te doden, maar dat loste het probleem niet op. Sommige dierenactivisten verzetten zich tegen de tactiek en haalden zelfs hekken neer. Zoals we hier in de Verenigde Staten hebben gezien, is traditionele sportjacht vaak niet voldoende om de populaties wilde varkens te verminderen. Schieten vanuit de lucht en ijverig vangen zijn effectievere oplossingen om de verspreiding van wilde varkens op zijn minst te vertragen. Zoals we ook in de VS hebben gezien, kunnen wolven effectief zijn in het verminderen van wildpopulaties in specifieke gebieden. De post Terugkerende wolven zouden het antwoord kunnen zijn op Rome's probleem met wilde zwijnen verscheen eerst op Popular Science.