Stilgehouden.nl

logo stilgehouden

Categorie: nieuws

Fiat-geldeconomieën zijn gebaseerd op leugens Af en toe loont het om een stapje terug te doen om een breder perspectief op de zaken te krijgen, om verder te kijken dan het dagelijkse financiële nieuws, om de korte termijn ups en downs in de markt te doorzien om erachter te komen wat werkelijk de kern is van de materie. Als we dat doen, zullen we het feit niet missen dat we leven in het tijdperk van fiat-valuta's, een wereld waarin eigenlijk alles zijn vingerafdrukken draagt: het economische en financiële systeem, de politiek – zelfs de culturele normen, waarden en moraal van mensen zullen niet ontsnappen aan de bredere gevolgen van fiat-valuta's. U merkt het misschien niet in uw dagelijkse gebruik van fiat-valuta's – dat wil zeggen bij het ontvangen van lonen, het kopen van goederen en diensten, het aflossen van hypotheken, het storten van geld bij de bank om te sparen – dat er iets vreselijk mis is met fiat-valuta's, zij het in de vorm van de Amerikaanse dollar, de euro, de Chinese renminbi, de Japanse yen, het Britse pond of de Zwitserse frank. De waarheid is echter dat al deze fiat-valuta's lijden aan ernstige economische en ethische gebreken, die eigenlijk niet moeilijk te begrijpen zijn. Fiat-valuta's worden geproduceerd door de kredietexpansie van centrale banken en commerciële banken. In feite vergroten centrale banken, die onder een hoedje spelen met commerciële banken, de uitstaande geldhoeveelheid door leningen te verstrekken aan bedrijven, particuliere huishoudens en overheidsinstanties. Het komt neer op geldcreatie uit het niets of – in zekere zin – vals geld. De uitgifte van nieuwe fiat-valuta's zet een hausse in gang, een illusie van welvaart. Consumptie en investeringen groeien, de economie geniet van hogere bedrijfswinsten, meer werkgelegenheid, stijgende voorraden, huizenprijzen, enz. Vroeg of laat moet de hausse omslaan in een mislukking. Waarom? Welnu, de op krediet gebaseerde uitgifte van nieuwe fiatgelden verstoort de marktrentetarieven. Het verlaagt de marktrente kunstmatig tot onder het 'natuurlijke niveau', waardoor de besparingen afnemen, de consumptie toeneemt en bovendien extra investeringen worden gestimuleerd. Niets van dit alles zou op deze manier zijn gebeurd zonder de op krediet gebaseerde injectie van nieuw fiatgeld in het economische en financiële systeem. De hausse brengt overconsumptie en slechte investeringen met zich mee; de economie leeft boven haar stand. Op een gegeven moment stort de hausse in – wat de aanleiding ook mag zijn – banken die hun leennormen aanscherpen, kredietnemers die hun schulden niet meer nakomen, bedrijven die verliezen lijden, een geopolitieke crisis die mensen in paniek brengt. Om te voorkomen dat het fiat-valutasysteem in een dergelijke situatie instort, verlagen centrale banken de rente nog verder en pompen ze nieuw krediet en geld in het financiële systeem. De truc werkt vaker wel dan niet, en de zich ontvouwende buste verandert in nog een andere hausse. Dit heeft echter een prijs: de overgrote meerderheid van de mensen zal lijden onder een nog hogere inflatie van de goederenprijzen. De fiat-valuta veroorzaakt niet alleen financiële en economische crises; het is ook zeer inflatoir. De niet-aflatende uitbreiding van de hoeveelheid fiatgeld zorgt ervoor dat de koopkracht van de geldeenheid in de loop van de tijd afneemt. Bovendien creëert het vergroten van de hoeveelheid fiatgeld winnaars en verliezers, het is geen win-winspel: de vroege ontvangers van het nieuwe geld profiteren ten koste van de late ontvangers. Het leidt tot een onrechtvaardige en onsociale verdeling van inkomen en vermogen binnen de samenleving. Last but not least zorgt fiatgeld ervoor dat de economieën steeds grotere schulden krijgen. Met name regeringen profiteren van hun in principe onbeperkte toegang tot krediet en geld van centrale banken. Hun financiële empowerment maakt het mogelijk om allerlei soorten extravaganza van het beleid te financieren – uitgaven voor welzijn en oorlogvoering – waardoor de staat steeds groter en machtiger wordt ten koste van de vrijheden en vrijheden van het individu. De waarheid is dat fiatgeld het elixer is voor de staat om echt groot en echt diep te worden. Helaas blijft deze waarheid vaak verborgen voor het grote publiek; het komt niet aan bod in economische leerboeken en universitaire seminars. Er zijn allerlei motieven aan het werk als het gaat om het analyseren en evalueren van de verdiensten van het fiatgeldregime – van onwetendheid tot regelrechte leugens. Uit gezonde economie blijkt echter dat het gebruik van fiat-valuta's grote problemen veroorzaakt: het kan af en toe mogelijk zijn om de onvermijdelijke mislukking uit te stellen, bijvoorbeeld als centrale banken de marktrente verlagen tot in principe nul procent en kredietmarkten verzekeren. Maar daarmee worden de onderliggende problemen niet opgelost; ze zullen nog groter worden, maar mensen worden misleid over wat er werkelijk gebeurt. In dit verband hebben we het niet alleen over de herhaling van financiële en economische crises. De Oostenrijkse econoom Ludwig von Mises (1881-1973) voorzag dat het gebruik van fiatgeld (hij sprak van fiduciaire media) de vrije markt en de maatschappelijke orde zou vernietigen (of het weinige dat er nog van over is): “Het zou een vergissing zijn om gaan ervan uit dat de moderne organisatie van de uitwisseling moet blijven bestaan. Het draagt de kiem van zijn eigen vernietiging in zich; de ontwikkeling van het fiduciaire medium moet noodzakelijkerwijs leiden tot de ineenstorting ervan.” 1 Hoe het mondiale financiële, economische en politieke systeem zich zal ontwikkelen is moeilijk te voorspellen, vooral gezien de enorme problemen die het gebruik van fiatgeld met zich meebrengt. Wat we echter weten, is dat centrale banken een monetair-beleidsimperium van misleiding hebben gecreëerd. De voorzichtige belegger heeft daarom goede redenen om op termijn meer inflatie te verwachten, dat wil zeggen een versnelde daling van de koopkracht van geld, wat merkbaar zal zijn in de vorm van stijgende consumptiegoederen en/of activaprijzen, aangezien het opdrijven van de inflatie zal worden beschouwd als de politiek van het minste kwaad vanuit het oogpunt van de heersers en geregeerd. Uiteindelijk is het beleid om de geldhoeveelheid op te blazen een strategie om de vrije markt en het maatschappelijke systeem te ondermijnen vanwege de negatieve effecten ervan: hogere voedsel-, energie- en huizenprijzen; lagere economische groei; de daling van de levensstandaard voor de meerderheid van de mensen – zal hoogstwaarschijnlijk, ten onrechte of perfide, worden toegeschreven aan het 'kapitalisme'. Dit zal op zijn beurt de staat in staat stellen om het weinige dat nog over is van het vrijemarktsysteem via belastingen, regulering enz. verder te vernietigen. Met het oog op de heropleving van socialistisch-marxistische ideeën in de westerse wereld, zou het daarom niet als een verbazing dat centrale banken steeds meer het beleid om de inflatie te verhogen omarmen. 1. Ludwig von Mises, De theorie van geld en krediet, vert. HE Batson (New Haven, CT: Yale University Press, 1953), p. 409.