Stilgehouden.nl

Eelke reanimeerde oud-wielrenner Lieuwe Westra: “Het ging juist beter met hem”

Bron

Kapot van verdriet zijn Eelke en Petra Winkel uit Middenmeer. Afgelopen zaterdag vond en reanimeerde Eelke zijn vriend en oud-profwielrenner Lieuwe Westra (40), die hij bij een garagebox in Zwaagdijk tegen een hek vond. De hulp kwam te laat, aan het leven een abrupt einde. “Je zag weer vreugde bij hem.” Tegenover NH Nieuws doet hij zijn verhaal. Ook om speculaties van de afgelopen dagen recht te zetten.

 “Dit moet even, voor Lieuwe”, zegt Eelke Winkel. De hardcorebeats dreunen je tegemoet en lichten schieten alle kanten op. Een doordeweekse mini-houseparty in een garagebox in Zwaagdijk, als klein eerbetoon aan hun overleden vriend. “Vorige week hebben we hier nog een mooi feestje gehad. Lieuwe luisterde altijd naar hardcore, haast 24 uur per dag. Dat deed hij trouwens ook al toen hij nog fietste.”

Hij steekt een kaarsje aan bij het monument dat hij met zijn vrouw Petra en de kinderen heeft neergezet. Voorwerpen die ze aan Lieuwe doet denken. Er hangen wielertricots en andere relikwieën uit de gouden wielerdagen, maar er ligt ook een hondenriem. “Hij was een dierenliefhebber, Lieuwe was gek op onze hond.”

Reanimatie

Eelke heeft er een aantal dramatische dagen op zitten. Afgelopen zaterdag zouden ze samen gaan klussen, zoals ze zo vaak deden de laatste maanden. “Lieuwe wilde nog even wat slapen in de bus, dus ik begon alvast. Toen ik later naar buiten ging om wat uit de werkbus te pakken, zag ik hem tegen het hek liggen.” Eelke belt snel de hulpdiensten en start de reanimatie, maar het mocht niet baten: zijn vriend Lieuwe is overleden. 

Lieuwe Westra was een succesvol coureur, hielp bijvoorbeeld Vincenzo Nibali aan het geel in de Tour de France en won zelf het NK tijdrijden en een rit in Parijs-Nice. Maar er waren ook depressies, die een einde maakte aan zijn loopbaan. In de jaren daarna was het leven zwaar. 

Eelke leerde de gevallen wielrenner ongeveer een jaar geleden kennen, via een gezamenlijke kennis. “Hij was net gescheiden en kwam terug uit Spanje. Ik zag een gebroken jongen. Hij was behoorlijk in de war. We namen hem op sleeptouw. Hij bleef bij ons logeren, zodat hij weer even een beetje mens kon worden. En eigenlijk is hij altijd gebleven. Ik wist in het begin niet eens dat hij wielrenner was geweest. Dat hoorde ik later pas.”  

Eelke neemt Lieuwe vaak mee naar de garage in Zwaagdijk, waar veel aan auto’s wordt geklust. “Dat vond hij fantastisch, ook al had hij in het begin niet veel met auto’s. Maar hij ging bijvoorbeeld uit zichzelf auto’s poetsen, dat kon hij heel goed. Daar fleurde hij echt van op.”

De problemen op mentaal gebied worden langzaam naar de achtergrond gedrukt, merkt Eelke. “We hebben in korte tijd heel veel met elkaar gepraat en meegemaakt. Een intense vriendschap. Qua depressie ging het met pieken en dalen. Het is geen griepje, dat weer over gaat. Maar de periodes dat het goed ging, werden steeds langer. Hij werd over het algemeen blijer. Dat was het begin van het herstel.” 

Er worden zelfs toekomstplannen gemaakt, samen met Eelke. In de auto’s, de verhuur van muziekinstallaties óf het helpen van jongeren met mentale problemen. Op dat laatste sloeg hij aan. “‘Dát is het, dát moeten we gaan doen’, zei hij.” Afgelopen vrijdag – een dag voor zijn overlijden – schrijft hij zich in bij de Kamer van Koophandel. “Hij was zo blij als een kind. ‘Nu kunnen we eindelijk beginnen’, zei hij. En dan is het een dag later een heel ander verhaal…”

Gespeculeerd

Al snel na zijn dood wordt er vanwege zijn gevecht met depressies gespeculeerd over zelfmoord. Het maakt Eelke kwaad. “Dat vind ik nogal heftig. Ik heb vernomen dat hij aan hartfalen is gestorven. Ik weet wat er het laatste jaar is gebeurd in zijn leven. En ja: hij had het zwaar, zeker toen hij hier aankwam. Maar hij had ook al een huis gekocht en we hadden plannen voor de toekomst. Dat weten heel veel mensen niet. Dan vind ik het wel kort door de bocht om te zeggen: het is zelfmoord. Daarom wil ik ook graag mijn verhaal doen, voor hem.” De politie kon niets zeggen over de doodsoorzaak, al sluiten ze een misdrijf uit.

Eelke blijft achter met het verdriet om een verloren vriend. “Het ging eigenlijk juist weer beter met hem. Hij gíng weer voor dingen. Er kwam weer vreugde uit hem, dat zag je gewoon. En dan ineens: poef. Ik vind dat verschrikkelijk.”

Gregory