Stilgehouden.nl

Cravity zijn allemaal bluster, geen diepte in "gaspedaal"

Bron

Voor zo'n jonge groep is het indrukwekkend dat Cravity zich in twee nummers heeft weten vast te leggen op het vrij specifieke motief van auto's en motoren. In navolging van het, nou ja, gedenkwaardige refrein van "vroom vrook skrrt skrrt" in " My Turn " (hoe kan men dat vergeten), zijn ze terug met het eveneens auto-achtige "Gas Pedal". Helaas doet deze MV, net als zijn voorganger, weinig om de symboliek die achter deze motieven zou kunnen schuilen, te verdiepen, in plaats daarvan geeft hij de voorkeur aan oppervlakkige houding en gebrul.

Dat is niet om deze MV visueel slecht te noemen. Er zijn hier interessante decorstukken en ontwerpen in het spel. Het gebrek aan toewijding hieraan, en hun gelijkenis met veel van wat er eerder met Cravity is gebeurd, stellen uiteindelijk echter teleur.

Met een titel als "Gaspedaal" is het misschien te veel gevraagd voor de jongens om met de MV een andere mogelijke richting op te gaan. Veel meer dan met een titel als "My Turn", is dit de MV om vol Fast and Furious te gaan, en ongetwijfeld doen ze dat.

Net als bij "My Turn" zijn de leden gestyled in motorleer voor een van hun centrale choreografiesecties, terwijl hun outfits in een andere secties hi-vis fluorescerend materiaal bevatten dat je ook op een motorrijder zou kunnen vinden. Daarnaast zijn er voldoende schoten die over een rode fiets stromen die bedekt is met scherp zwart schrift, waar leden Allen en Serim voor rappen voordat een figuur erop snelt in een neon-gestreepte afstand.

Er is niets inherent mis met de vanzelfsprekendheid van de keuzes hier: hun openlijke links naar de autometaforen van het lied in de teksten kunnen kampplezier zijn. Er lijkt hier echter niet genoeg creativiteit te zijn om dat te bereiken. Geen van de leden lijkt ergens op een fiets naartoe te gaan, en deze voertuigen zijn ook nooit meer dan een setdressing, een waanzinnig coole prop die bij het nummer past. Een sterk verhaal had dit kunnen oplossen, maar dat wordt ook nooit met echte ijver gedaan.

De duidelijkste poging van de MV om een verhaallijn te creëren, komt in de openingsmomenten, waar Serim wordt gezien op een helder verlichte plaat in volledige kogelvrije kleding, met een reeks draden die hem verbinden met hersenscanmachines. In de loop van de MV ontwaakt hij en hurkt hij rechtop terwijl hij optreedt, terwijl de draden achter hem vonken. Het openingsbeeld hiervan is weliswaar pakkend en doet denken aan de cyberpunkwereld van Ghost in the Shell. Maar het gaat nooit verder met de korte getoonde momenten – waarom Serim zo is, wat er gebeurt nadat hij lijkt los te komen – en dus staat de scène uiteindelijk gewoon als een 'cool' moment van cosplay.

Deze onwil om de opwindende beelden te verkennen, strekt zich uit tot de achtergronden die in de MV worden gebruikt. Zoals gesuggereerd met de scène van Serim, is er een vaag gevoel van een soort cyberfuturisme dat door het decorontwerp loopt. Al vroeg in de MV laat Allen ons kennismaken met een vochtig, smal steegje, verlicht door een oogverblindende reeks neonreclames. Deze smalle straat wordt later geopend, terwijl Jungmo zingt op een balkon met een achtergrond van felverlichte wolkenkrabbers en drijvende machines, rechtstreeks uit Blade Runner. Er is hier een gevoel van een punkachtige, dystopische cyberwereld, maar het wordt nooit verkend of met enig effect gebruikt.

