De toekomst werkt samen: een nieuwe beurs omarmt onwaarschijnlijke combinaties en winstdeling
Khidr Joseph's installatie "Untitled (Uncle Bill)" in de stand van Dominique Gallery op Future Art Fair. (foto door Valentina Di Liscia voor Hyperallergisch)
Armory Week in New York City is, zoals alle mooie weken overal, een duizelingwekkende carrousel van kantoorverlichting en modulaire muren, besprenkeld met meestal vergeetbare kunst en onderbroken door af en toe een moment van esthetische ontdekking. Wat mij betreft zijn minder kunstbeurzen beter dan meer, en telkens als ik over een nieuwe hoor, ben ik meteen sceptisch en verveel ik me meteen. Dit is de cynische houding die ik met me meesleurde toen ik Future Art Fair betrad in de wijk Chelsea in Manhattan, een nieuwe show die zichzelf beschouwt als innovatief en ondersteunend aan zijn exposanten – beloften die ik heb gehoord door kunstwereldondernemers over de jaren die meestal een flits in de pan blijken te zijn.
Wat Future echter anders maakt, is het financiële samenwerkingsmodel: mede-oprichters Rachel Mijares Fick en Rebeca Laliberte zullen 35% van de winst gelijkelijk verdelen over de oprichtende galerijen gedurende de eerste vijf jaar van de show. (De beurs genereert inkomsten via standverkoop, kaartverkoop, sponsoring en aanvullende activiteiten zoals de jaarlijkse vakantiemarkt, zei een woordvoerder.) Het is ook intiemer dan het logge Armory en zelfs de jongere, coolere Independent. Future, een zelf-beschreven "tentoonstelling ter grootte van een capsule", brengt 34 galerijen in gezamenlijke presentaties (exposanten kunnen zich aanmelden met een galerij naar keuze of zich laten koppelen door de organisatoren van de beurs).
De stands van SEASON, met werken van Shannon McConnell en Pedro Vélez (links) en Dinner Gallery, met schilderijen van Amie Cunat en sculpturen van Langdon Graves (rechts) (met dank aan Eli Bronner)
Het resultaat is een overzichtelijke 16 stands met combinaties van kunstwerken die soms wel en soms niet werken. New York City Gallery Dinner toonde een dubbele presentatie van mystieke schilderijen van Amie Cunat en sensuele sculpturen van Langdon Graves tegen een mosterdmuur (exposanten kregen vier muurkleuren aangeboden; Graves combineerde ze slim om de opvallende tint te creëren). Aangrenzend is een stand met schilderijen en tekeningen van Shannon McConnell en Pedro Vélez van de galerie SEASON in Seattle; maffe, semi-abstracte werken die niet meer konden verschillen van de met design doordrenkte esthetiek van hun buren. Ik kan me niet voorstellen dat een museumconservator deze twee paren samenbrengt in een groepstentoonstelling, maar Future heeft een experimentele, YOLO-vibe die de alchemie van dissonantie op de proef stelt.
Andere exposanten kozen ervoor om de affiniteiten tussen hun programma's te omarmen. De plaatselijke Trotter & Sholer- en Swivel-galerijen bundelden hun krachten in een doordachte monochrome weergave van foto's van Joseph Cochran, collages van Pajtim Osmanaj en oliepastels van Luján Pérez rond een ronde installatie van Derek Weisbergs imposante porseleinen sculpturen. Al deze kunstenaars zouden op zichzelf kunnen staan – de theatrale, trompe-l'oeil-landschappen van Osmanaj zijn fascinerend – maar samen schitteren ze.
Een gezamenlijke presentatie door Trotter & Sholer en Swivel Gallery, met sculpturen van Derek Weisberg, collages van Pajtim Osmanaj en oliepastels van Luján Pérez. (foto door en met dank aan Shark Sensac)
Het middelpunt van de show is Khidr Joseph's installatie "Untitled (Uncle Bill)" (2021) op de stand van de in LA gevestigde Dominique Gallery. Tegen een levensgrote omheining van jagersgroen multiplex die lijkt op het hekwerk dat rond bouwplaatsen is gebouwd, compleet met bewegwijzering op een veiligheidshelm, heeft Joseph een zwart-witfoto van een grijnzende Bill Cosby in tarwe geplakt met een tekstballon die aankondigt , "Ik ben een verkrachter." Het werk is een replica van een muurschildering die de kunstenaar in juli maakte in Bed-Stuy, Brooklyn, toen de in ongenade gevallen entertainer, beschuldigd van seksueel wangedrag en aanranding door meer dan 50 vrouwen, werd vrijgelaten uit de gevangenis.
Ondanks pogingen van enkele voorbijgangers om het te strippen of te beschadigen, staat de muurschildering nog steeds, op de hoek van Hancock Street en Tompkins Avenue, vertelde galeriehoudster Dominique Clayton me; Khidr staat bekend om het invoegen van berichten die direct een reactie uitlokken in een gemeenschap. Ik vroeg haar wat het dan betekent om zo'n werk te tonen in de ijle kunstruimte van een kunstbeurs.
“Als je denkt aan straatkunst en muurschilderingen en voetgangers en voorbijgaande dingen, in tegenstelling tot een kunstbeurs en kunstconsumptie, lijken het twee verschillende dingen, maar eigenlijk is het allemaal transactie, vooral de zwarte cultuur en hoe we Ik heb het op een andere manier geconsumeerd,' zei Clayton. “Daarom voelde ik de behoefte om het in deze ruimte te brengen, omdat ik denk dat dit parallelle gesprekken zijn: wat consumeren we? Wat is transactioneel? Waar gaat het gesprek over?”
"En als zwarte galeriehouder is het belangrijk voor mij om te dicteren wat dat gesprek is," voegde ze eraan toe. “Ik voel een verantwoordelijkheid.”
Kleine olieverfschilderijen van Quentin James McCaffrey gepresenteerd door Hesse Flatow (foto door de auteur voor Hyperallergic)Komende edities van deze beurs zouden worden verbeterd door sterkere selecties door haar deelnemers. Veel van de getoonde werken kwamen op mij over als afgeleide werken (kunsthistorici die dit lezen, ik voel dat je met je ogen rolt, maar heb alsjeblieft geduld met me), als iets dat mijn onderbewustzijn lukraak bedacht voor een droom over postmodernistische praktijken. De fundamentele claim van de show op innovatie zou baat hebben bij een vergelijkbare inzet voor inventiviteit van de kant van de galerijen.
Maar Future Art Fair is warm en gastvrij, en exposanten lijken ontspannen en spraakzaam, waardoor dialogen zoals mijn uitwisseling met Dominique mogelijk worden. Het is ook gemakkelijker om kleinschalige werken te bewonderen, zoals Quentin James McCaffrey's 10 bij 8 inch olieverf van ingebeelde interieurs, kostbare edelstenen die ergens anders door zouden kunnen worden opgeslokt. Als de steriele maar waanzinnige omgeving van de megafair je overweldigt, zoals ik, is dit een verfrissende optie.
Future Art Fair gaat door in het Starrett-Lehigh Building (600 W 27th Street, Manhattan) tot en met zondag 12 september.
