Emotie en compassie bij benefietconcert voor Turkije en Syrië in Haarlem
Het was een indrukwekkende avond in het Philharmonie in Haarlem. Meer dan twintig Nederlandse artiesten bundelden gisteren hun muzikale krachten om geld op te halen voor de slachtoffers van de aardbevingen in Turkije en Syrië. Het waren met name de artiesten met roots in het getroffen gebied die indruk maakten.
In de schitterende zaal van het Philharmonie in Haarlem was de emotie nooit ver weg tijdens het benefietconcert voor de slachtoffers van de ramp in Turkije en Syrië. Na de ramp van een week geleden is het concert binnen no time op poten gezet. Meer dan twintig artiesten uit binnen en buitenland traden op uit weldadigheid. Jan Douwe Kroeske praatte de avond aan elkaar.
Ondertoon van de avond
Aan de sfeer in de foyer voorafgaand aan het concert valt niet op te maken dat een ramp met meer dan 30.000 doden de aanleiding is voor deze avond. Er wordt gekletst, gelachen en stevig gedronken. Men heeft zin in een avondje theater.
Maar de dualiteit van het concert ontgaat niet iedereen. Marian en Klaas uit Hillegom stonden als eerste in de (digitale) rij om kaarten te kopen, met een dubbel gevoel. “Dan gaan we een beetje vrolijk lopen doen”, merkt Klaas op. “Terwijl het gaat om zoveel pijn en leed.” Ze twijfelden om te komen. Het geld van de kaarten was immers al overgemaakt en daar gaat het om. Ze besloten toch te gaan, “want als er niemand in de zaal zit is het ook sneu.”
Iets na achten gaat het benefiet van start. Karsu Donmez neemt het woord. De in Amsterdam geboren zangeres en pianist is van Turkse komaf, de geboortestreek van haar ouders ligt midden in het getroffen gebied. “In de afgelopen dagen heb ik zestien familieleden verloren.” De grote zaal valt stil. “En dat worden er misschien nog wel meer.” Het lukt haar niet om haar tranen te onderdrukken.
Wie dacht zijn schuldgevoel te hebben afgekocht met een kaartje en een drankje en nu hoopte op een feestelijke avond heeft zich vergist. Het wordt geen gezellig avondje theater.
Elke euro telt
Naarmate het concert vordert zijn het de artiesten met wortels in het getroffen gebied die indruk maken. Zoals onder andere zangeres Meral Polat, van Turks-Koerdische komaf. Of Wasim Arslan uit Syrië die een traditioneel Syrisch lied zingt en het na afloop niet kan laten om zijn teleurstelling, naast zijn dankbaarheid, uit te drukken. Hij is dankbaar voor alle hulp nu, maar zijn land had het al veel eerder nodig.
Het is na deze acts dat de zaal soms wat oplicht van enkele smartphones, waarna negen van de tien keer de webpagina van Giro555 tevoorschijn komt. “Elke euro telt, of het er nou één is of honderd”, onderstreept presentator Kroeske nog maar eens.
Op hoog tempo komt de ene na de andere grote naam voorbij. Het lukt rasartiesten als Cor Bakker, Brigitte Kaandorp, Roel van Velzen en Candy Dulfer om tegenwicht te bieden aan de serieuze ondertoon van de avond. Aan het applaus en enthousiasme van het publiek is te horen dat dit de namen zijn waar ze voor gekomen zijn.
Als presentator Kroeske de afwezigheid van Willeke Alberti aankondigt omdat ze ziek is, gaat er een hoorbare golf van teleurstelling door de zaal. Deze tegenslag lijkt harder binnen te komen bij het publiek dan de verhalen van al het leed in de getroffen gebieden, zo’n tienduizend kilometer verderop.
Een drankje extra
Na ruim twee en een half uur verzamelen de directeur van het Philharmonia, Edwin van Balken, en de directeur van PLAN Nederland, Garance Reus-Deelder zich op het podium met de welbekende grote cheque.
Net iets meer dan 41 duizend euro is er dan opgehaald voor Giro 555. Maar dat is niet alles, want alle omzet van de bar komt daar nog bovenop. En de nazit moet nog beginnen. Onder begeleiding van het nummer That’s What Friends Are 4, gezongen door alle artiesten samen op het podium, stiefelt het publiek naar de bar.
Frank uit Haarlem drinkt er vanavond eentje extra vertelt hij. “Alles voor het goede doel”, vertelt hij met een glimlach. Een stel uit het Gooi verwacht ook wel flink door te zitten, “Want we zijn toch op de fiets.” En na zo’n avond vol emoties is eigenlijk iedereen wel toe een drankje.
