Beats of the Week: The Accidental TXT Appreciation Roundtable
Hoewel het landschap van Koreaans entertainment enorm en wonderbaarlijk kan zijn, zijn het vaak de kleine dingen die ons verliefd maken, ontzag opwekken, schaamte oproepen uit de tweede hand, of soms… ons hart breken. Elke week vragen we onze schrijvers: van de vele dingen die deze week om uw aandacht strijden, wat deed uw hart kloppen?
[Idols/Dans] Zwerfkinderen Hyunjin
— Chelsea
Stray Kids ' Hyunjin keert langzaam terug na de beschuldigingen van pesten die hij eerder dit jaar kreeg. En jongen, kwam hij terug met een knal in zijn danscover van Sam Tinnesz ' 'Play With Fire'.
Ik ken Hyunjin als de hoofddanseres in Stray Kids MV's, maar verder niet veel. Laat me zeggen, toen ik deze cover zag, was ik absoluut gevloerd door zijn muzikaliteit. Er is geen enkel moment in het nummer waarop zijn lichaam niet volledig wordt verteerd door het ritme van het nummer – zelfs wanneer de muziek wegvalt na het refrein. Elke bounce, pop en body roll is zo goed uitgevoerd dat het niet op choreografie lijkt. In plaats daarvan stromen emotie en beweging gewoon uit hem met zo'n onverwachte – maar op de een of andere manier perfecte – dynamiek gezien het jazzier geluid van het nummer.
Bovendien zijn zijn uitdrukkingen zo treffend dat, zelfs met zijn haar dat de helft van zijn gezicht bedekt, elke emotie duidelijk wordt gecommuniceerd. Ik ben vooral dol op het tweede refreinmoment waarop hij in een tijdsbestek van 0,3 seconden van kinderlijke vrolijkheid overgaat in puur dreigend. Wetende dat hij deze voorstelling zelf heeft gechoreografeerd, voegt een ander element toe terwijl ik probeer te achterhalen welk verhaal hij met deze dans probeert te vertellen. Eerlijk gezegd sta ik versteld van de hoeveelheid artisticiteit die wordt getoond in een video van drie minuten. Dit krijg je als je een zeer getalenteerde danseres gewoon laat dansen, waarbij je de conventies van een enkele dansstijl of -genre vergeet, en ik zie het graag.
My Stay mutuals op Twitter waarschuwde me ook voor de aanwezigheid van zijn navelpiercing, dus dat is iets om over na te denken als ik voor de honderdste keer opnieuw kijk.
[Idols/Music] TXT, "Anti-romantisch", Slow Rabbit
— Rimi
Alle vermeldingen van TXT en Enhypen door Chelsea in eerdere edities van Beats of the Week deden me fragmenten van hen bekijken in variétéshows en meer van hun muziek beluisteren. Ik ben geen grote fan geweest van Big Hit Music/HYBE 's instrumentatie en vocale verwerking met BTS , en heb niet zoveel aandacht aan hun groepen besteed als ik normaal zou doen.
Maar ik moet zeggen dat ik – natuurlijk – muziek heb gevonden die ik leuk vond. Sterker nog, ik werd weggeblazen door TXT's "Anti-Romantic". Want – wauw! Wat is er niet om lief te hebben? Dat is een mooie melodie, zachte muziek en een paar mooie teksten. Als ik al een klacht zou moeten forceren, zou het zijn dat ik niet dol ben op de hese vocalen die veel popzangers, inclusief de idolen van HYBE, gebruiken. "Anti-romantisch" was misschien net iets uitzonderlijker geweest zonder zo'n luchtigheid, maar het blijft desondanks buitengewoon uitzonderlijk.
Ik merkte ook dat (later) Slow Rabbit wordt gecrediteerd met een andere producer in de aftiteling. Zoals altijd is zijn (en Pdogg 's) muziek het meest naar mijn smaak onder de in-house producers van HYBE. Als een van beide er significant bij betrokken is, zal ik het nummer vaker wel dan niet leuk vinden. Geen wonder dat "Anti-Romantic" uitzonderlijk is in mijn oren – het lijkt erop dat ik op zoek moet gaan naar meer van wat ze de laatste tijd hebben geproduceerd.
In ander nieuws, Loud blijft geweldig. Kijk hoe de cursisten een uitvoering van iKon 's “Airplane” verslaan. Ik kan deze show niet genoeg aansluiten.
[Idols/Music] TXT, Slow Rabbit en langzame, balladische b-kantjes in K-pop
—Siena
Ik weet weinig tot niets over de TXT- leden, maar ik geniet echt van een selecte verzameling van hun liedjes, dus misschien moet ik daar iets aan doen! Voor nu ben ik echter best tevreden met mijn uitgelezen TXT-discografie, waar "Anti-Romantic" zeker deel van uitmaakt. Ik zou zeggen dat ik over het algemeen een voorliefde heb voor de zachtere b-kantjes van TXT, zoals "Nap of a Star" (die wordt geleverd met een verbluffende MV , zie hierboven), "Maze in the Mirror", en hun perfect gearrangeerde cover van het klassieke nummer " Fairy of Shampoo ".
