Bert (53) werkt sinds zijn 16e bij Helderse visafslag die nu sluit: “Samen groot geworden”
Het is stil in de hallen van de visafslag in Den Helder. Donderdag 22 december werd de laatste vis geveild en sindsdien worden er alleen nog maar wat zaken afgerond en opgeruimd. De visafslag in Den Helder is permanent gesloten. Bedrijfsleider Bert de Groot vindt het een drama: “Dit haal je nooit meer terug.”
Bedrijfsleider Bert de Groot zag de visserij in Den Helder afnemen door de jaren heen. Hij werkt inmiddels al 36 jaar bij de visafslag. “Vanaf mijn zestiende. Ik was eigenlijk nog te jong maar werd toch aangenomen. De visserij en Den Helder zijn altijd met elkaar verweven geweest. Zocht je een bijbaantje, dan kon je naar de visafslag. Zomerwerk of gewoon maar een paar uurtjes, je kon er altijd terecht. Dat is nu permanent voorbij.”
“De visafslag is er ook al heel lang. Generaties hebben er gewerkt, dat stopt ineens. Dat is heel triest, voor de visserij maar ook voor families. Het gaat niet alleen over de visafslag, maar ook over bedrijven die spullen leverden aan de kotters, bakkers, slagers, groenteboeren, noem maar op.”
De sluiting van de visafslag was onvermijdelijk, maar voelt toch nog onwerkelijk voor De Groot. “Het einde zat er al wel aan te komen, dus dat went wel, al klinkt dat misschien gek. Maar ik had niet kunnen denken dat het zo zou eindigen. Ondanks heel veel cameraploegen en heel veel interviews, gaan de deuren toch dicht.”
De Groot zag de gehele visserij in 36 jaar tijd veranderen en vooral afnemen. De laatste jaren gebeurde dit in een stroomversnelling. Hij somt op: “Brexit, door natura 2000 gesloten gebieden, het opwarmende water waardoor ze steeds verder weg moeten vissen, het pulsverbod, windmolenparken, olieprijzen, geen bemanning, geen opvolgers”. De branche had al moeite om tijdens de coronaperiode overeind te blijven, maar toen daarna de oorlog in Oekraïne begon was dat de druppel voor veel vissers.
En geen visserij betekent ook geen visafslag. De Groot: “De laatste tijd haalden alle boten samen 1000 kisten schol binnen. In de jaren tachtig was dit 1000 tot 1500 kisten per kotter. We stonden dan met 190 man op de vloer te werken. Dat kun je je nu niet meer voorstellen.”
Zelf blijft hij nog wel aan het werk in Den Helder, om de vijf overgebleven Helderse kotters op te vangen en hun vis in vrachtwagens naar de visafslag in Den Oever te vervoeren. Maar voor de meeste van de 20 overgebleven werknemers is dit het einde van de rit.
“Ik heb collega’s die er al 40 jaar werken, je bent een eenheid, je wordt samen groot”, zegt De Groot daarover. “Dat gaat ook veranderen, dat moet ik ook zelf gaan ervaren. Het is over en uit, jammer. Je hebt zo lang met die mensen samengewerkt.”
In 36 jaar bij de visafslag heeft De Groot zoveel meegemaakt dat hij niet maar één favoriete herinnering kan bedenken. “Het waren hele mooie tijden”, zegt hij. “Ik heb genoten van de vis, de verscheidenheid, van alles wat hier binnen is gebracht: van haaien, tot tonijn, tot bommen en granaten.”
Bert laat een foto zien waarop hij op een gigantische tonijn zit van 320 kilo. “Een Deense kotter had die gevangen. Ze kregen hem niet in de boot gehesen dus hebben ze hem de haven binnen gesleept. Dat was rond 2000, dus al meer dan twintig jaar geleden. Ik ben toen voor de schaal op de vis gaan zitten. Heden ten dage zouden we dat nooit meer doen.”
Tientallen bommen en granaten heeft De Groot langs zien komen, de meest recente nog in 2021. “Het leek op een olievaatje, maar ik vertrouwde het niet helemaal dus ik belde de politie. Het bleek een zeemijn te zijn, de EOD heeft hem opgehaald en tot ontploffing gebracht op het strand.”
Een selectie van de opgeviste objecten. Tekst gaat verder onder de foto:
Naast mijnen en bommen werden er ook bijzondere dieren aangevoerd: “een voshaai, en een keer een dolfijn.” Al pratend komen er toch steeds meer herinneringen boven: “Vroeger donderde men alles in de zee: kwamen ze terug met halve auto’s, wasmachines, wastrommels. Je kan het zo gek niet verzinnen. Eén kotter kwam met 12 wasmachinetrommels terug.”
“De vissers zorgden de laatste 10 jaar zelf ook beter voor de natuur, ze namen dan het vuil mee. Je schrikt ervan wat er allemaal uit het water komt, mooi dat vissers opruimen.”
2023 wordt een onzeker jaar voor Bert, die eenzaam overblijft in de grote hallen in de haven van Den Helder. “Het is een spannende tijd, je weet vandaag niet wat er morgen gebeurt.”