In de laatste momenten van de MV zie je deze wolkenkrabbers uit elkaar vallen, maar slechts voor letterlijke seconden. Er zweven ook gigantische kristallen boven Wonjin 's hoofd, maar na een korte glimp zijn ze verdwenen. Deze visuele momenten zijn ingesmeerd, maar leiden nergens toe. Dit is misschien geen probleem, ware het niet dat deze scènes zo kort in de algehele reeks zijn opgenomen. Als Cravity alleen maar pakkende beelden wil laten zien, hebben ze meer tijd nodig om te ademen dan hier wordt gegeven.

De reden voor de kortheid van deze scènes kan zijn dat de MV het vertrouwen lijkt te missen om afstand te nemen van choreografische decorstukken als ruggengraat. Met een net zo gimmickachtige titel als dit nummer en met vergelijkbare teksten ("uitwijken naar links / rechts"), lijkt het alsof de choreografie een gevoel van bijten probeert te geven dat het nummer zelf mist. De bewegingen zijn gedurfd en sterk, hoewel niets ongewoons voor deze stijl. Het decorontwerp lijkt dus het meest een gevoel van 'in-your-face-bad-ass'-houding te veroorzaken. Dit wordt grotendeels bereikt door twee hoofdelementen: de neonstriplichten en het zware, overweldigende gebruik van de kleur rood.

Geen van deze elementen is nieuw voor Cravity. Neonverlichting is te zien in veel van hun MV's, evenals een rood, zwart en wit kleurenschema dat we kunnen zien in "Flame" en "Bad Habits" samen met "My Turn". Als dit een nieuwer concept was, of een meer ongebruikelijke kleurencombinatie, zou dit de basis kunnen zijn voor een groepskenmerkende stijl. Maar hun gebruik ervan is nooit eerder innovatief geweest, en alleen hier in hoe overweldigend het is.

Voor veel van de MVs-scènes is de hele set doordrenkt met dieprode verlichting. De fiets is ook rood, veel van de neonlichten zijn rood en de laatste groepsoutfits van de leden zijn allemaal gewaagd, blokrode jassen en broeken met witte t-shirts en minimale witte details. Het is zeker merkbaar. Maar nogmaals, de redenering lijkt niet veel te betekenen. De songtekst beschrijft een stad die "opbrandt", een "melting hot"-signaal en "rode stadslichten", maar de intensiteit van het gebruik van de kleur over de MV lijkt niet overeen te komen met de sfeer van deze songtekst, bezig met snelheid en warmte zoals ze zijn.

Nogmaals, de keuze voelt voor de hand liggend en eenvoudig, en doet niets om verder te gaan dan het beeld van jongensracers die gewoon van coole auto's houden. Hints in de tekst dat het rood de warmte aangeeft die door snelheid wordt afgegeven, had beter kunnen worden bewezen door meer actuele scènes van snelheid in de MV. Misschien sneller camerawerk, of alle leden op de fiets, als je snelheid probeert te benadrukken. En als het hitte is, zijn er meer manieren, zelfs meer kleuren, die dit idee creatief kunnen interpreteren. Zelfs als rood hier is om passie of agressie te symboliseren, moet er meer inhoud in de MV zijn om het te ondersteunen.

Uiteindelijk stelt "Gas Pedal" teleur door veel van dezelfde thema's uit "My Turn" te halen en ze niet op een zinvolle manier vooruit te helpen. Aangezien de groep pas iets minder dan anderhalf jaar actief is, is de onhandigheid van deze poging om een idee uit te werken misschien te vergeven. Ze hebben zeker een basis om op voort te bouwen.

Als de verwijzingen naar voertuigen minder gimmicky kunnen worden en hun symboliek op complexere, dynamischere manieren uit elkaar kan worden gehaald, kan Cravity toch een nichewereld vinden om zich als de hunne te ontwikkelen. Zoals hun labelgenoten Monsta X hebben laten zien door hun recente gangstercriminele MV-verhaallijnen , is specificiteit geen probleem. Wat nodig is, is een toewijding om de ideeën die Cravity presenteert volledig te onderzoeken en om MV's te maken die de symbolen en esthetiek die ze gebruiken kunnen verlichten.

( YouTube . Tekst via Genius . Afbeeldingen via Starship Entertainment.)

Gregory