Rimi, toen je producer Slow Rabbit noemde, werd ik ineens heel nieuwsgierig of hij misschien een hand had in meer dan één van de TXT-nummers waar ik een voorliefde voor heb. Ik heb de trackcredits bekeken en zie, hij staat op letterlijk elke TXT-track die ik zojuist heb genoemd! Ik denk dat dat gewoon dient om me eraan te herinneren hoe cruciaal producers zijn, en het maakt dat ik wil gaan identificeren wat andere producers sommige van mijn favoriete K-pop-nummers gemeen hebben.
Ik begon ook na te denken over hoeveel ik een goede, langzame, balladische b-kant waardeer. Ik denk dat die nummers de neiging hebben om een slechte wrap te krijgen, en niet zonder reden: veel ballad-b-kantjes bellen het op. Maar als ze goed zijn, kunnen ze zo leuk zijn. Enkele recente favorieten die bij me opkomen zijn IU 's heerlijk retro " Hi Spring Bye ", NU'EST 's dramatische " Don't Wanna Go " en vanaf 2020 Baekhyun 's etherische " Underwater ".
[Idols/Music] TXT, Stray Kids, Hoppipola
— Victoria
Ik luisterde deze week een beetje eclectisch met een mix van TXT en Stray Kids, zoals de andere schrijvers al zeiden, en een beetje Hoppipolla erbij .
Ik hou meestal van de humeurigere b-kantjes van TXT, zoals 'Anti-Romantic', ' Ghosting ' en ' We Lost the Summer' . (Ik kan nog steeds niet stoppen met luisteren naar "Anti-Romantic, stuur hulp.) En ik ben vooral dol op meer van hun live-optredensmixen . Taehyun schittert altijd met zijn uitstekende controle en smaakvolle ad-libs, en ik heb het gevoel dat Beomgyu's stem meer opvalt. Ik hou van de zang van alle leden, maar voor mij heeft Beomgyu's stem de neiging om overgemixt te worden in de postproductie. In de live-mixen komt zijn husky, lage toon echter meer naar voren. Hij is niet de sterkste zanger van het stel in techniek, maar zijn timbre is zo anders dan de andere leden, en ik wou dat het meer werd benadrukt. Ik ben vooral een voorliefde voor hun absoluut prachtige podia voor Seoul Music Discovery vorig jaar, hierboven gelinkt.
Voor Stray Kids heb ik de afleveringen "SKZ-PLAYER" en "SKZ-RECORD" van de leden opnieuw bekeken. Ik ben al een enorme sukkel voor 3racha en hun geweldige songwriting en productie, maar Han 's " Alien ", Bangchan , Changbin , Felix en Seungmin 's " Up All Night " en het absoluut hysterische " Maknae on Top " met IN , Bangchan en Changbin zijn mijn gebruikelijke herhalingen. Ik zal nooit ophouden me te verbazen over hun bereik, herkenbaarheid en scherpe gevoeligheden in alles wat ze schrijven.
Ook op mijn zomerrotatie staat eigenlijk alle discografie van Hoppipolla. " Your Ocean " blijft me emoties laten voelen waarvan ik niet wist dat ik ze had, en ik wens " Let's !" zou de soundtrack voor mijn hele zomer kunnen zijn . Het is vrolijk, verfrissend en voelt aan als zeebriesjes en betere dagen. Met COVID nog steeds slepend en mijn laatste jaar van de grad school aan de horizon … Ik heb die vibes nodig.
[Idols/Muziek] Lee Hyori
— Gina
In plaats van nieuwe acts bij te houden, spoel ik terug naar nostalgie. De laatste tijd ben ik op een run van 2000-2010 geweest met Lee Hyori , en heb ik een aantal van haar meest legendarische MV's en optredens opnieuw bekeken – en jongen, ben ik weggerukt. Ik was een grote fan van haar sinds " 10 Minutes " haar solocarrière een vliegende start gaf, en ik herinnerde me nog steeds elk stukje van het nummer vandaag terwijl het verder ging. Hetzelfde met " U Go Girl " en " Mr. Big ", onder anderen. Toen ik ze opnieuw zag, realiseerde ik me hoe tijdloos elk project was, om nog maar te zwijgen van gedetailleerd. Lee Hyori stond erom bekend dat ze inspraak had in al haar outfits, en haar oog voor mode schijnt door in elke MV. Niet iedereen zal het met me eens zijn, maar ik denk dat deze nummers in de tijd van vandaag nog steeds een klassieker blijven. Er zit zo'n natuurlijk, fris element in dat immers alleen door nostalgie opgemerkt kan worden.
Toen heb ik wat dichterbij uitgebrachte releases opgezocht, zoals ' Black' . Nogmaals, een complete ommekeer in genre, beeld en concept – en een andere manier waarop Lee Hyori groeide als artiest. Hoewel de releases sinds haar huwelijk zijn vertraagd, waardeer ik altijd haar soepelheid om terug te keren naar het scherm wanneer ze maar wil, voordat ze zich stilletjes terug in Jeju vestigt. Ondanks de hiaten echter, maakt elke release het gewoon dood.
Om mijn gutsen af te ronden, ze was (en is) een iconische koningin die haar tijd ver vooruit was, die iets nieuws durfde te proberen, en zo'n beetje een superster was.
(YouTube[ 1 ][ 2 ][ 3 ][ 4 ][ 5 ][ 6 ][ 7 ][ 8 ][ 9 ][ 10 ][ 11 ][ 12 ][ 13 ]. Afbeelding via Big Hit Entertainment, HYBE Labels )
