Site pictogram stil gehouden

Een vergeten vrouwelijke bloemenschilder, nieuw leven ingeblazen

Bron

In het schilderij "Dreaming " van George Agnew Reid uit 1889 is het model zijn vrouw, maar zij is ook een kunstenaar. We zien het gezicht van de nu bijna vergeten schilder Mary Hiester Reid niet terwijl ze naar een open haard in hun gedeelde Parijse studio leunt, maar de gloeiende sintels verlichten haar lange schort en gevouwen handen. Misschien vertegenwoordigde het vuur de atypische artistieke aspiraties van de schilderes in een wereld die nog steeds sterk door mannen wordt gedomineerd. Maar in de praktijk was de open haard ook een uitdaging voor de oppas-vrouw-schilder, die er alle maaltijden van haar man mee moest koken. "Ik heb nog nooit geschilderd," schreef Hiester Reid later aan een vriend in 1909, "koken en schoonmaken nemen al mijn tijd in beslag."

"Ze moet uren hebben opgegeven om voor George's schilderij te zitten", schrijft Mary Peacock in haar nieuwe boek Flower Diary: In Which Mary Hiester Reid Paints, Travels, Marries, & Opens a Door ( ECW Press ). Nadat "Dreaming" was tentoongesteld op de Salon van Parijs in 1889, werd het gekocht door de Royal Canadian Academy en verscheept naar het thuisland van Agnew Reid, waar het kunstenaarspaar het grootste deel van hun huwelijk woonde. "Geen afbeelding van Mary, maar een afbeelding van haar zou aan de muren van de National Gallery of Canada hangen", merkt Peacock op, in navolging van de ongelijke successen die de artistieke loopbaan van het paar hun leven lang zouden kenmerken en tot op de dag van vandaag voortduren.

Mary Hiester Reid, “Nasturtiums” (1910), olieverf op doek, 30 x 45 cm (collectie Molly Peacock, Toronto)

Honderd jaar na de dood van Hiester Reid vindt Flower Diary het leven en werk van de ongrijpbare, over het hoofd geziene kunstenaar terug. De gevoelige, tonalistieke schilderijen van bloemen en bomen van Hiester Reid werden verkocht voor een fractie van de grote verhalende werken van haar man, en ze verscheen veel minder vaak op tentoonstellingen en in de pers. Ze liet geen dagboeken en weinig brieven achter, maar het gebrek aan documentatie schrikt Peacock niet af. Door uitgebreid archiefonderzoek en opmerkzame lezing van de schilderijen van Hiester Reid, stelt ze overtuigend dat de kunstenaar "stillevens maakte als dagboekpagina's en landschappen als droomlogboeken." In haar tijd tussen Noord-Amerika en Europa was Hiester Reid getuige van de geboorte van het modernisme en de opkomst van de abstractie, maar toch bleef ze standvastig in haar eigen artistieke visie. Verre van pietluttig of verouderd lijken Hiester Reids bescheiden geschaalde, zacht gestreken foto's van hangende bloemen en verstilde nachtscènes nog steeds een aangrijpende psychologische lading.

Mary Hiester Reid, "Stilleven met madeliefjes" (ongedateerd), olieverf op doek, 50,8 x 41,9 cm (University of Lethbridge Art Collection, Alberta)

Peacock is zich standvastig bewust van de "beperkte en destructieve ideeën over gender, ras en kolonialisme" waarin haar onderwerp doordrenkt was. De auteur brengt de sociale zeden van het tijdperk over door een zorgvuldige beschrijving van de realiteit van het dagelijks leven, van kamerpotten tot rudimentaire vormen van anticonceptie. Deze details vormen een rijk, intiem beeld van wat de auteur beschrijft als de 'sociaal begrensde wereld voor vrouwen waarvan een persoon tegenwoordig nauwelijks de vernederende dimensies kan bevatten', en maken het verzet van de schilder tegen deze beperkingen – zoals het toetreden tot de Pennsylvania Academy of Schone kunsten op 29-jarige leeftijd, of haar reizen naar Europa om te schrijven en kunst te maken – voor die tijd des te revolutionairder.

Maar Peacocks werk met Hiester Reid komt niet alleen uit de positie van geleerde of kijker. Net als in haar vorige biografie over Mary Delany, de uitvinder van de botanische collage van gesneden papier, verweeft Peacock het verhaal van Hiester Reid met scènes uit haar eigen leven. In dit geval vertelt de auteur het verhaal van haar relatie met wijlen haar echtgenoot, die vorig jaar overleed. Peacock is ook een dichter, en haar proza is lyrisch en aangrijpend. De parallellen en contrasten tussen de verhalen van Peacock en Hiester Reid doen ons beseffen hoeveel er is veranderd voor getrouwde creatieve vrouwen, en hoe rijk hun leven kan zijn.

Fotograaf onbekend, “Mary Hiester Reid” (1910s), reproductie uit Memorial tentoonstellingscatalogus (Edward P. Taylor Library and Archives, Art Gallery of Ontario) Mary Hiester Reid, "Studio in Paris" (1896), olieverf op doek, 25,6 x 35,9 cm (Art Gallery of Hamilton)

Flower Diary: In Which Mary Hiester Reid Paints, Travels, Marries, & Opens a Door door Molly Peacock wordt uitgegeven door ECW Press en is beschikbaar op Bookshop .

Mobiele versie afsluiten