Gemeente zet streep door huisvesting personeel strandtent Mike: “Heb ze keihard nodig”
Texelaar Mike Pellen zit met zijn handen in het haar. De eigenaar van strandpaviljoen Kaap Noord nabij De Cocksdorp krijgt van de gemeente geen toestemming om stacaravans op zijn terrein te plaatsen voor personeel. En dat terwijl er al jaren stacaravans op het terrein staan, met een knipoog ‘Kamp Noord’ gedoopt. Geen huisvesting betekent dat het lastig wordt om zijn paviljoen onder het licht van de vuurtoren nog draaiende te houden.
“Ik ben naast mijn vaste medewerkers afhankelijk van seizoenspersoneel”, zegt Mike, die het paviljoen aan de Vuurtorenweg samen met zijn echtgenote Desiree exploiteert. “Op een drukke zomerdag lopen hier 25 mensen op de werkvloer. In totaal heb ik jaarlijks ongeveer 70 mensen nodig.”
Op het vakantie-eiland zijn de horecabedrijven afhankelijk van seizoenspersoneel. Dat zijn veelal jonge mensen die studeren en in de zomermaanden en vakanties een leuk vakantiebaantje op het eiland vinden. De studenten verblijven meestal in caravans, bedrijfswoningen of andere onderkomens.
Mike en Desiree hebben onlangs een perceel aan de Vuurtorenwegen gekocht waar al drie stacaravans stonden. Dit aantal hebben zij uitgebreid naar tien stacaravans. “Deze worden enkel en alleen gebruikt voor het huisvesten van het eigen personeel en op geen enkele manier toeristisch ingezet”, zegt Mike.
Toen zij, op aanraden van de gemeente, een principeverzoek indienden voor de onderkomens van het personeel, kreeg het stel nul op het rekest. De reden: op percelen met de bestemming ‘wonen en tuin’ zijn geen extra mogelijkheden voor het huisvesten van personeel toegestaan.
En daar moet de ondernemer het mee doen. “Maar we hebben deze mensen keihard nodig”, zegt Mike. “Heel Texel heeft te kampen met een tekort aan personeel. Huisvesting is dan wel noodzakelijk, want anders kunnen ze niet komen.”
Mike vindt het absurd dat zijn verzoek is afgewezen. Met name omdat hemelsbreed ongeveer twee kilometer van zijn terrein wel personeel in stacaravans mag verblijven op een perceel met dezelfde bestemming ‘wonen en tuin’. “Deze caravans staan aan de Krimweg en zijn van een andere paviljoenhouder. Daar heeft de gemeente wel aan mee gewerkt. Hierdoor konden wij ons niet voorstellen dat het bij ons anders zou zijn.”
Verkeerde volgorde
Mike erkent dat hij een verkeerde volgorde heeft gehanteerd door eerst de chalets neer te zetten en daarna pas de vergunning aan te vragen. “Maar in het seizoen van 2020 en 2021 kwamen we net uit de lockdown. Toen hadden we hele andere zorgen dan de bureaucratische rompslomp. Bovendien waren er al caravans waar personeel in zat. En bij de buurvrouw was het dus ook gewoon toegestaan.”
Hij had de wethouder uitgenodigd om te kijken. “Maar dat wilde hij niet.” Hij vindt het jammer dat de gemeente niet met constructieve oplossingen komt. Een voorstel van de gemeente is om woningen te kopen voor zijn (tijdelijke) personeel. De exploitant vindt dat geen oplossing. “Er is al een woningtekort op het eiland. Dan moet ik voor mijn tijdelijke personeel ook woningen gaan kopen, terwijl jonge Texelaars al jaren wachten op zo’n woning.”
Een ander idee is personeel huisvesten in een boerenschuur. “Maar ik gun mijn personeel een eigen onderkomen waar ze na hun werk nog even tot rust kunnen komen.” Ook werd voorgesteld om zijn werknemers te huisvesten aan de vaste wal.” Als ik mijn personeel moet huisvesten in Den Helder, moet ik iedere dag twee Texelhoppers laten rijden. Ik ben dan dagelijks twee uur aan transport kwijt. En dat betekent dat ik ’s avonds om acht uur dicht moet, want anders haalt mijn personeel de laatste boot niet meer.”
De gemeente geeft aan dat er meegewerkt kan worden aan het verzoek als er met een uitgebreide procedure wordt afgeweken van het bestemmingsplan en het vastgestelde beleid. “De gegevens die ik dan moet aanleveren, zijn dezelfde als voor een volledig nieuw te bouwen vakantiepark”, zegt Pellen.
En het college is geen voorstander. “Dit leidt tot verdere verstening in het buitengebied. Ook leidt dit tot ongewenste precedentwerking. Bij alle woonbestemmingen in het buitengebied zou er dan toegestaan moeten worden dat hier personeel gehuisvest gaat worden in caravans of chalets. Dat is ruimtelijk gezien geen goede ontwikkeling”, aldus het college.
Mike is het met de onderbouwing van de gemeente niet eens. “Want ik bouw helemaal niets”, zegt hij. “Bij mij op het terrein kun je vanaf de weg in de zomer de caravans niet zien.” De precedentwerking is er volgens hem al aan de Krimweg.
“Bij Landal Sluftervallei staat een aantal nieuwe onderkomens voor personeel en bovendien worden er ook bij Sir Robert Peel aan de Postweg nu chalets voor personeel geplaatst. Deze zijn van De Krim. En daar worden zelfs bomen voor gekapt. Beide bedrijven hebben een recreatieve bestemming en zij mogen een bepaald percentage gebruiken voor huisvesting van personeel. Ik mag bij mijn paviljoen geen chalets neerzetten, omdat er niet in de duinen overnacht mag worden.”
“Het gebrek aan huisvesting is een breedgedragen probleem voor bedrijven op Texel.”, zegt Mike. “Ook is het aantrekken van jongere medewerkers van groot belang voor het eiland om de vergrijzing tegen te gaan en alle mooie faciliteiten die het mooie eiland rijk is draaiende te houden.”
Hij laat zich niet uit het veld slaan en heeft een aanvraag voor een vergunning ingediend. “Ik doe een verzoek voor de kruimelregeling en voor een herziening van het bestemmingsplan. We gaan het plan dus via twee sporen indienen.” En als het niet lukt? Daar wil hij niet aandenken. “Zonder Kamp Noord geen Kaap Noord.”
