De Truman-fabricage
De hel die je zegt, Harry.
De FPA [Former Presidents Act] kwam tot stand omdat voormalig president Harry Truman een reeks verklaringen aflegde aan zowel het Congres als het publiek met betrekking tot de zogenaamd problematische financiële situatie waarmee hij werd geconfronteerd, gedurende de vijf en een half jaar die verstreken tussen het einde van zijn presidentschap en inwerkingtreding van de statuten. Deze verklaringen vormden de beweerde feitelijke basis voor de vaststelling van het statuut in de eerste plaats; bovendien worden deze financiële problemen nog steeds aangehaald wanneer het feit dat belastingbetalers miljoenen dollars per jaar aan ex-presidenten verstrekken een kwestie van publieke aandacht en commentaar wordt. Inderdaad, meer dan 60 jaar na de inwerkingtreding van de FPA, blijft Truman's financiële strijd in wezen de enige rechtvaardiging die ooit naar voren is gebracht, zowel in de academische als in de populaire literatuur, voor het bestaan van het buitengewoon genereuze voordelenpakket waar alle voormalige presidenten nog steeds van genieten.
Zoals we zullen zien, was de zogenaamd moeilijke post-presidentiële economische situatie van Harry Truman een complete verzinsel, gecreëerd door Truman zelf via wat alleen kan worden gekarakteriseerd als een reeks schokkend oneerlijke en radicaal misleidende verklaringen aan het Congres en het publiek. Op basis van recentelijk vrijgegeven documenten uit de persoonlijke bestanden van Bess Truman, toont dit artikel aan dat, in tegenstelling tot de beweringen van al zijn belangrijke biografen11 – die bij de evaluatie ervan uitsluitend op Trumans eigen verklaringen met betrekking tot zijn financiële situatie vertrouwd lijken te zijn – Harry Truman in feite een zeer rijke man op de dag dat hij het Witte Huis verliet. Een deel van de reden dat hij zo rijk was, is dat hij tijdens zijn gekozen ambtstermijn in wezen de hele overheidsuitgavenrekening ter waarde van $ 2,2 miljoen in 2021-dollars heeft verduisterd. Kort daarna werd hij veel rijker, door zijn status als voormalig president handig uit te buiten om zijn toch al grote rijkdom aanzienlijk te vergroten.
Dit is van Paul Campos, " The Truman Show: The Fraudulent Origins of the Former Presidents Act ." Het is op 28 juli gepubliceerd en vandaag herzien.
Campos is een professor in de rechten die het belang van inflatiecorrectie begrijpt. Hij legt uit hoe Truman-biograaf David McCullough en vele anderen in de war werden gebracht door Trumans snikverhaal.
Lees het hele ding .
Ik heb altijd gedacht dat de enorme betalingen aan vorige presidenten obsceen waren en zijn. De enige rechtvaardiging die altijd werd gegeven, zoals Campos hierboven opmerkt, was de rechtvaardiging "Truman was arm". Niet eens in de buurt. Zelfs vóór de wet van 1958 was hij een multimiljonair in de dollars van vandaag.
(0 OPMERKINGEN)
